สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 399

บทที่ 399 ตัวละครนำชายผู้นี้ก็ไม่ได้น่ารำคาญเท่าใด

บทที่ 399 ตัวละครนำชายผู้นี้ก็ไม่ได้น่ารำคาญเท่าใด

โอวหยางเจี๋ยเหลือบมองลู่อี้ ประกายความเหี้ยมโหดแวบผ่านดวงตาของเขา

“เดิมทีเรื่องการตรวจสอบนี้ข้าน้อยไม่ควรมาเกี่ยวข้อง เพียงแต่ความผิดยี่สิบข้อนี้มีข้อที่ว่าใต้เท้าลู่ฆ่าสหายร่วมงาน รุมประชาทัณฑ์ผู้บัญชาการเจี่ยง เรื่องนี้ไม่ใช่เพียงเรื่องเล็กน้อย ข้าน้อยไม่อาจปล่อยผ่านได้”

“นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด” หลู่เหยียนเอ่ยขึ้น “ผู้บัญชาการเจี่ยงเป็นผู้ฝ่าฝืนกฎหมาย เดิมทีเขาควรถูกควบคุมตัวกลับเมืองหลวงเพื่อรับการลงโทษ เพียงแต่เขาหลบหนีไประหว่างทาง ทั้งยังจับหลานสาวของเจียงเก๋อเหล่าเป็นตัวประกัน เพื่อความปลอดภัยของสตรีนางนั้น คนของเขาหลายคนไม่ได้ควบคุมกำลังไปชั่วขณะหนึ่ง สุดท้ายจึงพลาดพลั้งฆ่าเขาไป”

โอวหยางเจี๋ยมองหลู่เหยียน “ใต้เท้าหลู่ตรวจสอบออกมาแน่ชัดแล้วหรือ?”

แต่ไหนแต่ไรมานั้นหลู่เหยียนเป็นคนคร่ำครึ นึกไม่ถึงว่าเขาจะพูดเพื่อลู่อี้

“ตรวจสอบออกมาแน่ชัดแล้ว มีหลายคนเป็นพยานยืนยันได้ แม้กระทั่งเจียงเก๋อเหล่าก็ยืนยันได้” หลู่เหยียนกล่าว “ส่วนความผิดอีกสิบเก้าข้อนั้น อย่างเช่นอกตัญญู… บิดามารดาของใต้เท้าลู่เสียชีวิตไปแล้ว ที่บ้านมีเพียงน้องชาย ภรรยาและบุตร ญาติของเขาในหมู่บ้านนั้น เขาไม่มีภาระที่ต้องกตัญญูต่อพวกเขา”

“ส่วนสกุลเดิมของฮูหยินลู่ ก่อนที่ใต้เท้าลู่จะได้มาเป็นขุนนาง ด้วยเหตุบางประการฮูหยินลู่ได้ตัดขาดจากพวกเขาเนิ่นนานแล้ว ในชนบทก็เป็นเช่นนี้แล ลูกเติบใหญ่แล้ว พวกเขาก็แยกครอบครัวออกไป นับประสาอะไรกับบุตรสาวที่แต่งงานไปแล้ว เรื่องที่เขียนบนหนังสือคำร้องมีแต่วาจาเลอะเทอะไร้สาระ”

“การก่อสร้างลานหรรษาจัดตั้งโดยใต้เท้าลู่และฮูหยินลู่ อีกทั้งยังผ่านการดำเนินการตามกฎหมาย ฮูหยินลู่ยังจ่ายภาษีการค้า นางยังทำหน้าที่หัวหน้ากลุ่มการค้า ชักชวนให้สมาชิกกลุ่มการค้าสร้างสะพานเพื่อปรับปรุงชีวิตของราษฎร”

“เหล่าราษฎรล้วนแล้วแต่กล่าวถึงสิ่งที่พวกเขาสามีภรรยาทำมามากมายนับไม่ถ้วน ในเมื่อองค์ชายเก้าอยู่ที่นี่แล้ว ข้าน้อยมีหนังสือที่อยากขอร้องให้องค์ชายเก้าจัดคนไปส่งในเมืองหลวง เช่นนี้แล้วพระองค์ท่านจะได้รู้ว่ายังมีขุนนางดี ๆ เช่นใต้เท้าลู่ปกครองราษฎรในท้องเช่นนี้”

ฉู่เหยี่ยนพยักหน้า “กล่าวได้ไม่ผิด ข้าองค์ชายผู้นี้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองฮู่เป่ยมานานเพียงนี้แล้ว ยังไม่เคยได้ยินคนท้องถิ่นกล่าวอะไรไม่ดีต่อใต้เท้าลู่เลย นายกองโอวหยาง คนที่ส่งหนังสือร้องเรียนมานี้อยู่ที่ใดหรือ? ต้องโบยสักห้าสิบไม้”

“ใต้เท้าลู่ใช้อำนาจบาตรใหญ่แก้แค้นเอาคืนเรื่องส่วนตน นี่ก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดหรือ?” โอวหยางเจี๋ยเอ่ยขึ้น “ทุกคนในตระกูลเจิ้งสามารถเป็นพยานได้ ยังมีตระกูลเจิ้งถูกยึดบ้าน ทรัพย์สินเหล่านั้นไปอยู่ที่ใด?”

“ทรัพย์สินของตระกูลเจิ้งข้าเขียนไว้ทั้งหมดและรายงานต่อผู้บังคับบัญชาข้าแล้ว หรือก็คือใต้เท้าจาง หากนายกองโอวหยางไม่เชื่อ เช่นนั้นท่านก็ไปตรวจสอบกับใต้เท้าจางได้” ลู่อี้เอ่ยเสียงเรียบ “สำหรับความผิดอื่น ข้าน้อยกล่าวได้เพียงประโยคเดียวเท่านั้น นั่นคือ ‘ต้องการใส่ความ'”

“ใต้เท้าลู่กล้ากล่าวหรือว่าไม่ได้เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์เป็นผักเป็นปลา?” สายตาของโอวหยางเจี๋ยคมปลาบ

“ใต้เท้าหมกมุ่นกับการตรวจสอบข้าน้อยเช่นนี้เพราะอะไรหรือ? หรือไม่ใช่เพราะความแค้นส่วนตน?” ลู่อี้เอ่ยอย่างเย็นชา “หรือจะกล่าวว่าใต้เท้าถูกผู้อื่นยุยงมา?”

ไม่รอให้โอวหยางเจี๋ยได้เปิดปาก ลู่อี้ก็กล่าวกับหลู่เหยียนว่า “ใต้เท้าหลู่ วันนี้ข้าน้อยมีคดีหนึ่งที่ยากเป็นพิเศษ ในเมื่อองค์ชายและใต้เท้าหลู่อยู่ที่นี่ เช่นนั้นรบกวนท่านทั้งสองตัดสินคดีนี้ให้ข้าน้อยได้หรือไม่?”

“โอ้ มีคดีที่ใต้เท้าลู่อี้จัดการไม่ได้ด้วยหรือ?” หลู่เหยียนเอ่ย “ข้าตรวจสอบออกมาชัดเจนแล้วว่าหลายเดือนมานี้ท่านขุดและสืบเสาะคดีที่ไม่สามารถปิดมาหลายปี ดูจากความสามารถของท่านแล้ว เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าดีกว่าท่าน ข้าอยากจะรู้นักว่าคดีอะไรสามารถทำให้ท่านลำบากได้”

“ไม่นานมานี้ เจ้าของร้านสาวทอผ้าถูกคนลักพาตัวไป คนผู้นั้นเขียนจดหมายข่มขู่มา ให้ฮูหยินของข้านำเงินไปไถ่ตัวคน…”

ลู่อี้อธิบายว่าฟ่านอวี๋ถูกลักพาตัวไปอย่างไร มู่ซืออวี่นำคนไปช่วยเหลือนางอย่างไร ต่อมาเขาพบว่านี่เป็นเรื่องความแค้นส่วนตัว ผู้อยู่เบื้องหลังคนนั้นจ้างวานนักฆ่ามาสังหารคน

เขาเล่าที่มาที่ไปทั้งหมดโดยไม่ตกหล่นแม้แต่น้อย ท้ายที่สุดจึงเอ่ยถึงฟางโจวอวี่

“ฟางโจวอวี่ผู้นี้เป็นจวี่เหริน เจิ้งซินเยว่เป็นอนุของเขา หลังจากก่อกระทำความผิดร้ายแรงเช่นนี้ ข้าน้อยส่งคนไปจับนาง เขายืนกรานว่าตนหย่าร้างกับนางแล้ว ไม่รู้ว่านางอยู่ที่ใด ทว่าเท่าที่ข้ารู้มา สตรีนางนี้หลบซ่อนอยู่ที่เรือนหลังอื่น นอกจากนี้ฟางโจวอวี่ยังกลายมาเป็นคนของนายกองโอวหยาง เช่นนี้ข้าน้อยยิ่งจับคนได้ยากกว่าเดิมแล้ว”

หลู่เหยียนมองโอวหยางเจี๋ย “นายกองโอวหยาง ฟางโจวอวี่เป็นคนของท่านแล้วจริงหรือ?”

สีหน้าของโอวหยางเจี๋ยไม่น่าดูชมขึ้นมาทันที

แน่นอนว่าฟางโจวอวี่เป็นคนของเขาแล้ว