สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 412

บทที่ 412 เบาะแสอยู่ที่อื่น

บทที่ 412 เบาะแสอยู่ที่อื่น

“ข้าจำได้แล้ว” มู่ซืออวี่พูดขึ้น “วันนี้เราเดินผ่านหลายที่ คุณหนูฉู่เหงื่อออกมาก จึงเช็ดเหงื่อด้วยผ้าเช็ดหน้า”

“ผ้าเช็ดหน้าเป็นของส่วนตัว นอกจากคนซักผ้าก็มีสาวใช้ในเรือนของหนิงจูเท่านั้นที่สามารถแตะต้องมันได้ จับพวกนั้นไปสอบปากคำทันที ข้าต้องการดูว่าผู้ใดกล้าทรยศต่อเจ้านายเช่นนี้”

“ท่านใต้เท้าส่งคนเหล่านั้นไปให้ศาลต้าหลี่สอบปากคำแล้วเจ้าค่ะ” แม่นมกล่าว “อีกทั้งท่านกั๋วกงยังถามด้วยว่าฮูหยินของใต้เท้าลู่อยู่ที่ใด และบอกว่าควรปฏิบัติต่อนางอย่างดี อย่าได้ทำให้ตกใจเจ้าค่ะ”

เปาซื่อมองมู่ซืออวี่ “ท่านกั๋วกงกล่าวเช่นนั้น ต้องเป็นเพราะทราบแล้วว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า ทำให้เจ้าตกใจเสียแล้ว”

เดิมทีฉู่กั๋วกงไม่คิดอยู่แล้วว่ามู่ซืออวี่จะเป็นคนทำ เพราะนางไม่มีแรงจูงใจที่จะสังหาร เพียงแต่ต้องเรียกมาถามเพื่อจะได้ทราบรายละเอียดบางอย่าง

หมอหลวงเตรียมยาและส่งใบสั่งยามาให้เปาซื่อตรวจสอบ หลังจากได้รับอนุญาตจากเปาซื่อ ก็นำยาไปปรุงแล้วป้อนให้ฉู่หนิงจู

“ฮูหยินใหญ่ ฮูหยินรองและคุณหนูรองต้องการมาเยี่ยมคุณหนูใหญ่เจ้าค่ะ” สาวใช้ที่พามู่ซืออวี่มาเมื่อครู่นี้เข้ามารายงานอีกครั้ง

“ให้พวกนางเข้ามา” เปาซื่อมองฉู่หนิงจูแล้วเอ่ยตอบ

“ท่านพี่…” หญิงวัยกลางคนที่ดูเฉลียวฉลาดมาถึงก่อน นางเดินเข้ามาพลางบ่นว่า “ข้าได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับหนิงจู ข้ากังวลมากจนรีบกลับจากบ้านท่านแม่ ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? หนิงจูดีขึ้นบ้างหรือไม่?”

“ท่านป้าใหญ่” หญิงสาวที่อยู่ข้างฮูหยินรองปลอบโยนชัดถ้อยชัดคำ “พี่ใหญ่เป็นคนมีบุญ ต้องไม่เป็นอันใดแน่นอน ท่านป้าใหญ่ไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ!”

“ถูกต้อง ท่านพี่ทานอาหารมังสวิรัติและสวดมนต์ไหว้พระมาหลายปี สวรรค์ย่อมไม่พรากหนิงจูไปเพราะเห็นแก่ท่านเจ้าค่ะ” ฮูหยินรองยกยิ้ม แต่สายตาของนางกลับเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

เปาซื่อพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเจ้ากับลูกสาวห็นแล้ว เช่นนั้นก็กลับไปก่อนเถิด หนิงจูเพิ่งกินยาและยังไม่ฟื้น เมื่อนางฟื้นแล้ว ข้าจะพานางไปเยี่ยม“

“ได้ยินมาว่าหนิงจูถูกวางยาพิษตอนที่นางออกไปเที่ยวเล่นกับคนอื่น ท่านพี่ หนิงจูเป็นสตรีที่กำลังจะออกเรือน เหตุใดนางถึงออกไปเที่ยวเล่นในเวลานี้เล่าเจ้าคะ?”

“หากจวินอ๋องรู้เข้าจะสบายใจได้อย่างไรเจ้าคะ ตำหนักของพวกเขามีกฎระเบียบมากมายเสมอ ทั้งยังชื่นชอบสตรีที่มีการศึกษาและมีเหตุผล ตระกูลฉู่ของเราเป็นตระกูลขุนพล พวกเขาจึงไม่ค่อยพอใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หากพวกเขาใช้เรื่องนี้มาเป็นข้ออ้าง การแต่งงานครั้งนี้จะไม่มีปัญหาหรือเจ้าคะ?”

มู่ซืออวี่รู้มานานแล้วว่าการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในครอบครัวที่ร่ำรวยเป็นเรื่องปกติ แต่เมื่อได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ นางก็รู้สึกเห็นใจพวกเขาขึ้นมาเล็กน้อย

คนที่นอนอยู่บนเตียงยังไม่ทันฟื้นขึ้นมา ทว่าเหล่าญาติก็ไม่ได้สนใจว่าคนเป็นแม่จะรู้สึกไม่สบายใจเพียงใด กลับใช้เข็มทิ่มแทงหัวใจของอีกฝ่าย เป็นไปได้หรือไม่ที่พวกนางจะฉวยโอกาสซ้ำเติมขณะที่อีกฝั่งกำลังเป็นทุกข์?

“น้องรองไม่ต้องห่วง ลูกสาวของข้าดูแลตัวเองได้” เปาซื่อกล่าว “พวกเจ้ามาเยี่ยมคนป่วย ท่านแม่เฒ่ารู้เข้าย่อมชมเชย ดังนั้นไม่จำเป็นต้องอยู่ดมกลิ่นยาที่นี่หรอก”

“เอาล่ะ เช่นนั้นหากท่านพี่ต้องการความช่วยเหลือก็บอกข้าได้เจ้าค่ะ” ฮูหยินรองมองไปที่มู่ซืออวี่ เมื่อนางเห็นชุดเรียบง่ายบนร่างกายของฮูหยินนายอำเภอ นางก็ไม่แม้แต่จะชำเลืองมอง “ไปก่อนนะเจ้าคะ!”

ฉู่เจินจูมองไปยังฉู่หนิงจูที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ความอิจฉาริษยาฉายแววในดวงตาของนาง

การแต่งงานเข้าตระกูลสูงศักดิ์นั้นเกินเอื้อม แต่ฮ่องเต้กลับให้ฉู่หนิงจู บุตรสาวของตระกูลฉู่แต่งเข้าราชวงศ์ ฉู่เจินจูจึงไม่พอใจมาก แน่นอนว่านี่ทำให้นางเกลียดชังพี่น้องมากกว่าเดิม

“แค่ก…” ฉู่หนิงจูไอออกมาครั้งหนึ่ง

“ลูกสาว” เปาซื่อรีบกุมมือของฉู่หนิงจู “เจ้าฟื้นแล้ว!”

ฉู่หนิงจูค่อย ๆ ลืมตาขึ้น “ข้าเป็นอะไรไป? เหตุใดจึงรู้สึกแน่นหน้าอก เหมือนหายใจไม่ออก?”

“เจ้าถูกวางยาพิษ” มู่ซืออวี่ตอบ “หลังจากที่เจ้าแยกกับข้า เจ้าก็ถูกวางยาพิษและล้มลงกับพื้น”