สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 439

บทที่ 439 ในเสบียงมีปูนขาว

บทที่ 439 ในเสบียงมีปูนขาว

มู่ซืออวี่ตามผู้ติดตามไปยังเรือนเซียวเหยา

ฟ่านหยวนซีนั่งดื่มชาอยู่บนศาลา เสือดาวตัวหนึ่งหมอบอยู่ข้าง ๆ เขา

เมื่อมู่ซืออวี่ปรากฏตัว เสือดาวตัวนั้นก็ลุกขึ้นมาทันที ทั้งยังมองนางอย่างดุร้าย พอฟ่านหยวนซีเตะมัน เสือดาวตัวนั้นจึงยอมนั่งลงอีกครั้ง ราวกับรู้ความนัยของเจ้าของ

“คารวะท่านอ๋อง”

“ข้าเรียกเจ้ามา ไม่ได้ให้เจ้ามาคำนับ” ฟ่านหยวนซีเอ่ยเบา ๆ “นั่งลงพูดคุยเถอะ”

“ขอบคุณท่านอ๋อง”

“จะเข้าเมืองเมื่อไหร่?” ฟ่านหยวนซีเอ่ยถาม “ข้าถามแทนเหวินอี้ เห็นพวกเจ้าเข้ากันได้ดี ตอนนี้เขาอยู่แต่ที่จวนทั้งวัน ไม่ยอมออกไปที่ใด หากเจ้าเข้าเมืองหลวง เหวินอี้ถึงจะมีคนให้พูดคุยด้วย”

“หากคุณชายเหวินเบื่อหน่าย ท่านก็หาเรื่องให้เขาทำสิ” มู่ซืออวี่เอ่ย “ด้วยความสามารถของท่านอ๋อง เพียงแค่ซื้อกิจการสักอย่างให้เขาดูแลนั้นยากมากหรือ?”

“ข้าลองแล้ว เขาไม่สนใจกิจการธรรมดา ๆ เหล่านั้น” ฟ่านหยวนซีเอ่ยต่อ “ข้าเห็นว่าตอนที่เขาทำงานให้เจ้า เขามีความสุขมาก”

“เช่นนั้นข้าก็ช่วยไม่ได้แล้ว” นางยักไหล่ วางท่าทีราวกับอับจนปัญญา “ตอนนี้ข้ายังไปเมืองหลวงไม่ได้ รอข้าไปเมืองหลวงแล้ว จะเชิญเหวินอี้มาเป็นหัวหน้าการเงินให้ข้า”

“ตำแหน่งนั่นคืออะไร?”

“คือผู้จัดการดูแลบัญชีทั้งหมด”

“เจ้าคิดจะให้เขาเหนื่อยตายหรือ?”

“เบื้องล่างมีผู้ทำบัญชีกลุ่มหนึ่งอยู่แล้ว เขาเพียงแค่รับผิดชอบดูแลพวกเขาอีกที และตรวจดูว่าบัญชีมีปัญหาหรือไม่เป็นบางครั้ง ไม่เหนื่อยมากไปหรอก ท่านอ๋องยังมีอะไรจะสั่งอีกหรือไม่?”

“ข้าหิวแล้ว เจ้าไปทำอาหารให้ข้ากินที”

ฝีมือทำอาหารของมู่ซืออวี่เป็นเลิศ ฟ่านหยวนซีเคยได้ทานเพียงไม่กี่ครั้ง จนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่ลืมเลือนรสชาตินั้น

นอกจากรสชาติอันโอชะแล้ว อาหารที่นางทำยังมีกรุ่นกลิ่นและรสชาติที่ชวนให้นึกถึงบ้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ว่าชั่วชีวิตของเขาหรือเหวินอี้ก็ไม่สามารถคิดฝันออกมาได้

“ท่านอ๋อง ท่าไม่ดีแล้ว…”

หนึ่งในคนของเขาวิ่งเข้ามาพลางตะโกนเสียงดัง

ก่อนที่ฟ่านหยวนซีจะได้เอ่ยปาก คนสนิทก็เอ่ยขึ้นเสียก่อน “พูดดี ๆ อะไรคือท่านอ๋องท่าไม่ดีแล้ว? เจ้าอยากตายหรือ?”

“มิได้ ๆ ไม่ใช่ท่านอ๋องท่าไม่ดีแล้ว แต่เป็นผู้ประสบภัยเหล่านั้นท่าไม่ดีแล้ว” ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนั้นเอ่ยอย่างกระวนกระวาย “ผู้ประสบภัยคนนั้นนำเสบียงกลับไปทำอาหาร จากนั้นก็ปวดท้องอย่างหนัก ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองซูโจวจึงตกอยู่ในความวุ่นวายโกลาหล ใต้เท้านายอำเภอนำกองกำลังมาดูแล้ว ข้าน้อยจึงรุดมารายงานท่านอ๋องก่อน เชิญท่านอ๋องไปดูสถานการณ์ขอรับ”

“แม่ทัพซูกับใต้เท้าลู่เล่า?”

“พวกเขาก็รุดไปดูแล้วเช่นกันขอรับ”

“ข้าจะไปดู” ฟ่านหยวนซีสาวเท้าจากไป

มู่ซืออวี่เอ่ยกับจื่อซูและจื่อเยวี่ยน “พวกเราก็ไปดูเถอะ”

เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นในเมืองซูโจว การแจกจ่ายอาหารบรรเทาทุกข์จึงต้องหยุดชะงักลงก่อน

เจ้าหน้าที่ทางการแบกคนที่บิดตัวด้วยความเจ็บปวดและร้องโอดโอยอยู่กับพื้นไปยังจวนว่าการทันที จากนั้นก็เชิญท่านหมอทั่วทั้งเมืองมารักษาพวกเขา

“เป็นอย่างไร?” ซูเซิ่งเอ่ยถามท่านหมอ

ท่านหมอกล่าวตอบ “จะต้องกินของที่เป็นพิษเข้าไปแน่ขอรับ”

ลู่อี้ส่งโจ๊กให้ท่านหมอ “ท่านตรวจดูนี่หน่อย”

ท่านหมอลองดมกลิ่น คิ้วพลันขมวดขึ้นมา เขาลองชิมไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบถุยของที่อยู่ในปากออกมาทันที “ถุย ๆ! เหตุใดในนี้จึงมีหินปูนเผาอยู่เล่า?”

“เจ้าว่าอะไรนะ?” ฟ่านหยวนซีรุดเข้ามา

“คารวะท่านอ๋อง…” ทุกคนค้อมคำนับ