สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 440

บทที่ 440 คนก่อปัญหา

บทที่ 440 คนก่อปัญหา

เรือนเซียวเหยาไม่ใช่สถานที่ที่ราษฎรในเมืองซูโจวไม่คุ้นเคย พวกเขาถึงกับต้องสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวเมื่อได้ยินคำนี้ ความกล้าเมื่อครู่นี้หดหายไปสิ้น กลุ่มผู้ก่อความวุ่นวายไม่กล้ารั้งอยู่ที่นี่ต่อ

พอราษฎรแยกย้ายกันไปแล้ว ฟ่านหยวนซีก็แทบจะระเบิดออกมา

“ตรวจสอบเดี๋ยวนี้!”

การตรวจสอบคดีเป็นเรื่องของทางการ มู่ซืออวี่ในฐานะที่ได้รับความเชื่อใจจากราษฎร ฟ่านหยวนซีจึงส่งนางไปปลอบประโลมชาวบ้าน เพื่อป้องกันไม่ให้มีคนลุกฮือขึ้นมาสร้างปัญหาอีก

เดิมทีฮูหยินลู่มาที่นี่เพราะสามี แต่เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น นางก็หลงลืมความเห็นแก่ตัวเล็ก ๆ นั้นไปชั่วคราว และหันมาทุ่มเทให้กับการช่วยเหลือชาวบ้าน

ท่านหมอที่เก่งที่สุดในซูโจวคือท่านหมอลี่จากโรงหมอหมิงอัน มู่ซืออวี่ขอให้เขาปรุงยาให้ เหล่าผู้เคราะห์ร้ายจึงหยุดส่งเสียงโอดครวญ

“โชคยังดีที่กินไปไม่มาก อาหารจึงไม่ได้อยู่ในร่างกายเยอะนัก มิเช่นนั้นลำไส้และกระเพาะคงเสียหายอย่างหนัก หากเป็นเช่นนั้น จะให้ไม่ตายเพราะความเจ็บปวดได้อย่างไร?” ท่านหมอลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ผู้ใดกันโหดร้ายถึงเพียงนี้? คนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่ว่าจะเกลียดทางการเพียงใดก็ไม่ควรใช้ร่างกายของชาวบ้านเป็นเครื่องมือ”

“ข้าเชื่อว่าในไม่ช้าความจริงก็จะเปิดเผยออกมา” มู่ซืออวี่เอ่ย “ปีศาจร้ายในโลกไม่อาจซ่อนเร้นจากสายตาสามีข้าได้หรอก”

“เจ้ามั่นใจในตัวเขายิ่งนัก” สีหน้าของท่านหมอลี่อ่อนลงเล็กน้อย “แต่ว่าใต้เท้าลู่ก็มีความสามารถจริง ๆ นั่นแหละ สายตาของตาเฒ่าคนนี้ค่อนข้างแม่นยำทีเดียว ผ่านมาหลายปี ข้าย่อมรู้จักนิสัยใจคอเขา”

ลู่อี้ก็เหมือนคมดาบที่อยู่นอกฝัก ผู้ใดจับผู้นั้นบาดเจ็บ บางครั้งแม้แต่ตัวเขาเองยังต้องบาดเจ็บไปด้วย ทว่าเมื่อมีมู่ซืออวี่เป็นฝักแล้ว คมดาบของเขาก็หันหาผู้อื่นเท่านั้น ไม่ทำให้ตนเองบาดเจ็บอีก

“ตรวจสอบได้แล้วเจ้าค่ะ” จื่อซูเดินเข้ามาจากข้างนอก “ฮูหยิน บ่าวตรวจสอบจนรู้ว่าผู้ใดเป็นคนทำแล้วเจ้าค่ะ”

“ผู้ใด?” มู่ซืออวี่และท่านหมอลี่เอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“หัวหน้าสามของค่ายซวงเฟิงเจ้าค่ะ” จื่อซูกล่าว “ฮูหยินยังจำสตรีที่ติดตามนายท่านมาได้หรือไม่เจ้าคะ? นางเป็นหัวหน้าใหญ่ของค่ายซวงเฟิง หัวหน้าสามเป็นลูกน้องของนาง พวกเขาล้วนเป็นโจรภูเขา ต่อมาก็ได้สวามิภักดิ์กับทางการ ถึงแม้หัวหน้าใหญ่จะอยากสวามิภักดิ์ แต่ไม่ใช่ลูกน้องทุกคนที่อยากจะติดตาม หัวหน้าสามผู้นั้นโดนซื้อตัวไปแล้วเจ้าค่ะ”

“หากตกไปอยู่ในมือจงอ๋อง ไม่ช้า เขาจะเสียใจกับการกระทำอันโง่เขลาของตนเอง” มู่ซืออวี่กล่าวต่อ “แต่โจรภูเขาเล็ก ๆ คนหนึ่งไม่น่าจะกล้าทำเรื่องใหญ่โตถึงเพียงนี้ หาคนที่ซื้อตัวเขาพบหรือยัง?”

“บ่าวยังไม่ได้ยินข่าวเจ้าค่ะ” จื่อซูตอบ “แต่หัวหน้าสามตกอยู่ในกำมือของนายท่านและจงอ๋องแล้ว อีกเดี๋ยว เขาคงคายความลับออกมากระมังเจ้าคะ?”

“กล่าวได้ไม่ผิด” ผู้เป็นนายเห็นด้วย “ตอนนี้ท่านหมอลี่ช่วยรักษาชาวบ้านที่ถูกพิษ ขั้นถัดไปคือดำเนินการบรรเทาทุกข์ต่อ ทว่าราษฎรต้องการคำอธิบาย ไม่รู้ว่าหากพวกเขาปิดป้ายประกาศจะทำให้ราษฎรเชื่อมั่นได้อีกหรือไม่”

หน้าประตูเมืองมีศพเพิ่มขึ้นมาสองศพ โดยศพทั้งสองถูกแขวนไว้ ราษฎรที่ผ่านไปมาล้วนมองเห็น

‘ป้ายประกาศ’ ที่มู่ซืออวี่คิดไว้ไม่ได้เกิดขึ้น

จงอ๋องเป็นคนปกติทั่วไปหรือ? ความคิดเขาจะเหมือนกับคนทั่วไปได้อย่างไร?

เมื่อเห็นร่างไร้วิญญาณสองร่างถูกแขวนไว้อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ผู้คนก็พากันหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม ทว่าในความหวาดหวั่นก็ยังมีความสงสับซ่อนอยู่ คนที่ผ่านไปผ่านมาจึงตั้งคำถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้ใดกล้าทำเรื่องไม่หวาดกลัวความตายเช่นนี้ ดูเหมือน ‘การประกาศ’ ด้วยวิธีนี้จะได้ผลดียิ่งกว่าการปิดป้ายเสียอีก ไม่นาน ทั่วทั้งเมืองก็รู้ว่าศพดังกล่าวทำกระทำความผิดอะไร

ศพสองศพนั้นคือหัวหน้าสามและผู้ร่วมลงมือ

สีหน้าของโม่อู๋เว่ยไม่น่าดูชม ไม่ว่าอย่างไรหัวหน้าสามก็เป็นคนของนาง เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น พวกเขาที่อยู่กับจงอ๋องย่อมกระอักกระอ่วนยิ่งกว่าเดิม

ดังนั้น พี่น้องของโม่อู๋เว่ยจึงต่อสู้กับคนของจงอ๋อง

คนหลายคนถูกนำตัวมาเบื้องหน้าจงอ๋อง

ฟ่านหยวนซีเพิ่งกลับมาซูโจว แต่ต้องเผชิญกับปัญหามากมายหลายประเภท เขาไม่ได้เอาแต่เที่ยวเล่นเหมือนตอนไปบรรเทาทุกข์ที่อื่น ในทางกลับกัน เขาจัดการกับอุปสรรคเหล่านั้นด้วยตนเอง ตอนนี้เจ้าตัวจึงอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ ใบหน้าที่ดูชั่วร้ายอยู่แล้วยิ่งชั่วร้ายขึ้นไปอีก จงอ๋องในตอนนี้ประหนึ่งผีสางที่เพิ่งคลานออกมาจากนรกก็ไม่ปาน

“พวกเจ้าชอบต่อสู้งั้นหรือ? ข้าเดินทางมาไกลถึงเพียงนี้ก็เหนื่อยล้าและเบื่อหน่ายแล้วเช่นกัน เช่นนั้นเรามาเล่นอะไรสนุก ๆ กันเถอะ!” ฟ่านหยวนซีสะบัดมือให้บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ แล้วเอ่ยว่า “โยนพวกเขาเข้าไปในกรง”

“ท่านอ๋อง…” ทุกคนที่กำลังสู้กันอยู่มองฟ่านหยวนซีอย่างหวาดกลัว