สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 549

บทที่ 549 รีสอร์ตเสร็จแล้ว

บทที่ 549 รีสอร์ตเสร็จแล้ว

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ประหนึ่งม้าขาวลอดช่องว่าง*[1]

มู่ซืออวี่ส่ง ‘กระดานข่าววีรบุรุษ’ ไปยังเหล่าลูกค้าเก่าแก่ทั้งหลายของนางให้ไปพักที่เรือนพักผ่อนบนภูเขาเป็นเวลาสามวันโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย โดยมีอาหารและเครื่องดื่มให้บริการแบบไม่คิดค่าใช้จ่ายเช่นกัน

นอกจากลูกค้าเก่าแก่เหล่านั้นของนางแล้ว ยังมีฮูหยินจากศาลต้าหลี่ที่นางต้องการรักษาสายสัมพันธ์อันดีได้รับคำเชิญด้วย แน่นอนว่ากับผู้ที่มีสายตาคับแคบ ย่อมไม่จำเป็นต้องเอ่ยชวน อย่างไรเสียเงินของนางก็ไม่ได้เก็บมาง่าย ๆ

ฮูหยินถานลงมาจากรถม้า นางมองทิวทัศน์ตรงหน้าด้วยสายตาแปลกใจ

“ข้าจำได้ว่าครั้งก่อนที่พวกเรามาที่นี่ ที่ตรงนี้รกร้างว่างเปล่า ในระยะเวลาสั้น ๆ เจ้ากลับสร้างสถานที่ราวกับแดนเซียนแห่งนี้ขึ้นมาได้ ข้ายังสงสัยอยู่เลยว่าความจำของข้าผิดเพี้ยนไปหรือไม่”

“ไม่ได้ผิดเพี้ยน พวกเราเป็นพยานเรื่องนี้ได้” กงซื่อเอ่ย “ได้ยินมานานแล้วว่าฮูหยินลู่เป็นสตรีที่พิเศษ เมื่อก่อนข้าเชื่อเพียงครึ่งเดียว แต่ตอนนี้ข้าเชื่อหมดใจแล้ว ที่นี่รายล้อมไปด้วยภูเขาและแม่น้ำ อีกทั้งทิวทัศน์ยังงดงามสุดลูกหูลูกตา ท่านสร้างคฤหาสน์น้ำพุร้อนหรูหราไว้ที่นี่ ฤดูหนาวสามารถแช่น้ำพุร้อน ฤดูร้อนย่อมสามารถเก็บผลไม้ ล่องเรือเก็บดอกบัวในแม่น้ำได้”

“ด้านหลังเป็นลานโล่งกว้าง ที่นั่นมีดอกไม้ทุกฤดู เหมาะให้แม่นางน้อยวิ่งเล่นเป็นอย่างยิ่ง” มู่ซืออวี่อธิบายต่อ “ด้านโน้นมีสนามม้า หากท่านชอบขี่ม้าสามารถลองดูได้ แน่นอนว่าพวกเรายังเลี้ยงม้าชั้นเยี่ยมไว้ถึงสิบตัว สิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดในเรือนพักร้อนของข้าคือที่พักอาศัยและอาหารด้านใน อีกประเดี๋ยวข้าจะให้พวกท่านได้สัมผัส”

“เล่าให้ฟังเถิด…”

“เช่นนั้น ข้าจะพาพวกท่านไปดู!” มู่ซืออวี่เอ่ย “ชั้นแรกเป็นเพียงสถานที่ดูแลความงามของร่างกาย ตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้าของท่านจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี นับตั้งแต่ชั้นสองขึ้นไปคือที่พักอาศัยของทุกท่าน จากชั้นหนึ่งถึงชั้นสี่ แต่ละชั้นมียี่สิบห้อง ไม่เพียงเท่านี้ ด้านหลังยังมีเรือนอีกห้าหลัง ทุกหลังล้วนเป็นเช่นนี้… และเรายังมีขนมตรงนี้ด้วย…”

“ช้าก่อน ได้ยินเจ้าพูดแล้วพวกเรายังไม่เข้าใจนัก พวกเรามาลองเลยเถอะ!” ฮูหยินกงเป็นคนร่าเริง จึงเอ่ยแนะนำขึ้นมา

“เอาสิ เช่นนั้นมาลองกันเถอะ” มู่ซืออวี่ปรบมือหนึ่งครั้ง

หญิงสาวในชุดสวยงามยี่สิบคนก็เดินออกมาจากข้างใน หญิงสาวเหล่านั้นค้อมคำนับฮูหยินทุกท่าน “คารวะฮูหยินทุกท่าน”

“ชั้นหนึ่งเป็นสวรรค์สำหรับเราเหล่าสตรี ดังนั้นจึงต้องใช้แม่นางน้อยน่ารักเหล่านี้ บ่าวรับใช้ในที่อื่น ๆ ล้วนเป็นหนุ่มน้อย ถึงอย่างไรก็มีสถานที่มากมายที่ต้องดูแล!”

“ข้อนี้มีเหตุผล” เหล่าฮูหยินต่างพยักหน้าหงึกหงัก

เรือนพักร้อนแห่งนี้ของมู่ซืออวี่ดีพร้อมอย่างยากที่จะหาใดเปรียบ เชื่อว่าไม่นานแขกย่อมหลั่งไหลมาพักมากมายราวกับก้อนเมฆ หากที่นี่มีแต่แม่นางน้อยหน้าตาแช่มช้อย บุรุษเหล่านั้นจะยินดีกลับบ้านหรือ?

“อ๊ะ ตรงนั้นมีนกหลายตัวเชียวเจ้าค่ะ” เจี่ยหลิงหลงชี้ไปที่จุดหนึ่งไม่ไกลออกไป

“ไม่เพียงแต่มีนกมากมายเท่านั้น แต่ยังมีปลามากมายด้วย” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “เจ้าอยากดูหรือไม่? ทางนั้นมีปลาหลายตัวเชียว”

“อยาก ๆๆ” เจี่ยหลิงหลงพยักหน้ารัว “ที่นี่ช่างงามจริง ๆ”

ครึ่งชั่วยามต่อมา เหล่าฮูหยินนอนเอนกายเรียงราย ด้านหน้าแต่ละคนมีแม่นางน้อยกำลังบริการนวดตัวให้พวกนาง

“เจ้าเอาอันใดมาป้ายหน้าข้าหรือ?” ฮูหยินถานเอ่ยถาม