สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 593

บทที่ 593 ข้าเตรียมสินเดิมไว้ให้พวกเจ้าแล้ว

บทที่ 593 ข้าเตรียมสินเดิมไว้ให้พวกเจ้าแล้ว

สาวใช้สองคนของมู่ซืออวี่แต่งงานออกไปก่อน

จื่อซูแต่งงานกับผู้ดูแลที่นางตกหลุมรักก่อนหน้านี้

นอกจากนั้น ลู่อี้ยังหาผู้มีพระคุณของจื่อเยวี่ยนพบแล้วเช่นกัน เขายังไม่ได้แต่งงาน นิสัยและพื้นเพครอบครัวของเขาไม่เลวเลยทีเดียว นึกไม่ถึงว่าจะเป็นถึงนายกอง

มู่ซืออวี่ออกหน้าไปหานายกองแซ่เฉียนผู้นั้นแล้วเอ่ยถึงเรื่องนี้ อีกฝ่ายไม่ได้บอกว่าต้องการหารือเรื่องนี้กับคนที่บ้านเสียก่อน หากแต่ต้องการพบจื่อเยวี่ยนก่อน หลังจากทั้งสองคุยกันอยู่ตามลำพังพักหนึ่ง นายกองท่านนั้นจึงตอบตกลงเรื่องงานแต่ง

อีกฝ่ายปฏิบัติตามขนบธรรมเนียม จัดงานแต่งงานตามพิธีการแต่งงาน ไม่ดูถูกจื่อเยวี่ยนเพราะนางเป็นสาวใช้แม้แต่น้อย

สาวใช้ทั้งสองแต่งงานออกไปแล้วจึงไม่สามารถเป็นสาวใช้คนสนิทได้อีกต่อไป สาวใช้คนสนิทข้างกายมู่ซืออวี่จึงกลายมาเป็นฉานอีและซางจือ

แท้จริงแล้วฉานอีทำเรื่องต่าง ๆ ให้นางมากมาย ทว่าแทบไม่ได้ดูแลนางอย่างใกล้ชิดเลยแม้แต่น้อย บัดนี้ถูกย้ายมาอยู่ข้างกายนาง อีกฝ่ายก็ปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว กลับเป็นมู่ซืออวี่เสียอีกที่ไม่สามารถปรับตัวได้ในตอนนี้

จื่อซูและจื่อเยวี่ยนได้รับหน้าที่ให้ทำงานที่ ‘เรือนกรุ่นฝัน’

แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำได้โดยผ่านการเห็นชอบจากแม่สามีของอีกฝ่าย หากครอบครัวของสามีถือสาที่พวกนางจะทำงานหลังจากแต่งงานแล้ว หรือทั้งคู่ไม่ต้องการทำสิ่งใดอีกแล้ว มู่ซืออวี่ย่อมไม่บังคับ

เมื่อสาวใช้ทั้งสองแต่งงาน มู่ซืออวี่ตระเตรียมสินเดิมให้พวกนางอย่างใจกว้าง ทรัพย์สินของพวกนางไม่ได้ด้อยไปกว่าคุณหนูสกุลพ่อค้าวาณิชย์ทั่วไปแม้แต่น้อย

มู่ซืออวี่กลับมาที่ ‘เรือนกรุ่นฝัน’ ของตนเอง

ทันทีที่นางนั่งลง นางก็ร้องเรียก “จื่อเยวี่ยน สมุดบัญชีเป็นอย่างไร?”

จื่อเยวี่ยนที่มวยผมอย่างสตรีออกเรือนแล้วเดินเข้ามาหาพร้อมสมุดบัญชีปึกหนึ่ง “นี่เป็นสมุดบัญชีของเดือนที่แล้ว ข้าพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ฮูหยิน ดูสิเจ้าคะ…”

มู่ซืออวี่มองตำแหน่งที่นางชี้จึงเห็นว่าในส่วนนั้นมีค่าใช้จ่ายจำนวนมาก

“คนในร้านเรามากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมีคนมากขึ้นก็ยากที่จะจัดการ ในเมื่อเจ้าพบปัญหาแล้ว เช่นนั้นก็มอบให้เจ้าจัดการ!”

“เจ้าค่ะ”

“นอกจากนี้ยังมีอีกอย่างเจ้าค่ะ” จื่อเยวี่ยนกล่าว “เถ้าแก่จางจากร้านผ้า เถ้าแก่จินจากร้านข้าว และยังมีเถ้าแก่อีกหลายคนส่งจดหมายเรียนเชิญฮูหยิน เพื่อปรึกษาหารือกันเรื่องการจัดตั้งกลุ่มการค้าเจ้าค่ะ”

“จัดตั้งกลุ่มการค้าหรือ?”

“หลังจากเรื่องกลุ่มการค้าเมืองฮู่เป่ยของเราเล่าลือออกไป คนบางส่วนเริ่มสนใจเรื่องนี้และต้องการจัดตั้งกลุ่มการค้าเจ้าค่ะ แต่เมืองหลวงเป็นสถานที่มีคนจากทั่วทุกสารทิศ ผู้ใดก็ตามที่จะมาเป็นหัวหน้ากลุ่มการค้าไม่อาจโน้มน้าวใจคนหมู่มากได้ ท้ายที่สุดหากความเห็นไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จ คราวนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นึกไม่ถึงว่าจะมีคนโน้มน้าวใจทุกคนได้แล้วจริง ๆ ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะสามารถจัดตั้งได้จริง ๆ นะเจ้าคะ”

“เมื่อไหร่?”

“พรุ่งนี้ยามบ่ายเจ้าค่ะ”

มู่ซืออวี่เปิดจดหมายเรียนเชิญนั้นดู แล้วกล่าวว่า “ได้ เช่นนั้นก็ไปดูเถอะ!”

ณ ศาลต้าหลี่ ลู่อี้เปิดดูบันทึกคดี คดีแล้วคดีเล่า

“คนที่รับผิดชอบคดีนี้ล้วนตายไปแล้ว”

“ไม่ผิด” เซี่ยคุนกล่าว “ข้าตามเบาะแสมามากกว่าสิบวัน ผลลัพธ์คือผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ล้วนตายไปแล้ว การตายของคนเหล่านั้นล้วนแปลกประหลาด ไม่พบร่องรอยการถูกสังหารแม้แต่น้อย กลับดูเหมือนเป็นการตายตามธรรมชาติมากกว่า ทว่าแม้จะเป็นการตายตามธรรมชาติ พวกเขากลับตายภายในระยะเวลาเพียงสองสามปี นี่ช่างดูแปลกพิกลจริง ๆ”

“ดูเหมือนว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จะไม่ใช่คนธรรมดา”

“ยังจะตรวจสอบหรือ? ท่านเคยคิดหรือไม่ว่าหากคนผู้นั้นพบว่าท่านกำลังตรวจสอบคดีนี้ ท่านอาจเป็นผู้โชคร้ายรายถัดไป”

“แค้นฆ่าบิดามารดา ไม่อาจอยู่ร่วมฟ้าเดียวกัน หากข้ายอมล้มเลิกอย่างง่ายดาย เมินเฉยต่อการตายอย่างอยุติธรรมของผู้ให้กำเนิด ท่านคิดว่าข้ายังคู่ควรแก่การเป็นบุตรชายอีกหรือไม่?”

“ได้ ข้าจะช่วยท่านตรวจสอบต่อไป”