สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 604

บทที่ 604 ลื่นไถลตกลงไปในน้ำ

บทที่ 604 ลื่นไถลตกลงไปในน้ำ

“ข้าตะกละแล้วเกี่ยวอะไรกับพวกเจ้า? ข้าไม่ได้กินของบ้านพวกเจ้านี่ ข้ากินของบ้านเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์” เจี่ยหลิงหลงดึงความกล้าออกมา

บุตรสาวสกุลขุนนางที่ถูกลู่จื่ออวิ๋นสั่งสอนอยู่ตรงนั้นจึงไม่อาจเชิดหน้าชูคอได้อีก

เวลาพวกนางอยู่ที่บ้านล้วนถูกประคบประหงมเป็นอย่างดี ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเหล่าพี่หญิงน้องหญิงรวมตัวกันก็ล้วนพูดคุยถึงสกุลลู่ว่าเป็นเพียงดาวที่บังเอิญโชติช่วงขึ้นมา จริง ๆ แล้วไม่ได้มีฐานรากลึกซึ้งอะไร เมื่อหันกลับมามองพวกนาง นับได้ว่าสร้างรากฐานกันมานมนานนับตั้งแต่ปู่ย่าตายาย สกุลลู่ไม่มีอะไรพิเศษ ยังเร็วไปที่จะนับว่าพวกเขาเป็นผู้สูงศักดิ์ที่แท้จริง เดิมทีพวกเขาก็ไม่มีความสามารถอะไรให้เย่อหยิ่งแม้แต้น้อย

สำหรับเจี่ยหลิงหลง พวกนางกลับดูแคลนยิ่งกว่า บิดาของเจี่ยหลิงหลงเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ตัวเล็ก ๆ ในศาลต้าหลี่ ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งเข้าร่วมการหารือช่วงเช้าของราชสำนักด้วยซ้ำ คนเช่นนี้กล้าตอบโต้พวกนางได้อย่างไร

“พวกเราเพียงแค่เป็นห่วงเจ้า” หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น “เจ้าทำเช่นนี้หยาบคายเกินไปแล้วกระมัง ถึงแม้คุณหนูลู่ไม่ถือสาหาความ ทว่าวันนี้มีคนมามากมาย หากเล่าลือออกไป เช่นนั้นจะไม่ทำให้ผู้อื่นหัวเราะขบขันเราเอาหรือ? กุลสตรีสกุลใหญ่เช่นพวกเรามาคบค้ากับคนเช่นนี้ น่าขายหน้ายิ่งนัก”

“จริงสิ ฮูหยินเจี่ยควรจ้างแม่นมมาอบรมสั่งสอนเจ้าสักคนแล้ว อ้อ ได้ยินว่าฮูหยินเจี่ยเป็นเจ้าสาวที่ครอบครัวสามีชุบเลี้ยงมา เกรงว่าแม้กระทั่งนางเองก็คงไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนกระมัง?” บุตรสาวขุนนางผู้หนึ่งแย้มยิ้มออกมาด้วยท่าทีนุ่มนวลอ่อนโยน

“ข้าไม่อนุญาตให้เจ้ากล่าวถึงท่านแม่ข้าเช่นนั้น!” เจี่ยหลิงหลงผู้ที่ยังขลาดกลัวเมื่อครู่นี้ได้ยินดังนั้นก็โมโหขึ้นมา ตรงเข้าไปผลักบุตรสาวขุนนางผู้นั้นอย่างแรง

“ว้ายยย!” บุตรสาวขุนนางผู้นั้นเท้าลื่นไถล ร่างกายโงนเงนทำท่าจะตกลงไปในน้ำ

ลู่จื่ออวิ๋นคว้าบุตรสาวสกุลขุนนางผู้นั้นไว้ได้

“รีบเข้ามาช่วยเร็วเข้า” นางตะโกนเรียกคนอื่น ๆ

นางอายุยังน้อย บุตรสาวสกุลขุนนางผู้นั้นอายุมากกว่านางหลายปี นอกจากนี้นางยังคว้าอีกฝ่ายไว้ได้เพียงปลายนิ้ว เมื่อเห็นว่าจะจับไว้ไม่ไหวลู่จื่ออวิ๋นจึงทำท่าจะปล่อยมือแล้ว

“เจ้ากล้าผลักพี่หญิงหวัง…” บุตรสาวขุนนางอีกคนกราดเกรี้ยว พุ่งเข้ามาผลักเจี่ยหลิงหลง

รูปร่างของเจี่ยหลิงหลงค่อนข้างอ้วนกลม ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กนางทำงานหนักมาไม่น้อยจึงมีมือที่แข็งแรง บุตรสาวขุนนางผู้นั้นไม่เพียงแต่ผลักเจี่ยหลิงหลงไม่ล้ม แต่ยังเป็นฝ่ายลื่นไถลตกลงไปในน้ำเองด้วย

เสียงตู้มดังขึ้น คนทั้งคนจมลงไปในน้ำแล้ว

ปลาที่แหวกว่ายวนอยู่แถวนั้นตกใจจนว่ายหนีไปทันที

ส่วนอีกทางหนึ่งนั้น ลู่จื่ออวิ๋นดึงบุตรสาวขุนนางผู้นั้นไว้ไม่ไหว บุตรสาวขุนนางผู้นั้นจึงตกลงไปเช่นกัน

บุตรสาวขุนนางทั้งสองที่ตกลงไปในน้ำนั้นผู้หนึ่งแซ่หวัง อีกผู้หนึ่งแซ่หร่วน ตอนนี้ทั้งสองคนผลุบ ๆ โผล่ ๆ อยู่ในน้ำ

สาวใช้ที่ปรนนิบัติรับใช้พวกนางต่างตกใจกลัว ร้องตะโกนเสียงดัง “ใครก็ได้ รีบช่วยคนเร็วเข้า!”

“คุณหนูลู่ นี่เป็นวิธีที่จวนลู่ของพวกท่านรับรองแขกหรือ?” สาวใช้หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธ

“นี่ไม่โทษเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ เป็นข้าที่ผลักพวกนางลงไป” เจี่ยงหลิงหลงตกใจจนแทบหัวใจวาย ทว่านางยังคงมายืนบังหน้าลู่จื่ออวิ๋น “ผู้ใดให้นางปากร้ายเพียงนั้นเล่า ท่านแม่ข้าถึงอย่างไรก็เป็นผู้อาวุโส นางที่เป็นผู้เยาว์กลับว่าร้ายผู้อาวุโส หากถ้อยคำเล่าลือออกไป เกรงว่าคงไม่มีสกุลใดกล้าแต่งคนปากคอเราะรายอย่างคุณหนูของพวกเจ้าเข้าประตูกระมัง?”

“ช่วยคนก่อน” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ยขึ้น “ผู้ใดถูกผู้ใดผิด คนมากมายเพียงนี้ล้วนเห็นทั้งสิ้น พวกเขาคงไม่พูดจากลับขาวเป็นดำได้กระมัง”

บ่าวรับใช้จวนลู่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจึงเร่งรุดมาแล้ว

ไม่นานนัก บุตรสาวขุนนางทั้งสองคนนั้นก็ได้รับการช่วยเหลือ

มู่ซืออวี่กำลังรับรองแขกฝ่ายหญิง เมื่อได้ยินว่ามีเรื่องเกิดขึ้นที่สระน้ำด้านหลัง นางจึงกล่าวขออภัยแขกฝ่ายหญิงคนอื่น ๆ จากนั้นก็รีบร้อนไปยังสระน้ำ

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ได้ยินว่าเหล่าแม่นางเกิดมีปากเสียงกัน ยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา จึงลื่นไถลตกลงไปในน้ำแล้ว”

“ไม่เป็นอะไรร้ายแรงกระมัง?”