สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 647

บทที่ 647 อย่าเข้าไปยุ่งจะดีกว่า

บทที่ 647 อย่าเข้าไปยุ่งจะดีกว่า

“ท่านพ่อข้าจะเป็นหนอนบ่อนไส้ได้อย่างไร? พวกเขาไม่แม้แต่ตรวจสอบ ทว่ากลับพาคนในสกุลขุนนางที่ซื่อสัตย์ไปเช่นนี้หรือ? นี่จะไม่ทำให้จิตใจของทหารที่กำลังสู้รบอยู่ชายแดนเหน็บหนาวหรือ?” ซูจือหลิ่วเอ่ยอย่างกระวนกระวายใจ “ข้าต้องไปหาท่านแม่ ข้าต้องถามให้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ฮูหยินรองลู่ ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อน ฟังข้ากล่าวเสียก่อน” เฟิงเจิงเอ่ย “พวกเขาเข้าไปตรวจค้นที่จวนซูแล้ว อีกทั้งยังค้นพบว่ามีจดหมายตอบโต้กับอาณาจักรของศัตรู จดหมายเหล่านั้นเป็นญาติผู้พี่ของท่านที่นำมามอบให้”

“ผู้ใดรับผิดชอบการตรวจสอบ?” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม

“ใต้เท้าฉีเซียว”

ดวงตาของซูจือหลิ่วแดงก่ำขึ้นมา “ตอนนั้นข้าไม่ควรรับนางไว้เลย เหตุใดนางชั่วช้าถึงเพียงนี้ ทำเช่นนี้คิดจะใส่ร้ายสกุลพวกข้าหรือ?”

“สตรีนางนั้นกินดื่มที่บ้านของพวกเจ้าโดยไม่มีสิ่งใดตอบแทน นางยังคิดจะปีนขึ้นกิ่งไม้สูงใหญ่ ท่านแม่ของเจ้าไม่เห็นด้วยและปฏิเสธนางหลายครั้งหลายครา นางจึงนึกแค้น ไม่ว่าเรื่องอะไรล้วนทำได้ทั้งสิ้น” มู่ซืออวี่เอ่ย “ตอนนี้เจ้ากำลังหุนหันพลันแล่น ข้าไม่ไว้ใจให้เจ้าจัดการเรื่องเหล่านี้ เจ้าเพียงแค่รอฟังข่าวอยู่ที่นี่ ส่วนข้าจะลองไปสอบถามสถานการณ์ดู หากเจ้าต้องการสอบถามจริง ๆ ให้ไปถามกับลู่เซวียน”

“ข้า…”

“เจ้าเป็นบุตรสาวสกุลซู หากออกหน้าในยามเช่นนี้ รังแต่จะทำให้สถานการณ์ย่ำแย่ลงเท่านั้น”

“แต่ว่า ข้าเป็นบุตรสาวสกุลซู พวกท่านเกี่ยวดองกับสกุลซู เรื่องครานี้เกรงว่าจะกระทบต่อพวกท่าน ข้าจะให้ท่านออกหน้าได้อย่างไร”

“หากเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ทำให้ข้าล้มได้ เช่นนั้นหลายปีที่ผ่านมาของข้าไม่สูญเปล่าหรือ? เจ้าคงไม่ได้คิดจริง ๆ ว่าหลายปีมานี้ข้าเพียงแค่ขยันหาเงินกระมัง? เช่นนั้นเงินเหล่านั้นที่ข้าหามา ข้าจะเอาไปใช้ที่ใด? ฮ่องเต้ชราในวังผู้นั้นกินของข้าไปไม่น้อย อีกทั้งยังมีขุนนางจากที่ต่าง ๆ อีก ล้วนแต่เป็นพวกกินเนื้อทั้งนั้น”

มู่ซืออวี่ไปหาลู่อี้ก่อน ทว่าลู่อี้ไม่อยู่ ไม่รู้ว่ากำลังยุ่งอยู่กับงานในมือหรือไม่ทันระวังตัวจนกลายเป็นผู้ ‘สมคบคิด’ ไปอีกคนแล้ว

หลังจากนั้นนางจึงตรงไปที่หน่วยลับทันที

เซี่ยวซื่อถูกนำตัวไปยังหน่วยลับซึ่งไม่ใช่คุกธรรมดาทั่วไป นางต้องไปที่นั่นสักเที่ยว ดูว่าใต้เท้าฉีเซียวจะเห็นแก่สตรีและช่วยผ่อนปรนให้สักหน่อยได้หรือไม่

“ใต้เท้าฉีของพวกท่านอยู่หรือไม่?”

“ใต้เท้าฉีอยู่ที่ห้องขัง”

“ข้าขอพบเขาได้หรือไม่?”

“ฮูหยินรอสักครู่ ข้าน้อยจะไปรายงานประเดี๋ยวนี้”

ฉีเซียวไม่ปล่อยให้มู่ซืออวี่ต้องรอนานเกินไป

เมื่อฉีเซียวเข้ามาก็เห็นมู่ซืออวี่กำลังนวดขมับของนางอยู่พอดี

เขาเอ่ยกับผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ข้าง ๆ “ไปนำชาป๋อเหอ*[1] มาสักถ้วย”

ผู้ใต้บังคับบัญชา “…”

ที่นี่คือหน่วยลับ ไม่ใช่โรงน้ำชา

เมื่อก่อนถึงแม้จะมีใต้เท้าคนอื่น ๆ มาเยือน ใต้เท้าของเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเช่นนี้ ฮูหยินลู่ผู้นี้ช่างมีเกียรติจริง ๆ

“ฮูหยินมาหาข้าเพราะเรื่องของสกุลซูใช่หรือไม่?” ฉีเซียวเดินเข้ามา

“ใต้เท้าฉี รบกวนท่านแล้ว”

“ไม่เป็นไร นั่งก่อนเถิด”

“ใต้เท้าฉี ท่านก็ทราบดี สกุลซูแต่งงานเกี่ยวดองกับสกุลลู่ของเรา ตอนนี้สกุลพวกเขาเกิดเรื่องขึ้น เกรงว่าสกุลลู่ของพวกข้า…”

“ฮูหยินวางใจเถิด แตะต้องผู้ใดก็ไม่แตะต้องสกุลลู่ของพวกท่าน ท่านไม่มั่นใจในตัวใต้เท้าลู่หรือ?” ฉีเซียวเอ่ยด้วยท่าทีสงบ “ส่วนสกุลซู ตอนนี้เพียงแค่ตกเป็นที่สงสัย ยังไม่พบหลักฐานอะไรแน่ชัด”