สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 648

บทที่ 648 ไม่ได้อยากจะรีบร้อน

บทที่ 648 ไม่ได้อยากจะรีบร้อน

จือเชียนเดินเข้ามาจากด้านนอก

“เป็นอย่างไร?” ลู่เซวียนเอ่ยถาม

จือเชียนคำนับลู่อี้แล้วรายงานสถานการณ์ “หลังจากตรวจสอบ จดหมายฉบับนั้นเป็นของจริงขอรับ”

“ฉีเซียวว่าอย่างไร?” ลู่อี้เอ่ยถาม

“ใต้เท้าฉีกล่าวว่าจดหมายเป็นของจริง เช่นนั้นตอนนี้จึงต้องตรวจสอบว่าจดหมายนี้ส่งถึงผู้ใด คนผู้นั้นใช่ท่านแม่ทัพซูเซิ่งหรือไม่”

“ใต้เท้าฉีเซียวผู้นี้ จนกระทั่งบัดนี้ยังไม่อาจบอกได้ว่าเขาเป็นมิตรหรือศัตรู” เซี่ยคุนเอ่ย “เขามาจากสกุลที่มั่งคั่ง ไม่รู้ว่าไยจึงอยากเป็นคมดาบให้ฮ่องเต้ หลายปีมานี้ เขาล้วนถูกขนานนามว่าพญายม คนผู้นี้ต่อใต้เท้าแล้วกลับไม่ได้ตั้งตนเป็นศัตรูกับท่าน ทั้งยังช่วยท่านผ่านความยากลำบากมาหลายครั้งหลายครา วันนี้ในท้องพระโรง เจียงเก๋อเหล่าและคนของเซวียนอ๋องต่างสาดโคลนใส่ มีเพียงเขาที่พูดแทนท่าน”

“ไม่ว่าภายหน้าเขาจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยตอนนี้ก็เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา” ลู่อี้เอ่ย “ใต้เท้าฉีเซียวต้องการตรวจสอบที่มาของจดหมาย พวกเราช่วยเขาตรวจสอบอีกแรงเถอะ เราไม่อาจปล่อยให้เกิดอะไรกับท่านแม่ทัพซูเซิ่งได้เป็นอันขาด”

“ท่านพี่ ท่านเคยคิดจะใช้ประโยชน์จากเซวียนอ๋องหรือไม่?” ลู่เซวียนกล่าว

“อย่างไร?”

“กล่าวไปแล้วครอบครัวพวกเราพอมีสายสัมพันธ์กับเซวียนอ๋องอยู่บ้าง ฉาวอวี่ก็เคยเป็นสหายร่วมศึกษาของเขา เมื่อก่อนเรียนมาด้วยกัน ครั้งนี้เขาร่วมมือกับเจียงเก๋อเหล่า นั่นก็เพราะได้ประโยชน์เช่นกัน ทว่าโลกนี้ไม่มีศัตรูที่ถาวร มีเพียงผลประโยชน์เท่านั้นที่เป็นนิรันดร์”

“ดูเหมือนเจ้าจะมีวิธีแล้ว” ลู่อี้เอ่ย “เช่นนั้นก็ทำตามที่เจ้าว่า”

เจียงเก๋อเหล่าต้องการสนับสนุนองค์ชายน้อย จึงเป็นพันธมิตรชั่วคราวกับเซวียนอ๋อง นั่นเพราะต้องการจัดการศัตรูที่มีร่วมกัน หรือก็คือพรรคพวกของจงอ๋อง

อย่างไรก็ตาม หากกล่าวกันแล้วต่อเซวียนอ๋อง จงอ๋องที่อยู่ห่างไกลผู้นั้นไม่ใช่ผู้ที่เขาควรเกลียดชังที่สุด สิ่งที่เขาควรเกลียดที่สุดควรเป็นฝ่ายเจียงเก๋อเหล่าที่สามารถควบคุมเขาได้ทุกทางมากกว่า

ซูจือหลิ่วอาศัยอยู่ในจวนของมู่ซืออวี่เป็นการชั่วคราว ทุกทางเข้าออกล้วนมีคนคอยคุ้มกัน นางกังวลเรื่องสถานการณ์ของมารดา มู่ซืออวี่จึงพานางไปเยี่ยมเซี่ยวซื่อที่หน่วยลับ

ซูจือหลิ่วเข้าไปในคุก ส่วนมู่ซืออวี่รออยู่ด้านนอก

ฉีเซียวเดินผ่านมาเข้าพอดี เมื่อเห็นมู่ซืออวี่ยืนอยู่ตรงนั้นก็เอ่ยขึ้น “อาทิตย์ร้อนแผดเผาเพียงนี้ ฮูหยินลู่ไม่จำเป็นต้องรออยู่ตรงนี้ ไปหาที่เย็น ๆ นั่งดื่มชาเย็น ๆ สักถ้วยเป็นอย่างไร?”

“ขอบคุณใต้เท้าฉี ทว่าข้าอยากรอให้น้องสะใภ้ออกมาเสียก่อน”

“ข้าจะกำชับให้คนของข้าบอกฮูหยินรองลู่ว่าหากนางออกมาแล้วให้พานางไปหาท่าน” ฉีเซียวเอ่ย “หน่วยลับไม่ใช่สถานที่น่าอภิรมย์นัก ฮูหยินอย่าได้อยู่ที่นี่นานเกินไป”

ลู่อี้ตามคนของหน่วยลับเข้าไปในหน่วยลับ หน่วยลับมีศาลาอยู่แห่งหนึ่ง ตอนนี้ฉีเซียวนั่งอยู่ที่นั่น อีกทั้งผู้ที่สนทนากับเขาอย่างรื่นเริงยังไม่ใช่คนอื่นไกล แต่เป็นภรรยาของเขา…

“อาวุธที่ท่านส่งมามีประโยชน์กว่าก่อนหน้านี้จริง ๆ” ฉีเซียวเอ่ย “ครานี้ฮูหยินช่วยได้มากทีเดียว”

“นี่เป็นข้อตกลงระหว่างข้ากับใต้เท้า”

“ข้อตกลงอะไรหรือ?” ลู่อี้เดินเข้าไปในศาลา

“ท่านพี่” มู่ซืออวี่เหลียวมองเขา “ท่านมาหาใต้เท้าฉีหรือ?”

“ใช่” ลู่อี้เอ่ย “ข้าอยากพูดคุยกับใต้เท้าฉี ฮูหยิน เจ้ารออยู่ที่นี่สักประเดี๋ยว รอข้าคุยเสร็จแล้วจะส่งเจ้ากลับ”

“อันที่จริงไม่จำเป็น จือหลิ่วกำลังเยี่ยมฮูหยินซูอยู่ที่หน่วยลับ ข้าจะรอกลับพร้อมนาง” มู่ซืออวี่เอ่ย “ท่านจัดการเรื่องของตนก็พอแล้ว”

ฉีเซียวกับลู่อี้เดินปลีกตัวไป

มู่ซืออวี่รออยู่เป็นเวลาสองเค่อ ท้ายที่สุดซูจือหลิ่วก็ออกมาจนได้

ขอบตาของนางแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการร้องไห้มา

“ฮูหยินเซี่ยวเป็นอย่างไรบ้าง?”

“นางไม่ได้ถูกทรมานหรือไม่ได้รับความเป็นธรรมอะไร ของที่ท่านส่งมาล้วนใช้ได้ทั้งสิ้น” ซูจือหลิ่วเอ่ย “เมื่อข้าเอ่ยถึงญาติผู้พี่ ท่านแม่ของข้าโกรธมาก กล่าวว่าญาติผู้พี่เป็นตัวปัญหา ดูเหมือนนางจะถูกคนบงการให้มาทำร้ายสกุลเราตั้งแต่แรก พี่สะใภ้ ท่านพี่ลู่เซวียนบอกว่าญาติผู้พี่หายไปกลางอากาศ ท่านว่าเป็นไปได้หรือไม่ว่าญาติผู้พี่คนนี้จะเป็นตัวปลอม?”

“อาจเป็นไปได้”