สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 663

บทที่ 663 รนหาที่ตาย

บทที่ 663 รนหาที่ตาย

เมื่อเซี่ยคุนได้ยินข่าวคราวก็กลับมา จากนั้นจึงรุดไปยังห้องตำราของมู่ซืออวี่

หากเป็นปกติ ยามนี้นางมักจะปรึกษาหารือเรื่องเรือรบกับคนเรือ ทว่าวันนี้นางกลับอยู่คนเดียว ไม่รู้ว่านางกำลังคิดอะไร สีหน้าจึงเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

เมื่อเขามาถึงหน้าประตูก็ได้พบกับฉานอี ฝ่ายหลังอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้เขา เซี่ยคุนจึงเป็นฝ่ายเปิดปากเล่าเรื่องทั้งหมดกับมู่ซืออวี่

“ข้าได้รับข่าวว่านายท่านถูกโจมตีและหายตัวไป ทว่าเพราะอยู่ไกลเกินไปข่าวจึงล่าช้า ฮูหยินอย่าเพิ่งกังวล ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบอีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น การไปอาณาจักรเหลียงครานี้นายท่านได้เตรียมการดีแล้ว หากเกิดอะไรขึ้น เขาจะต้องรับมือได้ดีอย่างแน่นอน”

“ลู่อี้หายตัวไปนานเท่าใดแล้ว?”

“ข่าวนี้เพิ่งได้รับมาเมื่อเจ็ดวันก่อน”

“เจ็ดวันแล้ว ท่านยังปิดบังเรื่องนี้ต่อข้าหรือ?”

“หากท่านไม่เชื่อในตัวข้าก็ต้องเชื่อในตัวนายท่านกระมัง ด้วยสมองของเขา เขาจะปล่อยให้ตนเองตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร จริงสิ กระดาษข้อความที่ฉานอีเอาไปอยู่ที่ไหน? เอามาให้ข้าดูก่อน”

มู่ซืออวี่หยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากลิ้นชัก

เซี่ยคุนอ่านดูแล้วเอ่ยว่า “ลายมือนี้เป็นของจือเชียน ดูจากข้อความแล้วลายมือมั่นคงไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ยังอยู่ในการควบคุม”

มู่ซืออวี่ขมวดคิ้วมุ่น

เซี่ยคุนมองนาง “ท่านก็ควรรู้ว่าความปลอดภัยของใต้เท้าลู่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยและหนี้แค้นอันใหญ่หลวงของข้า ข้าย่อมไม่ล้อเล่นกับเรื่องสำคัญเช่นนี้ รออีกครึ่งเดือนเถอะ ฮูหยินไม่ต้องรีบร้อน”

“ได้ เช่นนั้นรบกวนพี่ใหญ่เซี่ยแล้ว”

“ฮูหยินอยู่ข้างนอกสามารถแสร้งทำเป็นกระวนกระวายได้ตามสมควร ข้าสงสัยว่ามีคนกำลังจับตามองพวกเรา โดยเฉพาะในราชสำนัก คนที่ไม่ต้องการให้นายท่านกลับมาก็มีมาก หากพวกเขาเห็นฮูหยินนั่งไม่ติดเช่นนี้ ไม่แน่ว่านายท่านอาจยิ่งปลอดภัยขึ้น”

“ข้าเข้าใจแล้ว” มู่ซืออวี่เอ่ย “เรื่องนี้ตอนนี้ปิดบังเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ไว้ก่อน”

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว”

เหมันตฤดูผ่านไป วสันตฤดูเวียนมา

ในฤดูหนาวนี้ สกุลลู่อยู่ห่างไกลกันคนละฟากฟ้า มู่ซืออวี่ทำได้เพียงจดจ่ออยู่กับงานจึงสามารถลืมความกังวลเรื่องลู่อี้ได้ชั่วคราว

ลู่ฉาวจิ่งเดินตุปัดตุเป๋เข้ามาหามู่ซืออวี่

มู่ซืออวี่อุ้มเขาขึ้นมา ขณะที่กำลังจะพูดคุยกับเขาก็มีทหารกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาจากด้านนอก

“พวกเจ้าจะทำอะไร?” บ่าวรับใช้คิดจะหยุดพวกเขาไว้ แต่กลับห้ามไว้ไม่ได้

หัวหน้าทหารดูคุ้นตา ทว่ามู่ซืออวี่ไม่สามารถเอ่ยชื่อเขา นางรู้เพียงว่าเขาเป็นผู้ติดตามข้างกายเซวียนอ๋อง บัดนี้แต่งกายในชุดขุนนางจึงดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาบ้างแล้ว

“ฮูหยิน คนเหล่านี้ยืนกรานจะบุกเข้ามาขอรับ” บ่าวรับใช้รายงานมู่ซืออวี่

มู่ซืออวี่โบกมือ ส่งสัญญาณให้บ่าวรับใช้ออกไป

“พวกท่านหมายความว่าอย่างไร?” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม

“ฮูหยินโปรดอภัย เมืองซานหลินเป็นแนวป้องกันสำคัญ นับตั้งแต่นี้ไปการป้องกันที่นี่เป็นหน้าที่ของข้า นอกจากนี้ เนื่องจาก ‘นาวีกรุ่นฝัน’ ของฮูหยินเกี่ยวข้องกับทะเลทั้งหมด สิ่งที่ท่านกำลังศึกษาเป็นความลับอันสำคัญอย่างยิ่งยวดเช่นกัน เซวียนอ๋องจึงมีคำสั่งลงมา นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป การเข้าออกของฮูหยิน หรือแม้แต่คนทั่วทั้งบ้านสกุลลู่ต้องมีคนคอยคุ้มกัน ฮูหยินเพียงแค่แสร้งทำเป็นว่าเราไร้ตัวตน ปกติทำเช่นไร ตอนนี้ก็ทำเช่นนั้นเถิด”

“ปกป้องอย่างนั้นหรือ? ข้าว่าเซวียนอ๋องต้องการสอดแนมฮูหยินผู้นี้มากกว่ากระมัง?” มู่ซืออวี่เอ่ย “หากเซวียนอ๋องคิดจะควบคุมฮูหยินผู้นี้ก็ให้เขามาเอง ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าคนชั่วช้าอย่าได้คิดจะเข้าบ้านฮูหยินผู้นี้ พวกเจ้าคิดจะเฝ้าก็เพียงเฝ้า ทว่า… ข้าไม่อนุญาตให้พวกเจ้าก้าวเข้ามาในประตูบ้านข้าแม้ครึ่งก้าว ไม่เช่นนั้น…”

ขณะที่เอ่ย มู่ซืออวี่ก็ใช้มือกดปุ่มหนึ่ง