สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 664

บทที่ 664 เจ้าอย่ามายุ่งกับข้า

บทที่ 664 เจ้าอย่ามายุ่งกับข้า

“ท่านแม่ ท่านพ่อเขา…”

ลู่จื่ออวิ๋นเกิดความกังวลใจ

“เจ้าเชื่อคำพูดของคนผู้นั้นหรือ?” มู่ซืออวี่มองนาง “ไม่นานมานี้มีคนใส่ร้ายท่านแม่ทัพซูว่าเป็นไส้ศึก ท่านพ่อเจ้าและท่านอารองพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยล้างข้อกล่าวหา คนบางคนน่ะ เพียงแค่ไม่กี่ถ้อยคำก็สามารถทำให้บ้านแตกสาแหรกขาดได้ พวกเขาไม่เคยคิดว่าครอบครัวของผู้อื่นจะทนรับคำว่าร้ายเช่นนี้ได้หรือไม่ เพียงแต่คิดว่ามันมีประโยชน์ต่อตนหรือไม่ คนเช่นนั้นไร้ยางอายเป็นที่สุด กล่าวได้อีกอย่างคือ หากท่านพ่อของเจ้าตั้งใจจะทำเช่นนี้ เขาก็ไม่อาจละเลยพวกเรา เหมือนกับจวนอู่อันโหว เขาจะต้องเตรียมหาที่ทางให้พวกเราก่อน เพื่อให้อีกฝ่ายไม่ทันได้ตั้งตัว”

เอ่ยถึงจวนอู่อันโหวแล้ว ลู่จื่ออวิ๋นพลันนึกถึงคำพูดที่เซี่ยเฉิงจิ่นเอ่ยกับนาง เขาไม่ได้เขียนจดหมายถึงนางนานแล้ว ยิ่งไม่ได้ส่งของขวัญมาเหมือนก่อนหน้านี้

มู่ซืออวี่สังเกตว่าลู่จื่ออวิ๋นตกอยู่ในภวังค์จึงกระแอมขึ้นเบา ๆ “ข้าเอ่ยถึงจวนอู่อันโหว เหตุใดเจ้าเหม่อลอยไปเล่า?”

“ข้าคิดว่าฮูหยินอู่อันโหวเป็นคนสง่างามถึงเพียงนั้น ตอนนี้ที่นี่กลับไม่มีที่สำหรับนาง หากมีผู้ใดพบว่านางยังอยู่ในอาณาจักรนี้จะต้องนำนางมาแลกรางวัลเป็นแน่”

“โลกนี้เดิมทีก็เป็นเช่นนี้ ผู้คนที่อยู่สูงล้วนใจดีมีเมตตาต่อทุกคน เพราะผู้คนมักจะแสดงด้านที่ ‘ไร้พิษภัย’ ของตนเองออกมา คนที่ครอบครัวตนเสื่อมถอยลงหรือเกิดเรื่อง พวกเขาจะพบว่าคนที่ปกติสนิทสนมคุ้นเคยนั้นเปลี่ยนไป ผู้ที่เคยรักใคร่พวกเขาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ผู้ที่ซื่อสัตย์ต่อพวกเขาแม้ในสถานการณ์เช่นนี้ หากไม่ใช่เพราะธาตุแท้ยังไม่เปิดเผยออกมาก็อาจเป็นเพราะเป็นคนที่จริงใจและซื่อสัตย์”

“ข้าเข้าใจแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นห่วงท่านพี่ หากพวกเราทางนี้ถูกควบคุม ท่านพี่ทางนั้นคงไม่ได้ถูกคนสร้างความยุ่งยากให้กระมัง?”

“หากเซวียนอ๋องสร้างความลำบากให้พี่ชายเจ้า เขาจะต้องได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวงเป็นแน่ นิสัยของพี่ชายเจ้าผู้นั้นเจ้ายังไม่รู้หรือ เขาจะปล่อยให้ผู้อื่นก่อกวนได้อย่างไร? เซวียนอ๋องรู้จักเขามานานหลายปี ย่อมเข้าใจนิสัยใจคอของเขาดี”

ลู่จื่ออวิ๋นนึกถึงวิธีจัดการคนของลู่ฉาวอวี่แล้วก็วางใจ

พี่ชายของนางถอดแบบมาจากท่านพ่อ ย่อมไม่มีทางที่เขาจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ หากเซวียนอ๋องนึกถึงความสัมพันธ์เก่าก่อนของพวกเขา หรือกล่าวอีกอย่างคือนึกถึงวิธีการของลู่ฉาวอวี่ ไม่ทำเรื่องที่ไม่จำเป็น ย่อมสามารถรักษาภาพพจน์ของตนไว้ได้

ทิวทัศน์ยามฤดูใบไม้ผลินั้นสวยงาม แม่นางทั้งหลายถอดเสื้อผ้าหนาเตอะของพวกนางออก สวมใส่เสื้อผ้าที่แสนบางเบา ออกไปเที่ยวชมทิวทัศน์ยามวสันต์ด้วยกัน

ลู่จื่ออวิ๋นอยู่ที่เมืองซานหลินได้สักพักหนึ่งแล้วจึงผูกมิตรเป็นสหายกับพี่หญิงน้องหญิงจำนวนหนึ่ง นัดหมายเอาไว้ว่าจะไปชื่นชมทิวทัศน์ฤดูใบไม้ผลิด้วยกัน ระหว่างนั้นก็ดื่มด่ำสนุกสนานกับบรรยากาศการพบปะสังสรรค์

ทว่าทันที่รถม้าออกจากจวนก็ถูกคนขวางเอาไว้ก่อน

ติงเซียงเลิกม่านขึ้น มองจูเหนิงที่ด้านนอกแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “จะทำอะไร?”

“คุณหนูจะไปที่ใด?”

“คุณหนูของพวกเราจะไปที่ใดเกี่ยวอะไรกับเจ้า พวกเราไปเพียงไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนี้ ไม่ได้ออกไปจากเมืองซานหลิน พวกเจ้าคงไม่แม้แต่สนใจเรื่องนี้กระมัง?”

“พวกข้าจะส่งคนไปคุ้มกันคุณหนู”

“เจ้าส่งคนไปคุ้มกันคุณหนูพวกเรา เช่นนั้นผู้คุ้มกันบ้านเราคงไม่ต้องทำงานแล้วกระมัง ติงเซียงเอ่ย “นอกจากนั้น คนเหล่านี้ของพวกเจ้ามีความสามารถพอที่จะแตะปลายก้อยข้าได้หรือไม่?”

จูเหนิงได้ยินมานานแล้วว่าสาวใช้ข้างกายลู่จื่ออวิ๋นเป็นยอดฝีมือ เมื่อได้ยินคำพูดของนาง สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นไม่น่าดูชมขึ้นมาทันที

“นี่เป็นความตั้งใจของเซวียนอ๋อง…”

ลู่จื่ออวิ๋นเปิดม่านแล้วเดินออกมา มองจูเหนิงด้วยสีหน้าเป็นกังวล “กล่าวกันตามเหตุผลแล้ว ข้าไม่ควรปฏิเสธความหวังดีของเซวียนอ๋อง แต่ข้าเป็นคุณหนูผู้หนึ่งที่ยังไม่ออกเรือน พวกเจ้าเป็นบุรุษมากมายเพียงนี้ติดตามข้านับเป็นอะไร? เซวียนอ๋องของพวกเจ้าให้เจ้ามาคุ้มครองข้า แต่คงไม่ได้ให้พวกเจ้ามาทำลายชื่อเสียงของข้ากระมัง?” ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

“คุณหนูกังวลมากไปแล้ว พวกเราเป็นบ่าวที่ต้องคอยปกป้องท่าน ย่อมไม่เข้าใกล้ท่านมากเกินไป ยิ่งไม่อาจทำลายชื่อเสียงอันดีงามของคุณหนู” จูเหนิงเอ่ย “คุณหนูกลับเข้าไปนั่งเถิด…”