สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 690

บทที่ 690 อาการสาหัส

บทที่ 690 อาการสาหัส

“อมิตตาพุทธ” ท่านเจ้าอาวาสเดินเข้ามาหาแล้วเอ่ยว่า “ท่านทานบดีทั้งหลาย ให้อภัยได้ก็ควรให้อภัย โปรดจัดการผู้ที่พลั้งพลาดไปอย่างเหมาะสมด้วยเถิด”

มู่ซืออวี่เอ่ยขึ้น “พุทธว่ากันตามเหตุและผล คนเหล่านี้ทำกรรมชั่ว ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องรับผลแห่งการทำชั่ว พระโพธิสัตว์โอนอ่อนผ่อนผันใจกว้าง ทว่าความใจกว้างของเขามีขีดจำกัด ไม่ใช่จะหลับหูหลับตายอม ๆ ไปถึงขั้นไม่สนถูกผิด สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่น”

“ท่านทานบดีกล่าวได้ถูกต้อง เพียงแต่หนทางในการช่วยผู้คนนั้นมีมากมาย การฆ่าเป็นวิธีสุดท้าย…”

“ท่านเจ้าอาวาส คนเหล่านี้เมื่อครู่ก็จะฆ่าพวกท่าน พวกท่านยังช่วยพูดแทนให้ ท่านทำเช่นนี้จะทำให้เราคิดว่าพวกท่านเป็นพวกเดียวกันเอาได้”

“ช่างเถิด ช่างเถิด อาตมาเป็นผู้ออกบวช ไม่สนใจเรื่องทางโลก เมื่อครู่อาตมาพูดมากเกินไปเอง”

มู่ซืออวี่นั่งอยู่ในรถม้า มองวัดเยวี่ยหยางตรงหน้า

“เจ้าอาวาสท่านนี้ช่างน่าสนใจยิ่งนัก เมื่อครู่นี้เขายังชักแม่น้ำทั้งห้ามาคุยกับข้าอยู่เลย พอได้ยินว่าข้าสงสัยว่าเขาจะเป็นพวกเดียวกันกลับปฏิเสธความเกี่ยวข้องทันที พระอาจารย์เช่นนี้จะตรัสรู้ได้จริง ๆ หรือ? พุทธอะไรกัน?”

“พุทธอยู่ในใจ” ฉีเซียวเอ่ย “เอาละ ฆาตกรวิปริตก็จับได้แล้ว พวกเรากลับเข้าเมืองกันเถอะ”

รถม้าเคลื่อนไปเรื่อย ๆ

ภูเขาเยวี่ยหยางนั้นสูงชัน ยามลงจากภูเขาม้าจึงค่อนข้างหงุดหงิดงุ่นง่าน อีกทั้งมันยังเร่งความเร็วมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ใต้เท้า มีบางอย่างผิดปกติขอรับ!” ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ขับรถม้าเอ่ยขึ้น “ม้านี้ดูเหมือนจะเสียการควบคุม!”

เดิมทีฉีเซียวกำลังขี่ม้า

เมื่อได้ยินผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวเช่นนั้น เขาพลันกระโดดขึ้นไปบนรถม้า ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของตนลงไป แล้วบังคับรถม้าด้วยตนเอง

เขาพันสายบังเหียนม้ารอบมือตนเองหลายครั้ง จับไว้อย่างแม่นมั่น

ม้าตัวนั้นเตะเท้าของมันออกไป ก่อนจะร้องลั่นอย่างคลุ้มคลั่ง

จู่ ๆ ทันใดนั้นมันก็ทะยานออกไป!

“ใต้เท้า…” ผู้ใต้บังคับบัญชาเห็นเช่นนี้ก็เริ่มร้อนใจแล้ว

“รีบหยุดม้าเร็วเข้า”

“เชือกตะขอเล่า? เร็ว!…”

ผู้ใต้บังคับบัญชาคนแล้วคนเล่าเหวี่ยงเชือกตะขอของพวกเขาออกไปให้ตะขอในมือไปเกี่ยวกับรถม้าข้างหน้า

ม้าตัวนั้นร้องราวกับว่ามันเสียสติไปแล้ว

หร่วนฉีเห็นเช่นนี้จึงเอ่ยกับมู่ซืออวี่ที่อยู่ข้างใน “รีบออกมาเร็วเข้า รถม้าคันนี้รั้งไว้ไม่อยู่แล้ว!”

มู่ซืออวี่รู้สึกนานแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพียงแต่ในรถโงนเงนเกินไป นางลุกขึ้นแล้วก็ล้มลงหลายครั้งหลายครา ดังนั้นหลังจากล้มลุกคลุกคลานอยู่เป็นนานสองนานก็ยังออกมาจากรถม้าไม่สำเร็จ

ฉีเซียวเอื้อมไปคว้ามือนาง ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

ข้างหน้าเป็นหน้าผา!!!

ฉีเซียวดึงตัวนางออกมา แล้วกระโดดออกจากรถม้าไปพร้อมกัน

โครม!

รถม้าตกลงไปในหน้าผา

ฉีเซียวกอดไหล่มู่ซืออวี่เอาไว้แน่น อีกมือคว้าจับกิ่งไม้ปลายหน้าผา

แครก! กิ่งไม้นั้นไม่อาจรับน้ำหนักของคนสองคนได้

“ใต้เท้า… ใต้เท้า…”

ฉีเซียวขมวดคิ้วมุ่น

เสียงของผู้ใต้บังคับบัญชาเขาใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ อีกไม่นานคงมาถึงแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขาคงทนได้ไม่นานถึงเพียงนั้น

แครก! กิ่งไม้ส่งเสียงบ่งบอกว่ามันใกล้จะหักออกจากกันเต็มทน

ฉีเซียวมองมู่ซืออวี่แล้วเอ่ยว่า “ข้าจะโยนท่านขึ้นไป ท่านเห็นตรงนั้นหรือไม่ ขอเพียงท่านอยู่นิ่ง ๆ ท่านก็สามารถทนอยู่ที่นั่นจนกว่าพวกเขาจะมาถึงได้”