สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 731

บทที่ 731 นางบอกลาเขา

บทที่ 731 นางบอกลาเขา

อิงหรูเฉินถูกพาตัวไปแล้ว

ท้ายที่สุด สาเหตุที่นางก็ไม่ยอมรับว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับนางเพราะคิดว่าตนเป็นผู้บริสุทธิ์ ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะเจิ้งซู่ดึงนางเข้าไปพัวพัน

ทว่าลู่ฉาวอวี่มองว่าความรักที่อิงหรูเฉินแสดงออกมาล้วนเสแสร้ง ถึงแม้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นจะไร้ร่องรอย แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือหากนางใส่ใจกับความสัมพันธ์นี้ ย่อมไม่มีทางนิ่งเฉย

กล่าวกันว่าสิงไท่ฟู่ส่งคนไปมอบจดหมายให้อิงหรูเฉินฉบับหนึ่งก่อนที่จะแต่งงาน บ่าวผู้นั้นส่งจดหมายให้นางด้วยตนเอง ทว่าท้ายที่สุดก็ไม่ได้รับการตอบกลับ เห็นได้ชัดว่านางเองก็อยากจะพึ่งพาร่มไม้ใหญ่

สิ่งที่อิงหรูเฉินเรียกว่าความรัก เป็นเพียงเพราะหลายปีมานี้นางไม่ได้มีชีวิตที่ดี ทว่าชายที่นางไม่ต้องการกลับรุ่งโรจน์ขึ้นเรื่อย ๆ อีกทั้งลูกชายลูกสาวของเขาก็โดดเด่น นางอิจฉาเพียงแต่ไม่อยากยอมรับจึงหลอกตนเอง

“ใต้เท้า นางจะเป็นอย่างไรหรือ?” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงเอ่ยถาม

“พวกเรายังต้องตรวจสอบต่อไป เพียงแต่…” ลู่ฉาวอวี่เอ่ย “เจิ้งซู่คงไม่ยอมรับว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฮูหยินอิง อย่างไรเสียนางก็มีลูกของเขาอยู่ในท้อง”

“หมายความว่าเราทำอะไรนางไม่ได้หรือ?” นายท่านรองสิงถาม “ก่อนหน้านี้มองไม่ออก นึกไม่ถึงว่าภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนแอนั่นซ่อนเจตนาที่โหดเหี้ยมเอาไว้ เราไม่ควรรับนางเข้ามาตั้งแต่แรก พี่ใหญ่และพี่สะใภ้ต้องตายเปล่าแล้ว”

“แม้เจิ้งซู่จะไม่เปิดโปงนาง แต่ผู้อื่นจะต้องทำแน่ เจิ้งซู่ไม่ได้ลงมือเพียงคนเดียว ยังมีลูกน้องของเขาอีกสิบกว่าคน เท่าที่ข้ารู้ เจิ้งซู่เป็นเพียงผู้คุ้มกัน ลูกน้องเหล่านั้นล้วนเป็นพวกเดนตายที่เขาผูกสัมพันธ์เอาไว้ ท่านคิดว่าพวกเดนตายเหล่านี้จะยอมตายโดยไม่ได้ประโยชน์ใด ๆ เลยหรือ? เจิ้งซู่ไม่ได้ใช้เงินชักจูงคนเหล่านี้มารึ? ท้ายที่สุดแล้ว เบาะแสทุกอย่างล้วนชี้ไปที่นาง อิงหรูเฉินไม่อาจรอดพ้นไปได้”

“ใช่ ข้าเคยเห็นนางเดินไปข้างนอกพร้อมกับถุงเครื่องประดับเงินทอง ข้าถามแล้ว นางบอกว่าอยากจะนำของพวกนั้นไปเปลี่ยนเป็นเงิน เครื่องประดับเหล่านั้นล้วนเป็นของดี นั่นไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อยเลย” ฮูหยินสามเอ่ยขึ้น

ลู่ฉาวอวี่ออกจากจวนสิงพร้อมกับลูกน้องของเขา

ร่างของคนสกุลสิงทั้งหมดถูกส่งกลับไปยังสกุล ผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้นจะได้กลับไปพักผ่อนใต้ผืนดินเสียที

สามวันต่อมา ท้ายที่สุดคดีจึงจบลง

เป็นอย่างที่ลู่ฉาวอวี่คาดการณ์เอาไว้ เจิ้งซู่เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ทว่าอิงหรูเฉินเป็นผู้ที่ชี้แนะให้เขาก่อเหตุในครั้งนี้ แรกเริ่มเดิมทีคือนางต้องการให้ฮูหยินสิงตาย นางจะได้มีโอกาสขึ้นเป็นภรรยาหลังภรรยาคนแรกของสิงไท่ฟู่เสียชีวิต นี่ไม่เพียงแต่แก้ปัญหาเรื่องเด็กในท้อง แต่ยังจะนำพาเกียรติยศและความมั่งคั่งมาให้นางด้วย ทว่าคนคำนวณไม่สู้ฟ้าลิขิต วันนั้นสิงไท่ฟู่และนายท่านรองทะเลาะกัน ฮูหยินใหญ่สิงจึงต้องพาสิงไท่ฟู่ไปด้วยเพื่อให้สองพี่น้องสงบลง

เจิ้งซู่และมือสังหารกลุ่มนั้นถูกตัดสินโทษประหาร เด็กในท้องของอิงหรูเฉินบริสุทธิ์ หลังจากนางคลอดลูกแล้ว นางจะถูกเนรเทศไปชายแดน ส่วนเด็ก ทำได้เพียงให้คนจิตใจดีรับเลี้ยงดูแล้ว

สกุลสิงไม่คิดจะเก็บเด็กคนนั้นไว้ แม้ฮูหยินผู้เฒ่าจะใจกว้าง ยินดีที่จะเลี้ยงลูกของฆาตกร ทว่าคนอื่น ๆ ในสกุลย่อมไม่ยินดีรับเลี้ยงลูกกาฝากผู้นี้

ลู่ฉาวอวี่ไปตรวจสอบคดี เพิ่งกลับมาจากข้างนอก เมื่อเขาควบม้ามาถึงประตูสำนักตรวจการก็เห็นสิงเจียซือยืนอยู่กับสาวใช้ของนางไม่ไกลนัก

“แม่นางสิง เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

“ใต้เท้าลู่”

ลู่ฉาวอวี่ลงมาจากหลังม้า

สิงเจียซือพาสาวใช้ของนางมาคารวะเขา

“ใต้เท้าลู่ ข้าและน้องชายต้องไปที่บ้านท่านยายแล้ว ข้ามาเพื่อกล่าวอำลาโดยเฉพาะ” สิงเจียซือเอ่ย “ถึงแม้ข้าเพิ่งพบใต้เท้าลู่ไม่กี่ครั้ง ทว่าท่านก็เปรียบเสมือนผู้มีพระคุณของข้า อย่างไรข้าก็ยังอยากมากล่าวคำลา นอกจากนี้ข้ายังมีสินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ใต้เท้าลู่โปรดรับไว้ด้วย”

สิงเจียซือนำกล่องใบหนึ่งออกมายื่นให้ลู่ฉาวอวี่

เขาลังเลใจ

“ใต้เท้าลู่ นี่เป็นเพียงสินน้ำใจ ไม่ใช่ของล้ำค่าอะไร” สิงเจียซือเอ่ย “หากท่านไม่เชื่อจะเปิดดูก็ได้”

ลู่ฉาวอวี่เปิดกล่องออก เห็นเพียงหินสิบก้อนขนาดเท่า ๆ กัน ทว่าคนละสี อีกทั้งยังมีลวดลายที่แตกต่าง

เขามีความจำดี ยังจำครั้งแรกที่พบกับนางได้ นางมักจะถูกหินหน้าตาแปลก ๆ ในสกุลลู่ดึงดูดความสนใจเสมอ แม่นางคนอื่น ๆ มักชมสวน แต่สิงเจียซือกลับชมสถานที่ที่เต็มไปด้วยหินมากมาย มือของนางมักเปื้อนไปด้วยปูนขาวอยู่บ่อยครั้ง

“นี่เป็นหินที่งดงามที่สุดเท่าที่ข้าสะสมไว้” สิงเจียซือเอ่ย “ไม่ใช่สิ่งของล้ำค่า หากแต่เป็นของที่ข้าชื่นชอบ ใต้เท้าช่วยข้าสืบหาผู้ที่ฆ่าบิดามารดา นับเป็นผู้มีพระคุณของเราสองพี่น้อง”

“ในเมื่อเป็นของที่เจ้าชอบก็เก็บไว้เถิด!”