สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 812

บทที่ 812 นี่เป็นการแข่งขัน

บทที่ 812 นี่เป็นการแข่งขัน

เขาหวงอู๋แทบถูกพลิกแผ่นดินหา ไม่ต้องเอ่ยถึงลู่จื่ออวิ๋น แม้กระทั่งร่องรอยของโจรเหล่านั้นยังหาไม่พบ

ผลลัพธ์นี้เป็นอย่างที่ทุกคนคิด หากหาออกมาได้ง่ายเพียงนั้น อีกฝ่ายคงพาลู่จื่ออวิ๋นไปจากใต้จมูกพวกเขาไม่ได้

ขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปก็มีนกจำนวนมากบินผ่าน

มู่ซืออวี่หันไปมองนก แล้วร้องเรียกเซี่ยคุนที่อยู่ข้างหน้า

“พี่ใหญ่เซี่ย ท่านเห็นนกพวกนั้นแล้วไม่รู้สึกว่าพวกมันแปลก ๆ หรือ?”

“มีอะไรแปลก?”

“สรรพสิ่งล้วนมีชีวิตจิตใจ นกเองก็นับว่าเป็นสายพันธุ์ที่มีชีวิตจิตใจ ท่านเห็นพวกมันบินหนีไปด้วยความตื่นตระหนกเช่นนี้ ไม่นึกถึงอะไรเลยหรือ?”

“ท่านหมายถึง…”

“พวกเราค้นหาทั่วหุบเขาหวงอู๋มานานเพียงนี้ รบกวนนกและสัตว์ที่นี่ นกจำนวนมากจึงบินหนีไปแล้ว แต่ท่านดูนกกลุ่มนี้สิ เห็นได้ชัดว่าพวกมันบินมาจากที่อื่น นกกลุ่มใหญ่เพียงนี้บินหนีไปพร้อมกัน หากไม่ใช่ภัยธรรมชาติก็เป็นภัยจากมนุษย์ ตอนนี้ภัยธรรมชาติยังไม่มีสัญญาณใด ๆ เช่นนั้นก็เป็นได้เพียงภัยจากมนุษย์แล้ว”

“กล่าวได้ไม่ผิด” เซี่ยคุนเอ่ย “ถึงแม้จะไม่แน่ว่าเป็นคนที่เราตามหาหรือไม่ แต่มีความเป็นไปได้สูงมาก พวกเราแกะรอยนกเหล่านี้ไปตามหาได้”

ไม่นานนัก ลูกน้องที่ออกค้นหาก็กลับมา

“ใต้เท้า นกเหล่านั้นบินมาจากเขาแฝดที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ขอรับ”

“เขาแฝด”

ฉีเซียวนำคนกลับมาและได้ยินบทสนทนาของพวกเขาพอดี

“ภูมิประเทศของเขาแฝดซับซ้อนกว่าที่นี่ เหตุใดข้านึกไม่ถึงว่าควรไปค้นหาที่นั่นกันนะ?”

“ดังนั้น เป็นไปได้สูงที่เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์จะอยู่ในเขาแฝด?” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม

“ถูก” ฉีเซียวเอ่ย “ไปเขาแฝดประเดี๋ยวนี้!”

มีบางอย่างแปลก ๆ เกิดขึ้นที่เขาแฝด นั่นหมายความว่าเรื่องผิดปกติเกิดขึ้นที่นั่น พวกเขาไม่แน่ใจว่าจะเกี่ยวข้องกับเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์หรือไม่จึงต้องใคร่ครวญความเป็นไปได้ทั้งหมดก่อนที่จะไปหานาง

ลู่อี้กำลังค้นหาอยู่ที่อื่น บัดนี้พวกเขาพบเป้าหมายที่น่าสงสัย จึงต้องส่งคนไปแจ้งเขาเสียก่อน ทว่าพวกเขาไม่อาจรอให้ลู่อี้มารวมตัวกันได้จึงรุดไปสำรวจดูก่อน

เขาแฝดในเวลานี้ไม่ค่อยสงบจริง ๆ

ไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงนกและสัตว์ต่าง ๆ แม้กระทั่งสิ่งมีชีวิตใต้ดินล้วนถูกพวกเขาขุดขึ้นมาแล้ว

นี่คือการ ‘ขุดดินสามฉื่อ’*[1] ที่กล่าวขานกัน

“ยังไม่พบ”

“ตอนนี้จะทำอย่างไร?”

“กว่าเราจะจับคนสกุลลู่มาได้ไม่ง่ายเลย เพื่อจับคุณหนูใหญ่ลู่ผู้นี้ยังลงแรงไปไม่น้อย หากปล่อยให้นางหนีไปได้เช่นนี้ นายท่านไม่ไว้ชีวิตพวกเราอย่างแน่นอน”

สตรีสวมหน้ากากมองทะเลสาบตรงหน้า “ไม่ว่านางจะบินขึ้นไปบนฟ้าหรือมุดหนีไปใต้ดิน หากนางไม่มีความสามารถพอจะบินขึ้นไปบนฟ้ามุดลงไปใต้ดินได้ เช่นนั้นก็…”

“ก็อะไร?”

“ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด นางยังอยู่ที่นั่น ยังไม่ได้หนีไป”

“ไป กลับไปดู!”

ลู่จื่ออวิ๋นอยู่ในที่ที่อันตรายที่สุดจริง ๆ หรือ?

หลังจากคนเหล่านั้นจากไปแล้ว คนผู้หนึ่งก็โผล่ศีรษะขึ้นมาจากน้ำ

ไม่ผิด! เป็นลู่จื่ออวิ๋น

ตอนนี้อากาศหนาวเย็นเป็นอย่างมาก นางตัวสั่นเทิ้มด้วยความหนาวขณะแช่อยู่ในน้ำ

ทว่านางไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว มีเพียงที่นี่เท่านั้นที่ปลอดภัย เพราะพืชน้ำที่นี่หนาแน่นมาก ซ่อนตัวอยู่ตรงนี้ย่อมไม่ถูกสังเกตเห็นง่าย ๆ

ลูจื่ออวิ๋นจะรอจนกว่าฟ้าจะมืดจึงจะหาทางออกไปจากที่นี่ได้

สตรีสวมหน้ากากนำลูกน้องกลับไป ทว่าไปไม่ทันถึงที่หลบซ่อนก็ได้ยินเสียงเกือกม้าดังมาจากตีนเขา

นางยืนอยู่บนไหล่เขา มองดูเงาร่างที่ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

“พวกมันมาแล้ว” สตรีสวมหน้ากากเอ่ย “ไปแจ้งนายท่านประเดี๋ยวนี้ พวกเราต้องรีบไปจากที่นี่ ไม่อาจปะทะกับพวกมันตรง ๆ ได้ มิเช่นนั้นความพยายามทั้งหมดของเราจะสูญเปล่า”

ฉีเซียวและเซี่ยคุนแบ่งกองกำลังออกเป็นสองกลุ่ม จากนั้นก็แยกกันขึ้นไปหาบนเขา หากพวกโจรพบว่ามีบางอย่างผิดปกติและคิดหลบหนีไป พวกเขาจะได้ปิดทางถอยของอีกฝ่ายได้ ส่วนมู่ซืออวี่ พวกเขาจัดกองกำลังส่วนหนึ่งไว้คุ้มกันนาง ให้นางรออยู่ที่ตีนเขา สุดท้ายไม่ว่านางจะมีความสามารถเพียงใดก็เป็นเพียงสตรีบอบบางผู้หนึ่ง ทำได้เพียงออกความเห็นเท่านั้น ส่วนเรื่องฆ่ารันฟันแทงนั้น ยังไม่ถึงคราวนางต้องชักดาบเข้าสู้

“อยู่ที่นี่ดังคาด” ฉีเซียวเอ่ย “ทุกคนฟัง พบเห็นผู้ใดบนเขา ฆ่าไม่ละเว้น!”