สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 823

บทที่ 823 โชคร้ายของอาณาจักรเหลียง

บทที่ 823 โชคร้ายของอาณาจักรเหลียง

หลังจากพิธีแต่งงานระหว่างลู่จื่ออวิ๋นและเซี่ยเฉิงจิ่น สกุลลู่ก็เริ่มซื้อสินเดิมให้กับลูกสาว

เรื่องสินเดิมนั้นมู่ซืออวี่ได้เตรียมไว้แล้ว

เพียงแต่ไม่เคยคิดเลยว่าลู่จื่ออวิ๋นจะไปแต่งงานไกลถึงเพียงนี้ ยิ่งไปกว่านั้นคือ นางจะได้เป็นฮองเฮาของอาณาจักรหนึ่ง ดังนั้นของหลายอย่างที่เตรียมไว้จึงไม่เหมาะ ตัวอย่างเช่นเครื่องเรือนที่นางซื้อไว้ ไม่เหมาะที่จะส่งไปที่นั่น

สามีของลูกสาวคือฮ่องเต้ แม้ว่าอำนาจของอาณาจักรเฟิ่งหลินจะไม่ยิ่งใหญ่เท่าอาณาจักรฮุ่ย ฮ่องเต้ก็ย่อมไม่ขาดของใช้ชั้นสูง หากฮองเฮาผู้สง่างามต้องการนำเครื่องเรือนติดตัวไปด้วย นั่นก็หมายความว่านางดูถูกอาณาจักรเฟิ่งหลิน เครื่องเรือนพวกนี้จึงไม่อาจนำไปด้วยได้ แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้สามารถเปลี่ยนแปลงได้ กล่าวคือจะต้องแทนที่ด้วยสิ่งที่เบากว่าและเป็นตัวแทนสถานะของลู่จื่ออวิ๋น ในฐานะคุณหนูใหญ่สกุลลู่และองค์หญิงอันหยาง

ขบวนริ้วแดงสิบลี้เลยดีหรือไม่? เมื่อคุณหนูใหญ่แห่งสกุลลู่แต่งงาน ต้องยิ่งใหญ่อลังการมากจึงจะดี

แน่นอนว่ามีกฎเกณฑ์เรื่องสินเดิมหรือสินสอด แต่มู่ซืออวี่ไม่เคยเป็นคนที่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ เซี่ยเฉิงจิ่นเองก็เช่นกัน ดังจะเห็นได้จากสินสอดที่เซี่ยเฉิงจิ่นมอบให้ที่มีความสำคัญไม่น้อย

นอกจากมู่ซืออวี่ที่เป็นห่วงลู่จื่ออวิ๋นและต้องการเพิ่มสินเดิมแล้ว ฟ่านหยวนซี พ่อบุญธรรมของนางยังกล่าวอีกว่า เขาไม่อาจให้ได้มากมายแต่ก็ยังหยิบสมบัติอันล้ำค่าสามหรือสี่ชิ้นมาให้ แม้จะมีความเสียดายอยู่บ้างก็ตาม

นอกจากนี้ยังมีเซี่ยคุน ฉีเซียว เวินเหวินซงและคนอื่น ๆ ที่เป็นเพื่อนที่ดีของลู่อี้และภรรยา ท่านลุงจากสกุลชนชั้นสูงเหล่านี้ ล้วนส่งของขวัญแสดงความยินดีมาให้ ไม่ต้องพูดถึงลู่เซวียน ท่านอารองของนางที่ได้นำสมบัติมาให้มากมาย

แม้ว่าจะต้องใช้เวลาในการเตรียมสินเดิม แต่ก็ยังพอมีเวลาเหลืออยู่ ไม่ว่าสกุลลู่จะอยากเลื่อนเวลาออกไปนานแค่ไหน พวกเขาก็ต้องส่งลูกสาวออกในไปไม่ช้าก็เร็วอยู่ดี

มู่ซืออวี่และลู่อี้พูดคุยกันถึงวันอันเป็นมงคลและเตรียมจะส่งลู่จื่ออวิ๋นออกจากเมืองหลวง เมื่อมาถึงชายฝั่งของเมืองซานหลินก็เฝ้ามองพวกเขาขึ้นเรือก่อนจะกลับ

หนึ่งวันก่อนที่จะเดินทางจากไป ฟ่านหยวนซีได้ส่งขันทีออกจากวังหลวงเพื่อเรียกให้ลู่อี้เข้าไปในวัง ในเวลาเดียวกัน เขาก็เรียกเซี่ยเฉิงจิ่น ลูกเขยของเขาเข้าไปในวังหลวงด้วย

“อาณาจักรเหลียงตกไปอยู่ในมือของฟ่านเหยี่ยนจริง ๆ” ฟ่านหยวนซีมองคนตรงหน้า “เดิมทีข้าคิดว่าเขากำลังจะไปอาณาจักรเหลียงเพื่อยืมกองกำลังและพร้อมที่จะเป็นผู้นำทัพด้วยตัวเอง ไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะเดินหมากที่ข้านึกไม่ถึง อำนาจของอาณาจักรเฟิ่งหลินและอาณาจักรเหลียงไม่ได้แตกต่างกันมากนัก แต่เกรงว่าอาณาจักรเฟิ่งหลินจะตกเป็นเป้าหมายที่เขาอยากจัดการก่อน ทุกคนต่างก็รู้ว่าฟ่านเหยี่ยนคิดอย่างไรกับองค์หญิงอันหยาง ความแค้นที่เกิดจากความรักนั้นถึงขั้นไม่ยอมอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน เจ้าต้องระวังให้ดี”

“เช่นนั้นก็ให้เขาเข้ามาได้เลย” เซี่ยเฉิงจิ่นพูด “ข้าจะรอดู”

“เจ้าต้องการร่วมมือหรือไม่?” ฟ่านหยวนซีถาม “เจ้าและข้าทำงานร่วมกันเพื่อเอาชนะอาณาจักรเหลียง จากนั้นก็แบ่งดินแดนเท่า ๆ กัน เมืองยี่สิบสามเมืองที่อยู่ใกล้กับอาณาจักรเฟิ่งหลินจะเป็นของเจ้า ส่วนเมืองอีกยี่สิบห้าเมืองที่อยู่ใกล้กับอาณาจักรฮุ่ยก็จะเป็นของข้า”

“ข้าต้องการเพียงยี่สิบเมืองเท่านั้น ส่วนอีกสามเมืองจะมอบให้อาณาจักรของท่านเพื่อเป็นสินสอดขอรับ” เซี่ยเฉิงจิ่นกล่าว

“เจ้าน่าสนใจมากทีเดียว” ฟ่านหยวนซีมองเซี่ยเฉิงจิ่นด้วยสายตาชื่นชม “เจ้ากลับอาณาจักรไปเตรียมตัวก่อนเถิด จากนั้นค่อยมาวางแผนกัน”

“อย่าชะล่าใจมากเกินไปนัก” ลู่อี้กล่าว “ทั้งสองอาณาจักรของเราเข้าใกล้กันมากขึ้นแล้ว ฟ่านเหยี่ยนจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเราจะเป็นพันธมิตรกัน? มีหลายอาณาจักรเล็ก ๆ ตามหลังอาณาจักรเหลียง เหตุผลที่อาณาจักรเล็ก ๆ เหล่านี้อยู่รอดในโลก ไม่ใช่เพราะพวกเขาด้อยอำนาจเกินไปจนไม่มีใครสังเกตเห็น แต่เป็นเพราะพวกเขาเป็นมีกองกำลังป่าเถื่อน ทุกคนจึงกล้าหาญและเก่งเรื่องการต่อสู้ หากฟ่านเหยี่ยนยอมรับพวกเขาก็แสดงว่าพลังการต่อสู้ของคนพวกนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าเราทั้งสองอาณาจักรเลย”

“เช่นนั้นก็ต้องเจรจากันด้วยกำลังแล้ว” ฟ่านหยวนซีพูด “มีเพียงข้าและฟ่านเหยี่ยนคนใดคนหนึ่งเท่านั้นที่จะอยู่รอดได้ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีวันสงบสุข”

มู่ซืออวี่ซบแขนของลู่อี้ รู้สึกงุนงงเล็กน้อยในขณะที่ฟังเขาพูดถึงฟ่านเหยี่ยนซึ่งกลายเป็นฮ่องเต้ของอาณาจักรเหลียง

นางคิดว่าโครงเรื่องเบี่ยงเบนไปจากเส้นหลักมานานแล้ว ทุกอย่างแตกต่างออกไปและฟ่านเหยี่ยนไม่อาจสร้างคลื่นลูกใหญ่ได้จึงไม่มีอะไรต้องกลัวอีก ทว่าตัวเอกชายที่สวรรค์เลือกไม่เป็นเช่นนั้น เขาสามารถพลิกกลับมาได้จริง ๆ