สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 840

บทที่ 840 สถานการณ์การสู้รบ

บทที่ 840 สถานการณ์การสู้รบ

ณ วังหลวง ลู่อี้กระจายฎีกาออกไป แล้วอธิบายให้ฟ่านซวี่ที่อยู่ข้าง ๆ ทราบถึงวิธีจัดการกับเรื่องราชกิจในสถานที่ต่าง ๆ

ฟ่านซวี่ฟังด้วยความงุนงง สีหน้าราวกับกำลังบ่งบอกว่า ‘ข้าไม่เข้าใจว่าท่านกำลังพูดถึงอะไร’

ลู่อี้ลูบหัวของเด็กชาย ขณะมองด้วยสายตาเอ็นดู “หากเจ้าไม่เข้าใจตอนนี้ก็ไม่สำคัญหรอก เจ้าเพียงแค่ต้องรู้เรื่องนี้ไว้ ในอนาคตเดี๋ยวเจ้าก็จะค่อย ๆ เข้าใจมันเอง”

“ท่านพ่อ มีข่าวอะไรจากเสด็จพ่อบ้างหรือไม่ขอรับ?” ฟ่านซวี่กล่าว “เสด็จแม่อยู่ที่ห้องโถงเล็ก ๆ ทุกวัน คัดลอกพระสูตรและสวดมนต์ภาวนา หากมีข่าวดีเกี่ยวกับเสด็จพ่อ ข้าอยากจะนำไปบอกนางเพื่อคลายความกังวล”

“เสด็จพ่อของเจ้าจากไปครึ่งปีแล้ว คาดว่าน่าจะมีข่าวมาถึงเร็ว ๆ นี้” ลู่อี้พูด “ไม่ต้องกังวล เขากล้าหาญและเก่งกาจเรื่องการต่อสู้ ดังนั้นเขาจะต้องไม่เป็นอะไร”

พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา ในช่วงบ่ายของวันเดียวกัน ข้อมูลทางทหารเร่งด่วนถูกส่งกลับมายังเมืองหลวง

อาณาจักรฮุ่ยและอาณาจักรเหลียงเข้าสู่สงครามอย่างเป็นทางการแล้ว

ฟ่านหยวนซีออกเดินทางนำทัพด้วยตัวเอง เอาชนะเหล่าอริราชศัตรูจนแตกพ่าย

อาณาจักรเหลียงส่งแม่ทัพมากมายมาสมทบแต่ไม่มีใครรอดชีวิตไปได้ ดังนั้นฟ่านเหยี่ยนจึงทำตามอย่างฟ่านหยวนซีด้วยการเป็นผู้นำทัพด้วยตัวเอง บัดนี้สงครามชายแดนเป็นสงครามระหว่างฮ่องเต้ทั้งสองพระองค์

ซ่างกวนจิ่นซิ่วรู้สึกโล่งใจมากหลังจากอ่านรายงานการต่อสู้

“เสด็จแม่ ท่านพ่อบุญธรรมบอกว่าท่านไม่ควรอยู่ในวังทั้งวัน ออกจากวังไปเดินเล่นกับแม่บุญธรรมบ้างจะดีกว่า”

“แม่บุญธรรมของเจ้าต้องดูแลกิจการ นางจะมีเวลามาเล่นกับแม่ได้อย่างไร?”

“กิจการครึ่งหนึ่งของแม่บุญธรรมตอนนี้เป็นลูกศิษย์ของนางที่ช่วยดูแล อีกครึ่งหนึ่งก็ส่งต่อให้คนสนิทของนาง นางใช้เวลาส่วนใหญ่ทำงานของตัวเองในจวนขอรับ”

ซ่างกวนจิ่นซิ่วไม่ต้องการสร้างความลำบากให้กับมู่ซืออวี่ ทว่ามู่ซืออวี่กลับมารับนางที่วังหลวงด้วยตัวเอง

ไม่รู้ว่าฟ่านหยวนซีจะกลับมาเมื่อไหร่ ซ่างกวนจิ่นซิ่วคงจะมีความคิดแปลก ๆ หากนางอยู่คนเดียวในวัง การใช้เวลาร่วมกับผู้อื่นย่อมดีกว่า

มู่ซืออวี่จึงเชิญสหายที่ดีของนางหลายคนไปดูการแสดงละครเพลงชุดล่าสุด วันเวลาไร้กังวลผ่านไปอย่างง่ายดาย

“ท่านมาดูทางนี้เถิด นั่นใช่ใต้เท้าลู่น้อยของท่านหรือไม่?” ฮูหยินเจี่ยยืนอยู่ที่หน้าต่างแล้วถามขณะชี้ไปยังร่างที่อยู่บนถนน

บนถนน ลู่ฉาวอวี่กำลังพูดคุยกับหญิงสาวคนหนึ่ง สีหน้าท่าทางของเขาไม่เปลี่ยนแปลง ชัดเจนว่าเขาดูสงบนิ่ง ไม่ได้ใจร้อนเหมือนผู้หญิงที่เป็นคนเริ่มบทสนทนา

“ไม่ได้เรียนรู้จากเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้วหรือ?” ซูจือหลิ่วกล่าว “ทั่วทั้งเมืองหลวงเต็มไปด้วยข่าวลือว่าฉาวอวี่มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวและชอบแม่นางผู้หนึ่งมาก สรุปคือเรื่องทั้งหมดเป็นการสืบสวนคดี จากนั้นคดีลักพาตัวสตรีก็คลี่คลาย ผู้หญิงเหล่านั้นน่าสงสารยิ่งนัก! พวกนางไม่เพียงแต่ถูกขายให้พวกโจร แต่ยังได้รับยาที่ทำลายความทรงจำทำให้ความจำเสื่อมไปด้วย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมาจากไหน ไม่เพียงเท่านั้น ใบหน้าของพวกนางยังถูกทำร้ายอย่างน่าสยดสยอง พวกนางเปลี่ยนไปจนแม้แต่บิดามารดาก็จำไม่ได้”

“ผู้หญิงคนนี้หน้าคุ้น ๆ” มู่ซืออวี่กล่าว

“นางเป็นใครหรือ?” ผู้หญิงหลายคนมองออกไปข้างนอก

“หน้าคุ้นตายิ่งนัก เราเคยเจอนางที่ไหนสักแห่งหรือไม่?”

“อาจเป็นแม่นางจากสกุลสิง ใช่หรือไม่?” ฮูหยินโม่พูด “ผ่านมาหลายปี แม่นางน้อยผู้นั้นคงจะโตขึ้นแล้ว”

ตอนนี้สกุลสิงประสบปัญหา แม้ว่าจะยังมีคนในสกุลสิงที่เป็นขุนนาง แต่ก็ไม่เคยได้รับการเลื่อนตำแหน่ง พวกเขาแทบจะรักษาหน้าไว้ไม่ได้แล้ว

“หากผู้หญิงคนนั้นเป็นคนจากสกุลสิง ฉาวอวี่ของเจ้าคงจะเห็นใจนางมาก! เพราะเขาคือคนที่คลี่คลายคดีของสกุลสิงในตอนนั้น”

มู่ซืออวี่มองทั้งสองคน

“ว่าแต่ฮูหยินโม่ ลูกสะใภ้ของท่านกำลังจะคลอดลูกหรือเปล่า?” ซูจือหลิ่วถามฮูหยินโม่

ฮูหยินโม่กล่าวว่า “อีกครึ่งเดือนก็กำลังจะคลอดแล้ว”

“ยินดีด้วย เราจะไปดื่มฉลองกันที่บ้านท่าน”

“ลูกสะใภ้ของท่านกำลังจะคลอด เหตุใดถึงดูไม่ค่อยดีใจเลยเล่า?” คนข้าง ๆ ถาม