สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 910

บทที่ 910 ความทะเยอทะยานถูกเปิดโปง

บทที่ 910 ความทะเยอทะยานถูกเปิดโปง

“อันกั๋วกง ท่านช่างมีจิตใจทะเยอทะยานเสียจริง!” ใต้เท้าหยางเอ่ยขึ้นด้วยความโมโห “พระศพของฝ่าบาทยังไม่ทันเย็น ท่านกลับต้องการอำนาจ คิดจะแย่งชิงบัลลังก์”

“ใต้เท้าหยาง ผู้ที่รู้จักพลิกแพลงสถานการณ์นั้นเป็นวีรบุรุษ” อันกั๋วกงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ยามนี้ราชวงศ์มีเพียงองค์ชาย เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมผู้หนึ่ง ท่านต้องการให้เด็กในห่อผ้าอ้อมขึ้นครองบัลลังก์จริง ๆ หรือ?”

“นั่นคือองค์ชายของเรา ไม่ว่าเขาจะมีชันษากี่มากน้อย อย่างไรก็ยังเป็นผู้ปกครอง”

“แทนที่จะยกบัลลังก์ให้กับเด็กทารก หรือปล่อยให้สตรีควบคุมราชสำนัก ข้ายินดีเป็นขุนนางทรยศเสียดีกว่า” อันกั๋วกงเอ่ยอย่างเด็ดเดี่ยวผึ่งผาย “ผู้ใดไม่พอใจก็ลุกขึ้นมา!”

ปัง! ประตูเปิดออก

เซี่ยเฉิงจิ่นผู้ที่สวมชุดคลุมมังกรยืนอยู่ที่ประตู

ทุกคนหันไปมองเขาด้วยความตกใจ

“ใต้เท้าทุกท่านเห็นข้าแล้วประหลาดใจหรือไม่?” เซี่ยเฉิงจิ่นเอ่ย “ข้าผ่ายผอมลงไปบ้างจริง ๆ อีกทั้งสีผิวยังเข้มขึ้น พวกท่านจำไม่ได้ก็เป็นเรื่องธรรมดา”

“ฝ่าบาท ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่น ๆ ปี!” เหล่าขุนนางระงับความหวาดกลัวในใจแล้วคุกเข่าลงทันที

อันกั๋วกงจ้องมองเซี่ยเฉิงจิ่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “เหตุใด…”

“อันกั๋วกงคิดกบฏ นำไปขังคุกทันที ทุกคนในจวนอันกั๋วกงต้องเข้าคุกรับการลงโทษ นอกจากนี้ ใต้เท้าหวัง ใต้เท้าอิง… ยังมีเจ้า เจ้า เจ้า เจ้า!… นำพวกเขาทั้งหมดเข้าคุก ผู้ใดต่อต้าน ฆ่าไม่ละเว้น” เซี่ยเฉิงจิ่นเอ่ยอย่างเยือกเย็น “ส่วนผู้อื่น… ข้าล่าช้าระหว่างทางเพราะเกิดเรื่องบางอย่าง เพิ่งกลับเข้าวังมา ยามนี้ยังเหน็ดเหนื่อยอยู่เล็กน้อย รอข้าพักผ่อนเพียงพอแล้วจะเรียกพวกท่านเข้าวัง”

อันกั๋วกงและเริ่นหานคุนยังคงคิดจะดิ้นรนเพื่อหลบหนี ทว่าเซี่ยเฉิงจิ่นยกทัพมาแล้วและกำลังเฝ้ารออยู่ตรงนั้น เพียงรอให้คนเหล่านี้ตกหลุมพราง จากนั้นเขาก็จะปรากฏกายรวบคนเหล่านี้ในคราวเดียว

ขุนนางที่เมื่อครู่นี้สนับสนุนให้อันกั๋วกงขึ้นครองบัลลังก์เผยตัวออกมาทั้งหมดแล้ว

ขุนนางคนอื่น ๆ ที่เหลือเป็นอันต้องเหงื่อกาฬไหล

หากท่าทางของพวกเขาโอนเอนแม้เพียงชั่วขณะ เกรงว่ายามนี้ศีรษะบนคอและคนในสกุลอาจเหลือเพียงครึ่งเดียวแล้ว

ขุนนางคนอื่น ๆ ถอยออกไป เหลือเพียงเซี่ยชิงโจวที่ยืนอยู่ตรงนั้น

เซี่ยชิงโจวเหลียวมองไปรอบ ๆ เมื่อไม่เห็นผู้อื่นแล้วจึงวิ่งเข้าไปหาเซี่ยเฉิงจิ่น

“เป็นอย่างไร? การแสดงฉากนี้ไม่เลวกระมัง?” เซี่ยชิงโจวชกไปที่หน้าอกของเซี่ยเฉิงจิ่น

“ซี้ด…” เซี่ยเฉิงจิ่นสูดปาก “ถึงแม้ข้าจะยังไม่ตายแต่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส เจ้าอ่อนโยนกว่านี้ไม่ได้หรือ?”

“ไม่เป็นไรกระมัง? หน้าอกท่านได้รับบาดเจ็บแล้วหรือ?” เซี่ยชิงโจวเริ่มเป็นกังวล “ข้าไม่รู้ว่าท่านได้รับบาดเจ็บ มิเช่นนั้นคงไม่แตะต้องแล้ว”

“หากข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ จำต้องพักรักษาตัวสักสองสามวัน คงไม่ปล่อยให้พวกเขาถกเถียงกันนานเพียงนี้” เซี่ยเฉิงจิ่นกล่าว “เพียงแต่ต้องขอบคุณเจ้าที่คอยเติมไฟอยู่ที่นี่ ทำให้พวกเขาก่อความวุ่นวายยิ่งกว่าเดิม ด้วยเหตุนี้จึงทำให้อันกั๋วกงอดทนไม่ไหว แสดงไพ่ตายทั้งหมดออกมา กองทหารที่เขาเคลื่อนย้ายมาจากเผ่าคงเจินก็อยู่ภายใต้การควบคุมแล้ว หากเขาคิดว่ายังมีทางถอย เกรงว่าคงต้องทำให้ผิดหวัง เพราะทางถอยของเขาถูกตัดขาดตั้งนานแล้ว”