สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 911

บทที่ 911 สอบคัดเลือกขุนนางเป็นกรณีพิเศษ

บทที่ 911 สอบคัดเลือกขุนนางเป็นกรณีพิเศษ

ปัญหาภายนอกได้รับการแก้ไขแล้ว ปัญหาภายในก็แก้ไขได้แล้วเช่นกัน ขั้นถัดไปย่อมเป็นการเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับอาณาจักร

ขุนนางในราชสำนักหายไปเกินกว่าครึ่ง ขุนนางที่เหลือก็มีเพียงไม่กี่คนที่รับผิดชอบหน้าที่สำคัญได้

เซี่ยเฉิงจิ่นจึงเปิดสอบขุนนางเป็นกรณีพิเศษ จัดสอบขุนนางเร็วขึ้นกว่าเดิม

เนื่องจากทั้งขุนนางพลเรือนและขุนนางทหารล้วนขาดแคลนจึงจัดให้มีการสอบขุนนางพลเรือนและขุนนางทหารขึ้นในคราวเดียวกัน

ข้อสอบคัดเลือกขุนนางในคราวนี้ต่างจากปีก่อน ๆ ไม่ได้มีขั้นตอนมากมายถึงเพียงนั้น ขอเพียงบัณฑิตสนใจเข้าร่วมก็สามารถมาสอบที่เมืองหลวงได้โดยตรง เนื้อหาของข้อสอบก็ไม่ได้เป็นคำพูดเก่า ๆ ที่ไม่ได้สอดคล้องกับความเป็นจริง หากแต่อ้างอิงจากเหตุการณ์ปัจจุบัน

สำหรับแม่ทัพนั้น ต้องมีฝีมือล้ำเลิศมาเป็นอันดับแรก จากนั้นจึงเป็นสติปัญญา หากแม่ทัพมีเพียงความกล้าหาญทว่าไร้สติปัญญาก็เป็นได้เพียงนักรบที่บุกโจมตีเท่านั้น ไม่มีทางเป็นแม่ทัพที่ยอดเยี่ยมได้

หลังจากเซี่ยเฉิงจิ่นกลับมา ลู่จื่ออวิ๋นก็เริ่มออกเดินทางเที่ยวชมในที่ต่าง ๆ กับมู่ซืออวี่ ตรวจดูความเป็นอยู่ของอาณาจักรเฟิ่งหลิน

เมื่อเซี่ยเฉิงจิ่นเริ่มเปิดสอบขุนนาง มู่ซืออวี่ก็เตรียมตัวออกเดินทางกลับอาณาจักรฮุ่ย

แน่นอนว่าลู่จื่ออวิ๋นไม่อาจตัดใจแยกจากมารดา ทว่าก็เข้าใจเช่นกันว่ามู่ซืออวี่รั้งอยู่ที่อาณาจักรเฟิ่งหลินเพื่อช่วยนางเป็นระยะเวลานานมากแล้ว หากยังไม่กลับไป บิดาของนางอาจจะกลายเป็นสามีผู้คับอกคับใจไปเสียก่อน

การสอบบุ๋นบู๊กินเวลาครึ่งเดือน หลังจากนั้นก็มีขุนนางจำนวนมากเข้ามาดำรงตำแหน่ง

เซี่ยเฉิงจิ่นให้ความสำคัญกับขุนนางเหล่านี้เป็นอย่างมาก มอบหมายให้พวกเขารับตำแหน่งต่าง ๆ ขุนนางพลเรือนและขุนนางทหารบางคนยังถูกโยกย้ายไปประจำตำแหน่ง ณ เมืองที่ได้รับการแบ่งสรรมาใหม่ อย่างไรเสีย อาณาจักรเหลียงก็ถูกครอบครองแล้ว ความวุ่นวายที่อาณาจักรเหลียงทิ้งไว้ต้องได้รับการเก็บกวาด มิเช่นนั้นราษฎรย่อมไม่อาจหาเลี้ยงชีพได้ และสิ่งที่เขาทำก็คงไม่ต่างอะไรจากฟ่านเหยี่ยน

ก่อนที่มู่ซืออวี่จะเดินทางกลับไปยังอาณาจักรฮุ่ย เซี่ยเฉิงจิ่นได้จัดงานเลี้ยงระหว่างครอบครัวขึ้น ทั้งสองครอบครัวจึงได้รวมตัวสังสรรค์กันอย่างชื่นบาน

เมื่อเอ่ยถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้ เซี่ยเฉิงจิ่นเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลาย เขาเอ่ยขอบคุณมู่ซืออวี่และลู่จื่อชิงด้วยท่าทีจริงจัง

“พี่เขย ถึงแม้ข้าจะไม่แข็งแกร่งเท่าพี่หญิงรอง แต่ข้าก็ดูแลอี๋เอ๋อร์เช่นกัน ท่านไม่ขอบคุณข้าหรือ?” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ยถาม

ซ่างกวนหมิงเสียหัวเราะออกมา “แน่นอนว่าต้องขอบใจเจ้า อี๋เอ๋อร์ชอบท่านน้าเล็กที่สุดแล้ว แม้กระทั่งยามกินข้าวยังต้องจับมือท่านน้าเล็กเอาไว้ หากเจ้าจากไป อี๋เอ๋อร์ต้องเป็นคนแรกที่ไม่ชินเป็นแน่”

เซี่ยเฉิงอี๋สอดส่ายสายตามองทุกคน ดวงตาของเขาหยุดลงที่ลู่ฉาวจิ่ง จากนั้นก็โน้มตัวเข้าไปจูบแก้ม

เกิดเสียงจุ๊บขึ้นมา อีกทั้งน้ำลายยังไหลย้อยออกมาด้วย

ลู่ฉาวจิ่งเช็ดแก้มของเขาด้วยความรังเกียจ “ข้าคิดว่าเจ้าเห็นข้าเป็นของอร่อยเสียมากกว่า”

เซี่ยเฉิงจิ่นแย้มยิ้มและกล่าวว่า “ฉาวจิ่งโตเพียงนี้แล้วหรือ”

ครึ่งเดือนถัดมา มู่ซืออวี่กับลูกทั้งสองคนของนางพร้อมด้วยซ่งหานจือและคนอื่น ๆ ก็เดินทางออกจากอาณาจักรเฟิ่งหลิน

ลู่จื่ออวิ๋นมองแผ่นหลังของมู่ซืออวี่ที่ค่อย ๆ เดินจากไป ดวงตาของนางพลันแดงเรื่อขึ้นมา

“ข้ากำลังไตร่ตรองเรื่องย้ายเมืองหลวง” เซี่ยเฉิงจิ่นโอบกระชับบ่าของลู่จื่ออวิ๋นเข้ามา “หากเราย้ายเมืองหลวง อาจอยู่ใกล้กับอาณาจักรฮุ่ยมากขึ้น เช่นนี้เจ้าจะได้กลับไปเยี่ยมบ้านได้สะดวก”

“ขุนนางบุ๋นบู๊จะกล่าวว่าท่านโง่เขลาเบาปัญญา ถูกสตรีชักจูง ถึงตอนนั้นจะกล่าวหาว่าข้าเป็นกาลกิณีอีกน่ะสิ” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “ขอเพียงแค่มีใจ ไม่ว่าจะต้องกลับไปไกลเพียงใดก็กลับไปได้ รอผ่านช่วงเวลาลำบากนี้ไปเสียก่อน แล้วข้าจะพาอี๋เอ๋อร์ไปเยี่ยมท่านพ่อกับพี่ใหญ่ ยามนี้ยังไม่รีบร้อน”

หลายเดือนต่อมา มู่ซืออวี่ก็มาถึงเมืองซานหลินด้วยเรือของสกุลลู่

เมื่อพวกเขามาถึงเมืองซานหลิน มู่ซืออวี่ก็สั่งให้เฟิงเจิงลำเลียงสินค้าลงจากเรือ จากนั้นก็นำไปขายให้กับร้านค้าต่าง ๆ

สิ่งที่นางนำกลับมาในครานี้ล้วนเป็นของในท้องที่ของอาณาจักรเฟิ่งหลิน หาไม่ได้ในอาณาจักรอื่น ๆ

เฟิงเจิงยิ้มพลางกล่าวว่า “อาจารย์ ท่านออกไปเยี่ยมญาติคราวนี้ยังไม่ลืมทำการค้านะขอรับ!”

“มีเงินแล้วไม่ทำให้เกิดกำไร นั่นเป็นวิถีของข้าหรือ? ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด พวกเราต้องมองหาโอกาสทำการค้าอยู่เสมอ ข้าออกไปเยี่ยมญาติ ขณะเดียวกันก็ได้ทำการค้าระหว่างทาง นี่ไม่ใช่ขว้างหินก้อนเดียวได้นกสองตัวรึ?”

มู่ซืออวี่รั้งอยู่เมืองซานหลินเป็นเวลาครึ่งเดือน แต่ละวันใช้กำลังคนและทรัพยากรเป็นจำนวนมากจัดการกับปัญหาที่คั่งค้างอยู่ ก่อนที่นางจะได้รุดไปยังเมืองหลวง ลู่อี้ก็พาคนของเขามาตามหานางที่เมืองซานหลินก่อนแล้ว