สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1040

ในเวลาเดียวกัน ณ เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง

เฮ่อยวนประสานมือไว้ด้านหลัง มองดูท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยความประหลาดใจ

เฮ่อฉางเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาก็เบิกตากว้างเช่นกัน!

“นี่คือ...”

เฮ่อยวนพูดอย่างทอดถอนใจ “บางที คราวนี้ จะมีคนสามารถเปิดทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ได้จริงๆ”

เฮ่อฉางเฟิงถามอีกครั้ง “การเปลี่ยนแปลงของดวงดาว เกิดขึ้นโดยฝีมือมนุษย์จริงหรือขอรับ”

เฮ่อยวนพยักหน้า พูดอย่างสุขุมเยือกเย็น “อื้ม เดาว่าเจ้าจะสัมผัสได้ถึงพลังแห่งฟ้าดินนั่นแล้ว ทุกวันนี้ในยุทธภพเต็มไปด้วยผู้มากความสามารถจริงๆ ดูเหมือนว่าอิ๋นเฉิงของเราไม่ต้องการแสวงหาความก้าวหน้าแล้ว”

จู่ๆ เฮ่อฉางเฟิงก็ยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความดีใจ

“หรือว่าท่านพ่อเตรียมจะเปิดเมืองอิ๋นเฉิงแล้ว?”

เฮ่อยวนพูดด้วยอารมณ์ทอดถอนใจ “ใช่ เนิ่นนานเพียงนี้พ่อก็คิดตกแล้ว ความผิดพลาดได้เกิดขึ้นแล้ว การไม่แสวงหาความก้าวหน้าไม่ช่วยอะไร จะยิ่งทำให้เจ้าดูเหมือนกบที่ก้นบ่อ ที่มองเห็นแค่ท้องฟ้าเหนือศีรษะเท่านั้น”

“การตายของแม่นางฉี ท่านพี่ไม่ได้ตั้งใจ ถ้าไม่ใช่เพราะนางใช้วิชาแปลงโฉมปลอมตัวเป็นนักฆ่า มายั่วยุที่อิ๋นเฉิง นางคงไม่ตายที่นี่ แม้ว่าความตั้งใจเดิมของนางคือการเอาคืนแทนเหมยชิงเกอศิษย์พี่ของนาง แต่ก็มาเพราะถูกคนอื่นยุยง ท่านพี่เพียงแต่พลั้งมือไปชั่วขณะ เหตุใดจึงต้องลำบากตัวเองมาหลายปีเช่นนี้”

เสียงของกงซวินอวิ๋นเฟิ่งมาจากด้านหลังทั้งสองคน เฮ่อฉางเฟิงก็ร้องลั่นอย่างมีความสุขทันที

“ท่านแม่!”

เมื่อได้ยินคำว่า “แม่นางฉี” เฮ่อยวนก็ขมวดคิ้ว ลังเลที่จะพูด และในที่สุดก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งยิ้มพลางพยักหน้า มองเฮ่อยวน แล้วพูดว่า “ตอนนี้แม่นางเหมยเสียชีวิตแล้ว การประลองยุทธ์กับตำหนักเทพหอทองคำในครั้งนี้ ท่านพี่จะได้แก้แค้นแทนแม่นางเหมยพอดี”

เฮ่อฉางเฟิงกล่าวว่า “ถูกต้อง ข้าได้ยินมาว่าหลังจากการประลองครั้งล่าสุด เจ้าตำหนักของตำหนักเทพก็เก็บตัวบำเพ็ญเพียร มอบหมายงานทั้งหมดให้ผู้อาวุโสหันดูแล ท่านอาเหมยคงถูกโจรเฒ่านั้นบีบให้ตามเป็นแน่ แต่กลับมาใส่ร้ายป้ายสีพวกเราในอิ๋นเฉิง”

เขาถอนหายใจและพูดด้วยสายตาเพ้อฝัน “ลูกคิดถึงวันเก่าๆ ตอนที่อิ๋นเฉิงเปิดเมือง สามารถช่วยคนจนได้มากมาย ได้ร่วมกินร่วมใช้กับพวกเขา ช่างมีชีวิตชีวาจริงๆ”