สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1049

ปกติเหมยชิงเกอได้กินแต่หารจืดชืดเย็นๆ สำหรับนางแล้ว อาหารสำเร็จรูปอย่างข้าวที่อุ่นเองนั้นอร่อยกว่าอาหารเลิศรสในพระราชวังอย่างเห็นได้ชัด

นางกินอย่างตะกละตะกลาม ในเวลาเดียวกันก็กินอย่างละเอียดพิถีพิถัน ไม่ให้เหลือข้าวแม้แต่เมล็ดเดียว

เมื่อมองดูมือที่สั่นเทา อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแสบจมูก นางถามอย่างอ่อนโยน “กินอิ่มหรือไม่ ข้ายังมีอีก”

เหมยชิงเกอรู้สึกกระดากอาย นางก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “ขอบคุณมาก อิ่มแล้ว”

เมื่อมองดูร่างผอมเพรียวของนาง อินชิงเสวียนก็รู้ว่านางคงอดอาหารมานานแล้ว ผาเฟิงเริ่นหนาวบาดกระดูกทั้งเย็นทั้งชื้น แม้แต่ลิ่นเซียวที่ปีนขึ้นไปยังลำบาก เหล่าศิษย์จะส่งอาหารให้นางตรงเวลาได้อย่างไร

แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ไม่ควรกินอิ่มจนเกินไป ใช้น้ำพุวิญญาณเสริมความแข็งแรงก่อนดีกว่า

“ผู้อาวุโส ท่านยังยืนขึ้นได้หรือไม่”

อินชิงเสวียนเก็บกล่องอาหารกลางวันออกไป หมอบตัวอยู่ข้างหน้าเหมยชิงเกอ

เหมยชิงเกอพยักหน้า

“ได้”

นางวางมือลงบนพื้น พยายามลุกขึ้นยืน แต่นางคุกเข่านานเกินไป จึงชาจนไม่รู้สึกอะไรเลย ทันทีที่ลุกขึ้นก็ล้มลงกับพื้น

อินชิงเสวียนหูตาไวรีบปราดเข้ามาประคองนางทันที

“ผู้อาวุโสไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเอง ล่วงเกินแล้ว”

นางโน้มตัวไปอุ้มเหมยชิงเกอขึ้นมา โดยรู้สึกว่าร่างกายนี้เบามาก อาจจะไม่ถึงสี่สิบกิโลกรัมด้วยซ้ำ

เหมยชิงเกอพูดอย่างเร่งรีบ “แม่นางไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ ข้าพักผ่อนสักพักก็หายแล้ว”

อินชิงเสวียนระงับความเจ็บปวดในลำคอ แล้วพูดอย่างแสร้งทำเป็นใจเย็น “ท่านและข้าถูกกำหนดให้มาพบกันที่นี่ ผู้อาวุโสไม่ต้องเกรงใจกับข้า”

นางเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น อุ้มเหมยชิงเกอไปที่อ่างอาบน้ำ และค่อยๆ วางนางลงในน้ำพุวิญญาณ

เมื่อถูกห่อหุ้มด้วยบ่อน้ำพุวิญญาณอันอบอุ่น จู่ๆ เหมยชิงเกอก็รู้สึกถึงความรู้สึกสบายใจที่อธิบายไม่ได้

เสี่ยวหนานเฟิงวิ่งตามมา พูดอย่างฉะฉาน “นี่คือน้ำพุวิญญาณของเด็จแม่ สุดยอดมาก สามารถรักษาได้ทุกโรคเชียวนะ!”