สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1132

“คนล่ะ?”

อินชิงเสวียนหยุดยืนอยู่ในป่าไผ่

เย่จิ่งหลานยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“มีมิติอยู่ เจ้ากลัวอะไร”

อินชิงเสวียนกลอกตามองเขา

“เจ้าไม่ให้คนเข้าไม่ใช่หรือ”

“นั่นเป็นเมื่อวาน”

เย่จิ่งหลานหัวเราะแห้งๆ

“เมื่อวานยุ่งนิดหน่อย ข้าทำความสะอาดแล้ว เข้าไปกันเถอะ”

แสงแวบปรากฏยังเบื้องหน้าของอินชิงเสวียน นางก็ได้เข้ามาในโรงพยาบาลเล็กๆ ของเย่จิ่งหลาน แล้ว

ข้างในไม่มีอะไรพิเศษ ยังเป็นเหมือนเดิม

อินชิงเสวียนเดินผ่านทางเดินยาว ทันใดนั้นก็พบคนสองคนถูกห่อด้วยผ้าปูที่นอนสีขาวนอนอยู่ในห้องผู้ป่วย

“นี่ใครน่ะ”

“ข้าทำแบบจำลองมนุษย์ไว้สองร่าง สิ่งของทางการแพทย์ไม่น่าดูหรอก เจ้าดูแล้วก็มีแต่จะคลื่นไส้ ไปดูธิดาเทพดีกว่า”

เย่จิ่งหลานดึงอินชิงเสวียนไปข้างหน้า สีหน้าของอินชิงเสวียนเต็มไปด้วยความสงสัย

“จริงรึ”

“ข้าจะโกหกเจ้าทำไม เพื่อนจากยุคเดียวกันไม่โกหกกันแน่นอน ธิดาเทพอยู่ในห้องรับแขก”

เย่จิ่งหลานเปิดประตู ก็เห็นธิดาเทพในชุดขาวยืนทื่อๆ ตรงกลางพื้น

เมื่อเห็นคนสองคนเข้ามาในห้อง ธิดาเทพก็ไม่แปลกใจหรือหวาดกลัวเลย ถึงขนาดที่ว่าไม่มีความรู้สึกใดๆ นางยังคงประสานมือ วางมือทั้งสองข้างขนานกับอก ยืนตัวตรง

“แม่นาง เจ้าไม่ต้องกลัว เราไม่ใช่คนเลว”

อินชิงเสวียนก้าวไปข้างหน้า แต่ธิดาเทพยังคงยืนนิ่ง

เย่จิ่งหลานมองไปที่ธิดาเทพแล้วพูดว่า “ข้าคิดว่านางเหมือนจะมีปัญหาทางสติอยู่บ้าง”

อินชิงเสวียนก็รู้สึกว่าธิดาเทพไม่ปกติ