สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1218

ฉีอวิ๋นจื่อไม่ใช่คนจากอิ๋นเฉิง ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับวรยุทธ์นี้มาก่อน แต่เนื่องจากมีกลไก มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน

ในเวลานี้ นางเป็นเหมือนนักพนันที่สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างที่โต๊ะพนัน ไม่ว่าอะไรก็จะลองดูทุกทาง

แม้ว่าจะสามารถฟื้นฟูวรยุทธ์ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ตราบใดที่สามารถกำจัดเหมยชิงเกอ ลูกสาวและลูกเขยของนาง ทำให้นางต้องทนทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิตได้ แม้ต้องตายก็ไม่เสียดายชีวิต

สิ่งที่นางไม่ได้ครอบครอง นางจะปล่อยให้คนอื่นครอบครองได้อย่างไร

นางกอดตำราเคล็ดวิชาลับแล้วนั่งลงบนพื้น ฉากทั้งหมดในอดีตก็ปรากฏขึ้นในหัวของนาง

เฮ่อยวนสวมชุดคลุมสีดำ สูงตระหง่านดั่งต้นหยกต้านลม ตัวเองยังอยู่ในวัยสาวสะพรั่ง งดงามจับใจ เมื่อยืนอยู่ข้างๆ เหมยชิงเกอก็ยังสวยสดไม่แพ้กัน

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเหมยชิงเกอนังแพศยานั่นที่เชี่ยวชาญในเพลงพิณ ล่อลวงเฮ่อยวนด้วยเสียงขลุ่ย ในขณะที่ตัวเองฝึกฝนอย่างหนักตลอดทั้งวัน ทุ่มเทความคิดทั้งหมดให้กับวรยุทธ์ แต่กลับไม่เชี่ยวชาญทักษะใดเลย

พวกเขาสองคนพูดคุยกันเรื่องเพลงพิณ ตัวเองก็ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างเหมือนคนโง่ ไม่สามารถพูดแทรกอะไรได้เลย ในขณะนั้น ฉีอวิ๋นจื่อรู้สึกเกลียดมากจริงๆ

เพื่อที่จะได้รับความโปรดปรานจากอาจารย์ นางไม่กล้าหย่อนยานแม้เพียงครู่ เหมยชิงเกอดีดพิณเล่นเพลงตลอดทั้งวัน ไม่ทำงาน แต่อาจารย์ดันมอบตำแหน่งธิดาเทพให้นาง

ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากที่รู้ว่านางมีความสัมพันธ์กับเฮ่อยวนจนตั้งครรภ์ อาจารย์เพียงแต่ขังนางไว้และไม่ได้ถอดสถานะธิดาเทพของนาง

ฉีอวิ๋นจื่อขอร้องอาจารย์หลายครั้งให้จัดการอย่างยุติธรรม แต่ก็ไร้ผล สุดท้ายก็ร่วมมือกับผู้อาวุโสหันและศิษย์หลายคนจากตำหนักเทพ อาจารย์ถึงยอมให้เหมยชิงเกอส่งมารหัวขนที่ร้องไห้งอแงนั่นไปที่อิ๋นเฉิง

วันนั้นนางหาโอกาสลงจากภูเขา ติดตามไป เตรียมสังหารเหมยชิงเกอ คิดไม่ถึงว่าจะถูกคนอื่นชิงตัดหน้าไปก่อน

เมื่อเห็นเหมยชิงเกอเหน็ดเหนื่อยมีบาดแผลโทรมกาย แต่ยังคงปกป้องทารกในอ้อมแขนไว้ด้วยชีวิต ฉีอวิ๋นจื่อก็รู้สึกโล่งใจ

นางเดินตามไปตลอดทาง เฝ้าดูเหมยชิงเกอพยายามดิ้นรนต่อต้าน มองดูไหลที่พุ่งออกมาจากตัวไม่หยุด แล้วมองดูนางคุกเข่าลงบนพื้น ขอร้องให้คนเหล่านั้นปล่อยลูกของนางไป สุดท้ายนางก็เห็นเหมยชิงเกอที่สวมชุดสีขาว ชุดนั้นแดงฉานไปด้วยเลือด

นับเป็นสีที่สวยที่สุดในโลกจริงๆ!

ฉีอวิ๋นจื่ออยากจะเห็นว่าเหมยชิงเกอนังแพศยานี่สามารถอยู่ได้นานแค่ไหน

อย่างไรก็ตาม นางกลัวจะถูกอาจารย์พบเข้า จึงไม่กล้าที่จะอยู่นาน จำต้องรีบกลับไปที่ตำหนักเทพ คิดไม่ถึงเจ้าตำหนักจินกำลังรอนางอยู่ที่ประตูภูเขา

ชายชราตบหน้านาง ดุด่านางที่มีเจตนาไม่ดี ทำไมนางถึงปฏิบัติต่อศิษย์พี่ของนางเช่นนี้

จากนั้นเขาก็ถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหมยชิงเกอ นางอยู่ที่ไหน

เมื่อนึกถึงน้ำเสียงเย็นชานั้น ดวงตาของฉีอวิ๋นจื่อก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

นางเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ ถามชายชราว่าทำไมในสายตาของเขาถึงมีแค่เหมยชิงเกอ นางก็ขยันอดทนเช่นกัน แล้วทำไมนางถึงเป็นเพียงอากาศธาตุมาโดยตลอด

ชายชราตอบเพียงประโยคเท่านั้น

“เจ้ามีเจตนาชั่วร้าย ไม่คู่ควรที่จะสืบทอดตำหนักเทพ”

ฉีอวิ๋นจื่อรู้สึกหงุดหงิดโดยสิ้นเชิง นางใช้กำลังทั้งหมดซัดฝ่ามือไปที่อกของชายชรา เมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากปากของเขา นัยน์ตาพลันฉายแววหฤหรรษ์

นางรู้ว่าวรยุทธ์ของชายชราไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน นับตั้งแต่การต่อสู้กับเจ้าเมืองอิ๋นเฉิง ตาเฒ่านั่นก็บาดเจ็บมาโดยตลอด แค่เสียใจที่ตัวเองไม่สามารถจัดการเขาให้ตายได้

นางรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง หากรู้แต่แรกว่าไม่ว่านางจะทำอะไรก็หนีไม่พ้นที่จะถูกสงสัย ไม่สู้ตอนนั้นนางทรยศตำหนักเทพ ตามฆ่าเหมยชิงเกอจนตาย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉีอวิ๋นจื่อก็ใช้ฝ่ามืออีกครั้ง และใช้โอกาสนี้เพื่อหลบหนีจากตำหนักเทพ

หลังคลอดเหมยชิงเกออ่อนแอมาก นางคงไม่สามารถรับมือกับยอดฝีมือหลายสิบคนได้อย่างแน่นอน คราวนี้นางต้องตายอย่างแน่นอน ในเวลาเดียวกัน นางก็อยากรู้อยากเห็นมากกว่าใครคือคนที่ไล่ล่านาง?

วิทยายุทธ์ของคนเหล่านี้แปลกมาก ทั้งหมดใช้วรยุทธ์ที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นการยากที่จะตัดสินอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ฉีอวิ๋นจื่อก็ตัดสินใจไปที่อิ๋นเฉิงเพื่อตามหาเฮ่อยวน

นางต้องการเห็นว่า เมื่อเฮ่อยวนรู้เกี่ยวกับการตายของเหมยชิงเกอ เขาจะมีอาการเช่นไร

จากนั้นก็จงใจกล่าวว่าเหมยชิงเกอละเมิดกฎของตำหนัก ถูกตัดสินประหารชีวิต

คิดไม่ถึงว่าเฮ่อยวนเพียงแค่เยาะเย้ยคำพูดไม่กี่คำ แล้วกระแทกนางจนบาดเจ็บ ถ้านางไม่ได้รับการช่วยเหลือ นางคงตายไปนานแล้ว

หลังจากผ่านไปหลายปี ฉีอวิ๋นจื่อไม่ใช่ว่าจะไม่เคยคิดที่จะกลับไปเยี่ยมเยียนที่ตำหนักเทพเลย แต่นางก็ไม่สามารถออกจากป่าหมอกได้ ทำได้เพียงแฝงตัวอยู่ข้างๆ เฮ่อยวนเท่านั้น

ตอนนี้นางได้พบกับผู้มีพระคุณคนนั้นอีกครั้ง ไม่ว่าจุดประสงค์ของเขาคืออะไร ตราบใดที่เขาสามารถช่วยนางได้ เช่นนั้นก็ยังนับว่าเป็นเพื่อนกัน นางจะต้องเรียนรู้วิชานี้โดยเร็วที่สุด และกำจัดอินชิงเสวียนและเจ้าเด็กแซ่เย่นั่น