สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1321

หลิวซือจวินเป่าลมหายใจออก แล้วจึงพูดว่า “ขอบคุณแม่นางอิน”

“ไม่ต้องเกรงใจ ไปกันเถอะ”

อินชิงเสวียนเดินออกจากประตูอย่างรวดเร็ว หลิวซือจวินเดินตามหลังนางไปด้วยความคิดที่ซับซ้อน

ตามลำดับอายุแล้ว อินชิงเสวียนควรจะเป็นน้องสาวของนาง เฮ่อฉางเฟิงก็อายุน้อยกว่านางเช่นกัน ตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมานั้นได้อยู่คนเดียวลำพัง แต่จู่ๆ ก็มีน้องชายกับน้องสาวเพิ่มขึ้นมา ในใจทั้งมีความสุขและความกังวลในเวลาเดียวกัน

มีความสุขที่ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีก ภายหน้าถ้าประสบพบเจอกับเรื่องใด ก็มีคนให้ปรึกษาหารือด้วย แต่สิ่งที่กังวลก็คือเฮ่อยวนจะเต็มใจยอมรับตัวเองหรือไม่ แล้วเจ้าตำหนักเหม่ยผู้นั้น จะยอมรับหรือไม่

ขณะที่ครุ่นคิดเรื่อยเปื่อย ก็ได้ยินอินชิงเสวียนถามว่า “คุณชายหลิวมาที่นี่ เพื่อมาศึกษาวิชาแพทย์เท่านั้นหรอกหรือ”

หลิวซือจวินต้องการบอกจุดประสงค์ของการเดินทางของตัวเองมาก แต่ในที่สุดก็ระงับไว้

“ใช่ ตั้งแต่เดินทางมาถึงที่นี่ ก็ได้ยินชาวบ้านกล่าวขานกันว่าคนในอิ๋นเฉิงมีวิชาแพทย์ที่ยอดเยี่ยม เจ้าเมืองก็ใจดีมีเมตตามาก ซือจวินมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า จึงเกิดความรู้สึกชอบขึ้นมาทันทีที่ได้พบ”

อินชิงเสวียนชะลอความเร็วลง มองดูนางแล้วพูดว่า “คิดว่าพอได้เจอจริงๆ แล้วกลับพบว่าไม่ได้ดีอย่างที่คิด วิชาแพทย์ของอิ๋นเฉิงนั้นไม่ได้มีอะไรพิเศษ หากครั้งนี้ไม่ได้คุณชายหลิวช่วยไว้ เกรงว่าคงไม่ได้แก้ไขอย่างราบรื่นเช่นนี้”

“ไม่ใช่ๆ ผู้อาวุโสในอิ๋นเฉิงแต่ละคนมีจุดแข็งของตัวเอง อย่าเหมารวมทุกสิ่งทุกอย่างไปในทางเดียวกันหมด ข้าก็เพียงบังเอิญเท่านั้น”

หลิวซือจวินแสดงสีหน้าถ่อมตัว จดจำสิ่งที่อาจารย์บอกตัวเองไว้เสมอว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน

“คุณชายหลิวถ่อมตัวเกินไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าคุณชายหลิวร่ำเรียนวิชาค่ายกลมาจากที่ใด หรือว่าจากพ่อของเจ้า?”

“มิใช่ แต่เป็นอาจารย์ของข้า อันที่จริงก็ไม่ถือว่าเป็นอาจารย์จริงๆ หรอก แค่บังเอิญเท่านั้น เขาสอนข้าเพียงไม่กี่วันเท่านั้น”

หลิวซือจวินคินึกถึงผู้เฒ่าเทียนจี แม้ว่านางจะไม่มีแผนการมากนัก แต่จากคำอธิบายของผู้คุมตราเซี่ยว นางก็พอจะเดาได้ว่าคนที่พวกนางกำลังตามหาคืออาจารย์

แต่ไม่รู้ว่าทำไมอาจารย์ถึงอยากแยกกับพวกเขา แล้วทำไมถึงไม่ออกมาช่วยคน แถมยังไม่ให้นางแพร่งพรายเรื่องนี้ ชาวยุทธ์แต่ละคนช่างแปลกประหลาดกันจริงๆ

ขณะที่จมอยู่กับความคิด ก็ได้ยินอินชิงเสวียนพูดว่า “อาจารย์ของคุณชายหลิวคงเป็นคนที่แม่สามีข้ากำลังตามหากระมัง”

หลิวซือจวินตื่นจากภวังค์ในทันที โบกมือเป็นพัลวันแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ จะเป็นไปได้อย่างไร”