สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1414

เมื่อเห็นประตูใหญ่ทางเข้าจวนเจ้าเมืองเปิดกว้าง อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเยียบเย็นสะท้านใจ นางรีบวิ่งเข้าไปในเมือง เห็นคนมากกว่ายี่สิบคนรวมตัวกันเป็นวงกลม นั่งตรงข้ามกัน ซึ่งคนเหล่านั้นคือเฮ่อยวนกับเหมยชิงเกอและคนอื่นๆ

“ท่านพ่อ ท่านแม่!”

อินชิงเสวียนแตะตัวพวกเขาเบาๆ ทั้งสองก็ล้มลงกับพื้นทันที อินชิงเสวียนหน้าซีดเซียวอย่างอดไม่ได้ วางปลายนิ้วอันสั่นเทาอังใต้จมูกของพวกเขา ทว่าไม่มีลมหายใจแล้ว

ครั้นจึงมองไปที่เฮ่ออวิ๋นทง ผู้อาวุโสสวี เก่อหงยวนและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างกัน พวกเขาต่างก็มีลักษณะเช่นเดียวกัน

นอกจากนี้ ยังมีบาดแผลจากกระบี่และบาดแผลที่ฝ่ามือมากมายบนร่างกายของพวกเขา หากมองดูใกล้ๆ จะเห็นว่าล้วนเป็นกระบวนท่าที่คุ้นเคย ราวกับว่าต่อสู้กันจนตาย

เมื่อเห็นคนคุ้นเคยเหล่านี้ไร้ซึ่งสัญญาณแห่งชีวิต อินชิงเสวียนรู้สึกปวดร้าวหัวใจ อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นฟ้าแล้วตะโกนออกมาว่า

“ชิงฮุย ข้าจะทำให้เจ้าชดใช้ด้วยชีวิต!”

จากนั้นก็รู้สึกถึงรสชาติหวานปะแล่มในอก มีเลือดไหลพ่นออกมาเต็มปาก

“เสวียนเอ๋อร์!”

ฝ่ามืออันอบอุ่นแตะที่ด้านหลังหัวใจของนาง กำลังภายในที่แข็งแกร่งก็ไหลเข้าสู่เส้นลมปราณพิเศษทั้งแปด จิตใจที่สับสนเล็กน้อยของอินชิงเสวียนก็ชัดเจนขึ้นในทันใด

“อาอวี้ ท่านเข้ามาทำไม กลิ่นอายชั่วร้ายพวกนั้นถูกกำจัดหมดแล้วหรือ”

“เปล่า ข้าได้ยินเสียงของเจ้า ข้าเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้า ในเมื่อรู้วิธีแก้ไข ไม่ต้องรีบก็ได้”

เย่จิ่งอวี้มองไปที่ทุกคน

“ไม่ต้องห่วง พวกเขาปลอดภัย เพียงแค่ผนึกประสาทสัมผัสทั้งห้า และปิดกั้นการหายใจชั่วคราว”

“จริงหรือ”

“ข้าจะหลอกเจ้าทำไม”

เย่จิ่งอวี้รีบเดินไปหาเซี่ยวอิ๋นหวน เคลื่อนไหวมือสกัดจุดอวี้เจิ่น และจุดมิ่งเหมินสองจุดสำคัญของนาง

เซี่ยวอิ๋นหวนหายใจเฮือก จากนั้นก็ฟื้นขึ้นมา อย่างไรก็ตาม ดวงตาทั้งคู่เป็นสีแดงเลือด เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความกระหายเลือด