สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1416

ขณะที่ชิงฮุยพูด กำลังภายในของลั่วสุ่ยชิงได้เข้าสู่กลางคิ้วของเย่จิ่งหลานแล้ว จากนั้นก็ถอยหลังไปหลายก้าว มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากอีกครั้ง

“เจ้าใช้ไสยศาสตร์ชั่วร้ายอะไรกันแน่”

สีหน้าของลั่วสุ่ยชิงดูตกใจ

เมื่อครู่ที่ได้สัมผัส รู้สึกราวกับว่าจิตสำนึกของเย่จิ่งหลานถูกเคลือบด้วยกำแพงทองแดง ซึ่งเจาะทะลุแม้เพียงครึ่งหนึ่งยังทำได้ยาก ทันทีที่ตัวเองปล่อยพลังเข้าไปทะลวง ก็ถูกดีดออกมา

“องค์หญิงไม่จำเป็นต้องรู้ ขอองค์หญิงสงบใจก่อนเถิด อยู่ที่นี่แต่โดยดี ไม่เช่นนั้นจะประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับเขา”

ชิงฮุยยกคางขึ้นเล็กน้อย แล้วชี้ไปที่เย่จิ่งหลาน

ลั่วสุ่ยชิงพูดด้วยความโกรธ “เจ้ากล้ารึ!”

ชิงฮุยไม่ได้โกรธ เขายิ้มเล็กน้อยและพูดอย่างใจเย็น “ตอนนี้เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว องค์หญิงคิดว่ายังมีอะไรที่ข้าไม่กล้าทำอีก”

ลั่วสุ่ยชิงตัวสั่นสะท้านไปทั้งตัว ชี้หน้าชิงฮุยแล้วพูดว่า “เจ้าปีศาจร้าย ข้าตาบอดจริงๆ ที่ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้”

ชิงฮุยเทชาอีกถ้วย ค่อยๆ นำเข้าปากแล้วจิบ

“น่าเสียดายที่ในใต้หล้านี้ไม่มียาเสียดาย ไม่ว่าองค์หญิงอยากจะเป็นผู้นำของแคว้นเฟยเหยาต่อไป หรือว่านางอยากเป็นหุ่นเชิดเหมือนคุณชายน้อยคนนี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความคิดของเจ้าเอง”

ลั่วสุ่ยชิงสาปแช่งด้วยความโกรธ “ขุนนางทรยศ เจ้าจะต้องได้รับผลกรรมแน่นอน”

“ตราบใดที่สามารถบรรลุสิ่งที่ต้องการ ทุกอย่างก็คุ้มค่า”

ก่อนที่ชิงฮุยจะพูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นทันที ลั่วสุ่ยชิงรู้สึกเจ็บแสบกลางคิ้ว อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความตกใจ “เจ้าทำอะไรกับข้า”

“นี่เป็นกลวิธีเล็กน้อยในการควบคุมเจ้า ข้าไม่สามารถขังเจ้าไว้ในภูเขาลูกนี้ได้ตลอดไป แต่ก็ไม่สามารถปล่อยเจ้าไปง่ายๆ เพื่อหาจุดสมดุล มีเพียงแต่ต้องใช้วิธีการนี้เท่านั้นถึงสามารถทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ดีที่สุด”

ชิงฮุยยืนขึ้นจากม้านั่งหิน พูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาสามวันก็เพียงพอแล้วสำหรับเจ้าที่จะคิดให้ชัดเจน หลังจากสามวัน ข้าจะกลับมาอีกครั้ง”