สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1419

“กระหม่อมไม่ได้กลัวองค์หญิง และองค์หญิงย่อมไม่ใช่ภูตผีปีศาจอยู่แล้ว”

อินปู้อวี่ก้าวถอยหลัง แล้วก้มศีรษะลง

เย่ไห่ถังเอามือไพล่หลัง แล้วพูดแหว “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมเจ้าไม่กล้ามองข้าล่ะ”

อินปู้อวี่โค้งกายลงอีกเล็กน้อย

“องค์หญิงวรกายล้ำค่า กระหม่อมย่อมไม่กล้ามองตรงๆ”

เย่ไห่ถังพูดเบาๆ “ข้าอนุญาตให้เจ้าเงยหน้าขึ้น”

“ทำเช่นนั้นมิได้ ไม่เหมาะสม”

อินปู้อวี่ถอยหลังอีกครั้ง ในใจรู้สึกหวาดหวั่น

แม้ว่าเย่ไห่ถังกับน้องหญิงใหญ่จะเคยไปเจอเขากับกวนเซี่ยวที่บริเวณโรงเรียน แต่นั่นอยู่นอกพระราชวัง ตอนนี้เขาอยู่ในฐานะผู้บัญชาการทหารองครักษ์ มีหน้าที่โดยตรงในการดูแลรักษาความปลอดภัยของพระราชวัง เขาเคารพในกฎเกณฑ์ขุนนาง ไม่อาจแสดงความไม่เคารพใดๆ ได้

เมื่อเห็นว่าเขาทำท่าเหมือนจะวิ่งหนี เย่ไห่ถังก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ

“เจ้ามันท่อนไม้ อยากไปนักก็รีบไปเถอะ ข้าก็ไม่ได้อยากเจอเจ้านักหรอก”

“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”

อินปู้อวี่ตอบรับด้วยความโล่งใจ จากนั้นก็รีบจากไปอย่างรวดเร็ว

เย่ไห่ถังไม่คาดคิดว่าเขาไปจริงๆ นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทั้งโกรธทั้งหงุดหงิด คว้าดอกไม้สี่ห้าดอกที่อยู่ข้างๆ มา แล้วโยนมันใส่แปลงดอกไม้ด้วยความโกรธ

เสียงหัวเราะเบาๆ ดังมาจากด้านหลัง สตรีในชุดกระโปรงสีฟ้าเรียบๆ ก็ค่อยเดินออกมาจากด้านหลังถนนอย่างแช่มช้า

“อาหญิงอิน”

เย่ไห่ถังวิ่งไปหาด้วยความรู้สึกอับอายจนพาลโกรธ เม้มริมฝีปากเข้าด้วยกัน