สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1430

นักพรตเทียนชิงขมวดคิ้ว

ยังมีกลุ่มพลังสีดำค้างอยู่ตรงกลางคิ้วของเย่จิ่งหลาน ปิดกั้นกำลังภายในของนักพรตเทียนชิง

หรือว่านี่คือข้อห้ามที่ชิงฮุยปลูกฝังไว้?

เมื่อจับตัวชิงฮุยไม่ได้ เช่นนั้นก็ถือโอกาสช่วยเย่จิ่งหลานไปเลย เพื่อป้องกันไม่ให้เขาทำสิ่งชั่วร้ายและทำให้เกิดฟ้าผ่า

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ นักพรตเทียนชิงก็จี้จุดที่ไหล่และขาของเย่จิ่งหลานอย่างรวดเร็ว เย่จิ่งหลานเข่าอ่อน ทรุดนั่งลงบนพื้นทันที

นักพรตเทียนชิงอุ้มเขาขึ้น รีบลงจากภูเขาไปยังบ้านลับแห่งหนึ่ง

ชาวบ้านทั้งหมดในเมืองย้ายไปอยู่ในอิ๋นเฉิงแล้ว มีบ้านว่างมากมาย นักพรตเทียนชิงวางเย่จิ่งหลานไว้บนเตียง และตรวจชีพจรของเขาทันที ลมปราณยังไม่ถูกปิดกั้น เช่นนั้นก็ลองดูหน่อย

เขาค่อยๆ ยกนิ้วขึ้น แตะหว่างคิ้วของเย่จิ่งหลาน

ร่างกายของเย่จิ่งหลานสั่นเล็กน้อย ขมวดคิ้วมุ่น

นักพรตเทียนชิงกล่าวอย่างกรุณา “ในระหว่างกระบวนการอาจทรมานบ้าง แต่คงใช้เวลาไม่นานนัก คุณชายน้อยเย่ ล่วงเกินแล้ว!”

หลังจากจบคำพูด นักพรตเทียนชิงก็ปลดปล่อยพลังชี่แท้ออกมา มันไหลเข้าสู่กลางคิ้วของเย่จิ่งหลาน

เย่จิ่งหลานดูเหมือนจะเจ็บปวดอย่างมาก ร่างกายสั่นสะท้านและกระตุกอยู่ตลอดเวลา ทั้งยังส่งเสียงครวญครางแผ่วเบา

นักพรตเทียนชิงได้มองเห็นภาพภายในของเย่จิ่งหลานแล้ว ตราบใดที่สามารถทะลวงกลุ่มพลังสีดำได้ เขาก็สามารถฟื้นคืนสติได้

ด้วยกระแสพลังที่ระเบิดออกมาอย่างกะทันหัน เย่จิ่งหลานสั่นกระตุกอีกครั้ง พลังสีดำที่ปกคลุมหว่างคิ้วถูกเป่าออกไปทันที แต่ไม่นานก็รวมตัวกันอีกครั้ง

นักพรตเทียนชิงเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นอีกเล็กน้อย โคจรกำลังภายในเข้าไป แต่ได้ยินเสียงแตก หมอกดำก็กลุ่มนั้นก็เปิดออก แสงสีแดงอันสุกใสแผ่ออกมาจากกลางคิ้วของเย่จิ่งหลาน นักพรตเทียนชิงตกใจ รีบถอนตัวออกมาจากภาพภายในของเย่จิ่งหลานทันที

บนเตียง เย่จิ่งหลานลืมตาขึ้นแล้ว

ดวงตาที่แสนมืดมนและเย็นชาคู่หนึ่ง ราวกับว่ามีหมอกดำค้างอยู่บนดวงตาสีดำอันไร้ก้นบึ้งคู่นั้น

ต้องแจ้งเรื่องนี้ให้เย่จิ่งอวี้รับรู้ ให้เขาเตรียมระวัง

นักพรตเทียนชิงทั้งตำหนิตัวเองและรู้สึกผิด สับสนอยู่ครู่หนึ่ง จนไม่สามารถใช้การทำนายเพื่อคำนวณตำแหน่งของเย่จิ่งหลานได้อีก ฉะนั้นเขาจึงตรงไปที่อิ๋นเฉิงเลย

ในเวลาเดียวกัน ลั่วสุ่ยชิงกำลังรีบไปที่ภูเขาที่เคยอยู่ก่อนหน้านี้ เมื่อเห็นกลุ่มหมอกสีดำลอยผ่านไป ก็ไล่ตามมันทันที

ขึ้นไปได้ครึ่งทาง หมอกสีดำก็หยุดลง

หมอกหนาค่อยๆ จางหายไป เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา

ชายคนนี้แต่งกายด้วยชุดสีดำ ดูคมกริบราวกับกระบี่ที่ไม่ได้หุ้มฝัก รัศมีที่เย็นชาและเคร่งขรึมแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว ทำให้ผู้ที่พบเห็นรู้สึกเยียบเย็นจับขั้วหัวใจ

เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของเขาชัดเจน ลั่วสุ่ยชิงก็ตกใจเล็กน้อย

“เป็นเจ้า ทำไมเจ้าถึงใช้วิทยายุทธ์ของเฟยเหยาได้”