สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1447

เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง

ลั่วสุ่ยชิงก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก และล้มตัวลงบนเตียง

กระโปรงเปียกโชกราวกับถูกล้างด้วยน้ำ

“ลั่วสุ่ยชิง!”

อินชิงเสวียนคุ้มครองนางอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นเช่นนี้ก็รีบถ่ายทอดลมปราณไปช่วย หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดลั่วสุ่ยชิงก็ลืมตาขึ้นมา

ศาสตร์เข้าฝันเป็นวิธีการที่ทำให้แก่นวิญญาณออกจากร่างกาย เว้นแต่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญที่ยอดเยี่ยม หรือเก่งในวิธีนี้โดยธรรมชาติ ไม่เช่นนั้นก็จะต้องเสียแรงอย่างมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่านางที่ลงมือกับชิงฮุยขณะที่อยู่ในห้วงทะเลแห่ง​​จิตของเย่จิ่งหลาน

นี่เป็นความตั้งใจของนางเช่นกัน เมื่อรู้ว่าใบมีดดำทะมึนของอินชิงเสวียนไม่สามารถรักษาบาดแผลได้ ลั่วสุ่ยชิงก็มั่นใจว่าชิงฮุยจะใช้ศาสตร์การช่วงชิงร่างอย่างแน่นอน

และผู้ที่เหมาะสมที่สุดที่อยู่ใกล้ตัวเขา ก็มีเพียงเย่จิ่งหลาน ดังนั้นนางจึงทุ่มพลังทั้งหมด ซุ่มซ่อนอยู่ในห้วงทะเลแห่งจิตของเย่จิ่งหลาน และเนื่องจากทักษะของนางมาจากแหล่งเดียวกันกับหมอกสีดำของชิงฮุย เขาจึงไม่ค้นพบนาง

“ข้าสบายดี”

ลั่วสุ่ยชิงนั่งเอนหลังบนเตียง เหงื่อเย็นยังคงไหลออกมา

อินชิงเสวียนรีบหยิบน้ำพุวิญญาณที่ใช้ได้โดยไม่เสียเงินออกมา แล้วส่งให้นางดื่มหนึ่งแก้ว

สีหน้าของลั่วสุ่ยชิงจึงเริ่มดีขึ้นแล้ว

“เป็นอย่างไรบ้าง ได้อะไรมาหรือเปล่า”

อินชิงเสวียนนั่งลงข้างนาง น้ำเสียงดูกังวลเล็กน้อย

“ชิงฮุยยังไม่ตายจริงๆ ข้าเห็นแก่นวิญญาณของเขา อีกอย่าง เขายังต้องการร่างของเย่จิ่งหลานด้วย”

“อะไรนะ?”

อินชิงเสวียนลุกพรวดขึ้นโดยเร็ว

ลั่วสุ่ยชิงยิ้ม

“ไม่ต้องกังวล ไม่สำเร็จ”

อินชิงเสวียนหายใจเฮือก และนั่งลงช้าๆ

“โชคดี สรุปเกิดอะไรขึ้น เจ้ารีบบอกข้ามาเร็ว”