สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1449

“เป็นฝีมือของผู้ใด”

เจ้าสำนักดาบเดือดก้าวอาดๆ ออกมา คว้าคอเสื้อลูกศิษย์ด้วยอารมณ์ที่ร้อนรุ่ม

เย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนมองหน้ากัน แล้วเดินไปหาเจ้าสำนักดาบเดือดอย่างรวดเร็ว

ศิษย์คนนั้นพูดด้วยใบหน้าโศกเศร้า “พวกเขาเป็นกลุ่มคนชุดดำ ข้าเห็นพวกเขาใช้วรยุทธ์ของหอเทียนอวิ๋น”

“อะไรนะ?”

เจ้าสำนักดาบเดือดเบิกตากว้าง โคจรพลังลมปราณไปยังจุดตันเถียน และตะโกนว่า “คนจากหอเทียนอวิ๋น ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ”

“เจ้าสำนักอย่าเพิ่งใจร้อน ในบรรดาศิษย์ของแต่ละสำนักล้วนมีทายาทจากแคว้นเฟยเหยา พวกเขาที่จะใช้วรยุทธ์ของสำนักอื่น ย่อมเป็นเรื่องปกติ ในเวลานี้ เราต้องไม่มีความขัดแย้งภายใน เพราะจะทำให้ศัตรูมีโอกาสเข้ามาทำลายได้”

กระแสเสียงของอินชิงเสวียนอ่อนโยนราวกับน้ำ ซึ่งทำให้หัวใจอันวิตกกังวลของเจ้าสำนักดาบเดือดสงบลงในทันที

“ถูกต้อง พวกกากเดนเฟยเหยาเหล่านี้ ก็จะใช้วิธีการที่ต่ำช้าเลวทรามแบบนี้และ”

ในขณะที่กำลังพูด เจ้าสำนักของหอเทียนอวิ๋นก็เหาะออกจากที่พัก สีหน้าดูมีอาการมึนเมาเล็กน้อย การก้าวเดินโซเซเล็กน้อย

“เหล่าเลี่ยเตา เจ้าเอะอะโวยวายอะไร”

“รังเก่าถูกคนบุกยึดไปแล้ว เจ้ายังดื่มสุราได้อีกนะ ใจกว้างจริงๆ ผู้ที่ทำร้ายสำนักดาบเดือดของเรา ก็คือศิษย์ในสำนักของเจ้า”

หลังจากได้ยินแบบนี้ เจ้าสำนักเทียนอวิ๋นก็ตื่นขึ้นทันที

“อะไรนะ”

ทันทีที่พูดจบ ศิษย์อีกสองคนจากสำนักอื่นก็วิ่งเข้ามา แต่ละสำนักล้วนถูกทำลาย เคล็ดวิชาลับถูกเผา ศิษย์ที่ถูกทิ้งไว้ให้เฝ้าสำนักได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มารวมตัวกันที่จัตุรัสใจกลางเมืองอิ๋นเฉิง

เจ้าสำนักคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนพระศรีอริยเมตไตรย สาปแช่งด้วยความโกรธ “ไอ้พวกสารเลวเฟยเหยา เจ้ากับข้าไม่มีวันอยู่ร่วมกันได้ ไม่ใช่เจ้าตาย ก็คือข้ามีชีวิตอยู่”