สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1456

“ได้ เช่นนั้นข้าจะทำนายดูอีกครั้ง”

นักพรตเทียนชิงหยิบเหรียญอีแปะและกระดองเต่าออกมา เขย่าหกครั้ง ค่อยๆ จัดเรียงเหรียญทีละเหรียญ เขามองดูพวกมันอยู่ครู่หนึ่ง ลูบหนวดเคราแล้วพูดว่า “ภาพทำนายไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย คุณชายน้อยเย่...”

“เป็นอย่างไรบ้าง เขากลับมาไม่ได้กระนั้นหรือ”

อินชิงเสวียนถามด้วยความประหลาดใจ

“พูดยาก ทุกสิ่งในตัวเขาไม่แน่นอนมาก ดอกไม้ไม่ใช่ดอกไม้ หมอกก็ไม่ใช่หมอก เหมือนมองดอกไม้ในสายหมอก ยากที่จะเห็นภาพที่แท้จริง ข้าไม่เคยเห็นภาพทำนายเช่นนี้มาก่อน”

นักพรตเทียนชิงมองดูเหรียญอีแปะด้วยสีหน้าประหลาดใจมาก

อินชิงเสวียนถอนหายใจ

“เอาเถอะ ถ้าเขาสามารถกลับไปยังที่ที่เขาอยู่ได้จริงๆ ก็คงจะดี”

เดิมทีเย่จิ่งหลานไม่มีความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของยุคนี้มากนัก แทนที่จะเป็นแบบนี้ ไม่สู้ปล่อยให้เขาไปในที่ที่เขาต้องการไปดีกว่า

เขาเป็นคนดี ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็สามารถสร้างประโยชน์ และเป็นประโยชน์ต่อประชาชนได้

นักพรตเทียนชิงไม่ได้พูด บรรยากาศอึมครึมอยู่พักหนึ่ง

อินชิงเสวียนรู้สึกเศร้า จากนั้นทำตัวให้กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาและถามว่า “ท่านนักพรตสามารถทำนายได้หรือไม่ว่าชิงฮุยอยู่ที่ไหน”

นักพรตเทียนชิงกล่าวว่า “เขายังคงอยู่ท่ามกลางภูเขา ดูเหมือนว่าจะซ่อนตัวอยู่”

“เขาจะซุ่มซ่อนอยู่ตลอดไม่ยอมออกมาเช่นนั้นหรือ”

คนจำนวนมากที่รั้งรออยู่ในอิ๋นเฉิง ก็เพื่อจัดการกับเขา ตอนนี้หลายสำนักถูกทำลาย ดูเผินๆ เจ้าสำนักหลักอาจไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจกลับเป็นกังวลมาก

ยิ่งการต่อสู้ยืดเยื้อนานเท่าใด ฝ่ายเราก็จะเสียเปรียบมากขึ้นเท่านั้น จะต้องหาทางล่อชิงฮุยออกมา และกำจัดทั้งหมดให้หมดสิ้นในครั้งเดียว

เพียงแต่ อะไรที่สามารถล่อเขาออกมาได้

ที่สามารถอดทนมาได้หลายปีขนาดนี้ เขาต้องเป็นคนฉลาดมาก แม้ว่าเย่จิ่งอวี้จะบอกเขาว่าตัวเองเต็มใจที่จะมอบตราหยกให้ แต่เขาก็คงไม่เชื่อ