สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1468

“สามวันติดแล้ว ที่ข้าสัมผัสลมปราณของชิงฮุยไม่ได้ หรือว่าเขาจะ...”

ที่ด้านบนยอดเขา อินชิงเสวียนหยิบโต๊ะพกพาขนาดเล็กและเบาะที่นั่งสองที่นั่งออกมา ซึ่งบนโต๊ะเต็มไปด้วยน้ำผลไม้และอาหารอร่อย

แม้จะบอกว่าออกมาตามหาคน แต่ในเมื่อมีปัจจัยที่อุดมสมบูรณ์เช่นนี้ ทำไมต้องไปทนทุกข์ทรมานโดยไม่จำเป็นล่ะ

นางหยิบนมพุทราจีนหนึ่งแก้วขึ้นมา แล้วยื่นให้ลั่วสุ่ยชิง

“ว่ากันว่าถ้ากินพุทราจีนประจำ จะไม่แก่เร็ว มาลองกัน”

ลั่วสุ่ยชิงหยิบขวดโยเกิร์ตขึ้นมาจิบ มันมีรสหวานอมเปรี้ยวและรสชาติค่อนข้างดี ในช่วงไม่กี่วันที่ออกมาข้างนอกกับอินชิงเสวียน สรรหาของมาให้นางกินจนเคยปากหมดแล้ว

“เจ้าเป็นผู้หญิงที่แปลกจริงๆ จนป่านนี้แล้ว ยังมีรสนิยมสูงแบบนี้ได้อีก”

อินชิงเสวียนเม้มปากเป็นรอยยิ้ม

“คนก็เหมือนเหล็ก อาหารก็เหมือนเหล็ก ถ้าไม่กินข้าวสักมื้อจะหิวโหย เมื่อมีปัจจัยที่เพียบพร้อมเช่นนี้แล้ว ย่อมไม่ควรทำให้ตัวเองลำบาก”

“ในมิติของเจ้า มีทุกอย่างจริงๆ หรือ”

ลั่วสุ่ยชิงรู้แล้วว่าอินชิงเสวียนมีมิติมาด้วย จึงอดไม่ได้ที่จะสนใจใคร่รู้อยู่บ้าง

“ประมาณนั้น แต่น่าเสียดายที่คนนอกเข้ามาในมิติของข้าไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะได้ให้เจ้าเข้ามาเปิดหูเปิดตา”

ในเมื่อกลายเป็นพันธมิตรกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง ยิ่งกว่านั้นลั่วสุ่ยชิงยังเป็นคนเฉลียวฉลาด หากนางจะนำสิ่งของออกมาโดยไม่มีที่มาที่ไปแบบนี้ ก็ไม่มีทางที่จะปิดบังจากนางได้

“นี่อาจเหมือนกับถุงวิเศษเฉียนคุน แหวนสุเมธุพวกนี้ใช่ไหม แต่การได้เห็นของอร่อยมากมายเช่นนี้ ก็นับว่าโชคดีมากแล้ว”

“ตราบใดที่เจ้าเต็มใจที่จะอยู่กับข้า ก็จะมีอาหารดีๆ ที่คาดไม่ถึงให้กินทุกวัน”

อินชิงเสวียนเปิดกระป๋องสไปรท์ จิบแล้วถามว่า “ถ้าจบเรื่องนี้แล้ว เจ้าตั้งใจจะไปที่ไหน”

ลั่วสุ่ยชิงตกใจเล็กน้อย นางไม่เคยคิดเรื่องหลังจากนี้เลย