สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1470

ทั้งสองทะยานร่างไต่ขึ้นไปบนยอดเขาอย่างรวดเร็ว ลมปราณนั้นเป็นเหมือนตาข่ายไร้รูป ที่ไหลทะลักลงมาจากยอดเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกี่ยวกระหวัดพันเข้าหาคนทั้งสอง

ลั่วสุ่ยชิงเหวี่ยงกระบี่ตลอดทาง เพื่อตัดพลังที่กระจัดกระจายออกมาเหล่านั้น อินชิงเสวียนตามหลังนางไปติดๆ คอยระวังภัยรอบด้านอยู่เสมอ

บนภูเขาลูกนี้ นางไม่รู้สึกถึงลมปราณของมนุษย์ผู้ใด แต่พลังนี้กลับมีอยู่จริงอย่างยิ่ง

เมื่อเห็นว่ายังอีกหลายร้อยเมตรกว่าจะถึงยอดเขา อินชิงเสวียนจึงเอื้อมมือคว้าแขนเสื้อของลั่วสุ่ยชิง

“นี่ใช่ค่ายกลหรือไม่ ระวังจะถูกหลอก?”

ลั่วสุ่ยชิงหยุดฝีเท้า ขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้าไม่เคยเห็นค่ายกลเช่นนี้มาก่อน”

“เช่นนั้นก็ต้องเป็นคน”

ผู้ที่มีกำลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ต้องเป็นชิงฮุยแน่ๆ

อินชิงเสวียนมีความคิดนี้อยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดออกไป พวกนางตามหามาหลายวันแล้ว ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้

ลั่วสุ่ยชิงยกกระบี่ยาวในมือขึ้นสูงอีกเล็กน้อย

“จะเป็นคนหรือค่ายกลก็ช่างเถอะ ในเมื่อมาแล้ว ก็ต้องขึ้นไปดู”

“ได้”

อินชิงเสวียนเดินตามหลังลั่วสุ่ยชิงห่างห้าก้าว เวลาในการฟื้นฟูของใบมีดทะมึนแห่งมิติสิ้นสุดลงแล้ว ถ้าเป็นชิงฮุยจริง นางก็สามารถใช้มันผ่าเขาอีกครั้งได้

ทั้งสองใช้วิชาตัวเบา ขึ้นไปถึงยอดเขาในพริบตา สีหน้าของลั่วสุ่ยชิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย และทันใดนั้นก็ตะโกน “ซ่อนตัวเร็ว!”

อินชิงเสวียนรู้สึกถึงแรงกดดันเช่นกัน และโดยไม่ลังเลใดๆ นางเข้าไปในมิติทันที จากนั้นเปิดหน้าจอขนาดใหญ่ที่เชื่อมต่อกับโลกภายนอกเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่ภายนอก

เห็นคนคนหนึ่งนั่งอยู่บนยอดเขา แต่คนผู้นี้ไม่ใช่ชิงฮุย แต่เป็นผู้ชายที่มีลักษณะแปลกๆ

ทำไมต้องใช้คำว่าแปลกๆ เพื่ออธิบายลักษณะของคนน่ะหรือ ก็เพราะเขามีรูปร่างลักษณะที่ดูไม่เหมือนมนุษย์

บนใบหน้ามีปุ่มนูนยื่นออกมาหลายอัน ส่วนบนของศีรษะดูเหมือนจะมีเขา ตามร่างกายก็มีหนามแหลมงอกออกมาทั่วตัว ผิวหนังแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนถูกฉีกขาด มองดูไกลๆ จะเห็นว่าดูเหมือนต้นกระบองเพชรยักษ์ที่มีรูปร่างผิดปกติ