สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1472

ลั่วสุ่ยชิงจับอินชิงเสวียน และหายวับไปที่ต้นไม้

ได้ยินเสียงอึกทึก ขณะที่รากของต้นไม้จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากดิน ราวกับเป็นมือใหญ่โตรูปร่างประหลาด และกำลังเลื้อยเคลื่อนไปยังจุดที่ทั้งสองยืนอยู่

“นี่ก็เป็นค่ายกลเหมือนกันหรือ”

นับตั้งแต่รู้จักแคว้นเฟยเหยา ทัศนคติของอินชิงเสวียนที่มีต่อพวกเขาก็ถูกปรับปรุงใหม่หลายครั้ง แต่ก็ต้องยอมรับว่า นี่เป็นแคว้นที่มีอำนาจมากจริงๆ พวกเขาแต่ละคนล้วนมีวรยุทธ์ที่แข็งแกร่ง เชี่ยวชาญวิชาค่ายกล ยังมีกลอุบายที่ชาญฉลาด โชคดีที่เหลือรอดกันมาไม่มาก หากมีหมื่นคนที่เป็นแบบนี้ ต้าโจวคงมีแต่ต้องรอให้ถูกทำลายเท่านั้น

ลั่วสุ่ยชิงสั่นศีรษะ

“นี่เป็นวิชาที่เกี่ยวกับกลไก ถ้าชิงฮุยสร้างค่ายกลการต่อสู้ใหญ่ๆ ที่นี่ ตัวเขาก็ต้องอยู่ที่นี่ เราต้องตามหาเขาให้เจอโดยเร็ว เมื่อใดที่เขาช่วงชิงได้สำเร็จ ต้องกลับไปอยู่เบื้องหลังอีกครั้ง”

“อื้ม แล้ว ต้องไปตามหาที่ไหนล่ะ”

ที่นี่ก็เป็นยอดเขาแล้ว แต่อินชิงเสวียนกลับสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นอายที่ชั่วร้ายใดๆ

ลั่วสุ่ยชิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เหยียดนิ้วออก และทันใดนั้น หมอกสีดำก็โผล่ออกมาจากฝ่ามือ

ลั่วสุ่ยชิงมอบหมอกสีดำให้กับอินชิงเสวียน

“นี่คือวิทยายุทธ์ของเฟยเหยา วิทยายุทธ์ของชิงฮุยมีต้นกำเนิดเดียวกับข้า หากเจ้าเข้าใกล้เขา กำลังภายในจะมีการตอบสนอง แล้วค่อยผิวปากส่งสัญญาณได้ เขาจะไม่ออกจากภูเขาลูกนี้อย่างแน่นอน”

“ได้”

อินชิงเสวียนเข้ามารับหมอกสีดำ และแยกย้ายกับลั่วสุ่ยชิงไปคนละทาง

ขณะมองดูแผ่นหลังของนางที่หายไป อินชิงเสวียนก็ขมวดคิ้ว

นางรับรู้ถึงความรู้สึกลังเลในใจของลั่วสุ่ยชิงอยู่ตลอด นางไม่ได้ตำหนิลั่วสุ่ยชิง การเลือกนี้เป็นเรื่องยากสำหรับทุกคน หากจะพูดให้ชัดเจน ชิงฮุยเป็นเพื่อนบ้านเกิดเดียวกันเพียงหนึ่งเดียวของลั่วสุ่ยชิง นางสามารถทำถึงขนาดนี้ได้ ก็นับว่าหาได้ยากแล้ว

ถอนหายใจเบาๆ แล้วอินชิงเสวียนเรียกใบมีทะมึนแห่งมิติออกมา

ในแคว้นเฟยเหยามีเคล็ดวิชาลับมากมาย นางจะประมาทไม่ได้ ถ้ามิติถูกปิดกั้นอีกครั้ง มิเท่ากับจบเห่หรอกหรือ

ใบมีดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะในชั่วพริบตา พร้อมด้วยบรรยากาศอึมครึม ลำพังแค่มองดู ก็สามารถสร้างผลกระทบอย่างรุนแรงให้กับผู้คนได้