สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1478

“จะช่วยได้อย่างไร”

เย่จิ่งหลานทรุดกายนั่งลงอยู่ข้างนาง

แก่นวิญญาณของลั่วสุ่ยชิงตัวสั่นเทาอีกครั้ง แล้วเขียนคำว่า “กลับ” บนฝ่ามือของเขา

“จะกลับไปได้ยังไง”

เย่จิ่งหลานต้องการกลับไปที่ต้าโจวมากกว่าใคร ทุกสิ่งที่นี่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ราวกับว่าเขาเป็นแขกผู้มาเยือนจริงๆ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถกลับไปได้!

แก่วิญญาณของลั่วสุ่ยชิงไม่สามารถพูดได้ นางดูเหมือนจะประสบกับความเจ็บปวดอย่างมาก และเริ่มสลายไปอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น ลั่วสุ่ยชิง มีอะไรเกิดขึ้นกับต้าโจวงั้นหรือ”

เย่จิ่งหลานกังวลมาก แล้วโคจรลมปราณอีกครั้ง เพื่อช่วยให้แก่นวิญญาณของนางแข็งแกร่งขึ้น

ลั่วสุ่ยชิงอาจเป็นกุญแจสำคัญในการกลับมาของเขา!

หลังจากนั้นไม่นาน ลั่วสุ่ยชิงก็สามารถเพ่งรวมวิญญาณได้ สามารถโคจรลมปราณได้เอง

เย่จิ่งหลานนั่งอย่างร้อนรนเหมือนใจจะไหม้เป็นจุณ แต่ดันไม่มีวิธีอื่น และไม่มีวิธีที่จะสื่อสารได้ด้วย

หรือว่าแก่นวิญญาณจะไม่สามารถพูดได้?

แล้วที่นางบอกว่า “ช่วย” มันหมายถึงอะไร

เย่จิ่งหลานตะโกนเรียกอีกสองครั้ง ลั่วสุ่ยชิงก็ยังไม่ลืมตาอีก

เย่จิ่งหลานทำอะไรไม่ได้ นอกจากนั่งรออยู่ข้างๆ

เพียงพริบตาก็ผ่านไปคืนหนึ่ง เย่จิ่งหลานหิวมาก จนถอนตัวออกจากห้วงทะเลแห่งจิต

มีคนนำอาหารมาส่งให้ ซึ่งเป็นอาหารที่ดีพอสมควรเลย มีทั้งเนื้อสัตว์ ผัก และเบียร์ขวดเล็กสองขวด

เย่จิ่งหลานกินจนอิ่มท้อง แต่คิดเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ ทันใดนั้นก็จำได้ว่ายังมีมิติอยู่กับตัว แถมยังมีนักพรตสองคนอยู่ในนั้น

เขานึกในใจ และได้เข้าสู่สถานที่คุ้นเคยนั้นแล้ว

เย่จิ่งหลานอดไม่ได้ที่จะดีใจ ให้ตายเถอะ สิ่งนี้ยังใช้ได้ ถ้ารู้แต่แรกคงไม่ขอความช่วยเหลือจากอินชิงเสวียนกับเสี่ยวหลานหลานหรอก มีมิติอยู่ เขามีหรือจะอดตายหนาวตาย

เมื่อเดินเข้าไปในทางเดิน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงร้องเพลงดังขึ้น

เย่จิ่งหลานรู้สึกงุนงงอยู่พักหนึ่ง และเมื่อมาถึงห้องประชุม เขาก็แทบจะอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า