สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 373

เย่‍จิ่ง‍อวี้หันกลับมา เลิกคิ้วขึ้นถามว่า “อันผิงอ๋อง? ตายแล้ว?”

หลี่เต๋อฝูจีบไม้จีบมือชี้ไปข้างนอก

“แม่ทัพซุน ซุนมู่ถงบอกมาพ่ะย่ะค่ะ บอกว่าเขาสิ้นพระชนม์ที่ถนนเทียน แม่ทัพซุนกำลังรอเข้าเฝ้าฝ่าบาทอยู่ด้านนอกตำหนัก”

เย่‍จิ่ง‍อวี้หยิบถ้วยชาขึ้นมา ค่อยๆ จิบอย่างไม่รีบร้อน

“ให้เขาเข้ามา”

กวนเมิ่งถิงกระสับกระส่ายนั่งไม่ติด

เรื่องของอา‍ซือ‍หลานอาจเป็นเรื่องปลอมได้ แต่ซุนมู่ถงอยู่ฝ่ายเดียวกับอันผิงอ๋อง จึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดเล่น

เมื่อนึกถึงฝ่าบาทที่เชิญเขามาเล่นหมากรุก เขาก็เข้าใจแล้วว่านี่ไม่ใช่การเดินหมาก แต่เป็นคำเตือน

ฝ่าบาทเตือนตัวเองว่า มีเขาเพียงคนเดียวที่กุมการเดินหมากเอาไว้!

และนอกจากองครักษ์เงาของฝ่าบาทแล้ว จะมีใครอีกที่สามารถสังหารอันผิงอ๋องอย่างโจ่งแจ้งได้

เมื่อนึกถึงตรงนี้ กวนเมิ่งถิงก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

ซุนมู่ถงล้มลุกคลุกคลานเข้ามาจากด้านนอก ใบหน้าที่ดำคล้ำอยู่แล้ว บัดนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้ม

“ฝ่าบาท อันผิงอ๋องถูกลอบสังหารพ่ะย่ะค่ะ”

เย่‍จิ่ง‍อวี้ที่นั่งบนเก้าอี้ไม้แดง ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ข้าได้ยินแล้ว ตกลงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“กระหม่อมก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แค่ได้ยินเสียงโกลาหลด้านนอกสนามฝึก พอออกมาท่านอ๋องก็นอนจมกองเลือดแล้ว”

ใบหน้าของซุนมู่ถงซีดเซียว ในใจกังวลและตื่นตระหนก เหงื่อกาฬไหลท่วมตัวไปหมด

“ขยะ!”

เย่‍จิ่ง‍อวี้ตะบึงอย่างโกรธจัด ตบฝ่ามือลงบนโต๊ะ

“พวกท่านไร้ประโยชน์ถึงเพียงนี้เชียวรึ แม้แต่ท่านอ๋องก็ไม่สามารถปกป้องได้”

ถ้วยชาบนโต๊ะถูกกระแทกจนตกลงพื้น น้ำชาร้อนๆ กระฉอก กระเด็นโดนใบหน้าของซุนมู่ถงเต็มๆ

ซุนมู่ถงแยกเขี้ยว แต่ไม่กล้าหลบ ได้แต่ก้มศีรษะลงเล็กน้อย

เย่‍จิ่ง‍อวี้พูดอย่างเย็นชา “ข้าให้ท่านไปที่เขตเมืองหวยหนานกับอันผิงอ๋อง ท่านควรต้องรับผิดชอบในการอารักขาท่านอ๋อง ไม่นึกว่าท่านกลับละเลยหน้าที่ เป็นเหตุให้ท่านอ๋องถูกลอบสังหาร แม่ทัพซุน ท่านสมควรได้รับโทษใด”

กวนเมิ่งถิงที่อยู่ข้างๆ ก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว รู้สึกอยู่เสมอว่าฝ่าบาทกำลังตั้งคำถามกระทบตัวเขาเอง

ถ้าเขาส่งคนมาลอบสังหารอินจ้งในตอนนี้ มิเท่ากับรนหาที่ตายอย่างนั้นหรือ

เรื่องนี้จะต้องเลื่อนเวลาให้ช้าไปก่อน จนกว่าจะพบตัวอาซือหลานแล้วค่อยคิดอีกที