สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 541

หลัวจากที่อาซือหลานไปแล้ว อูเอินก็จับไหล่ของน้องสาว และพูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง “เป่าเล่อเอ่อร์ อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเขา และห้ามไปกับเขาโดยเด็ดขาด อาซือหลานมีนิสัยอย่างไร เจ้าและข้าต่างก็รู้ดี เจ้าห้ามเชื่อใจเขา”

เป่าเล่อเอ่อร์พยักหน้า พูดเสียงเบาว่า “พี่ใหญ่วางใจได้ ข้าไม่เชื่อเขาหรอก”

อูเอินลูบศีรษะของน้องสาวด้วยความรักและเอ็นดู จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “เช่นนั้นก็ดี เจ้ารีบพักผ่อนเถอะ”

อาซือหลานยืนอยู่ไม่ไกลมากนัก เขาเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง และมืออีกข้างกำลังโบกพัดพับ ร่างกายที่สูงเพรียวประกอบกับใบหน้าที่หล่อเหลา ซึ่งสามารถทำให้ผู้หญิงใจสั่นได้จริงๆ

ไม่มีผู้หญิงคนใดในเจียงวูที่ไม่อยากแต่งงานกับอาซือหลาน

อูเอินกลับรู้แจ้งว่า นี่คืออสรพิษที่งดงามเพียงเปลือกนอก อีกทั้งยังเป็นประเภทที่ทั้งโลภทั้งโหดเหี้ยม

“เจ้ารอข้าอยู่งั้นหรือ?”

อูเอินชะงักฝีเท้าครู่หนึ่ง และเดินมายังด้านหน้าของอาซือหลาน

อาซือหลานอมยิ้มที่มุมปาก ไฝที่อยู่ใต้ตายิ่งเห็นเด่นชัดขึ้น

“เหตุใดจึงไม่ยอมให้เป่าเล่อเอ่อร์ไปกับข้า?”

อูเอินพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “ข้ามีน้องสาวเพียงคนเดียว ข้าไม่ต้องการให้นางไปจากเจียงวู”

อาซือหลานถามกลับด้วยรอยยิ้มระรื่น

“ท่านอาจจะรั้งตัวนางไว้ได้ แต่ท่านรั้งหัวใจของนางได้งั้นหรือ?”

อูเอินพูดว่า “นี่เป็นเรื่องของข้า ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า”

อาซือหลานหุบพัดพับลง และพูดอย่างเชื่องช้าว่า “ท่านพูดผิดแล้วล่ะ เป่าเล่อเอ่อร์ก็เป็นน้องของข้าเช่นกัน ผู้เป็นพี่ชายอย่างข้า จะทนมองดอกไม้ที่งดงามต้องเหี่ยวเฉาไปได้อย่างไร ท่านไม่เจ็บใจ แต่ข้าเจ็บใจอย่างมาก”

อูเอินพูดอย่างไม่เกรงใจว่า “อย่าได้พูดจาสง่าผ่าเผยเช่นนี้เลย เจ้าเพียงต้องการหลอกใช้เป่าเล่อเอ่อร์เพื่อจัดการกับตระกูลอิน เจ้าและข้าล้วนเป็นบุรุษแห่งเจียงวู การใช้วิธีการคดเคี้ยวเช่นนี้ ไม่กลัวคนทั้งโลกหัวเราะเยาะเลยหรือ?”

อาซือหลานจิ๊ปาก

“ผู้ที่ใช้ชีวิตขี้ขลาดอย่างท่าน ยังไม่เคยกลัวการหัวเราะเยาะ เช่นนั้นข้าต้องกลัวสิ่งใด”