สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 640

“ไม่คาดคิดว่าหวนเอ๋อร์ที่ฝึกฝนอย่างหนักมาหลายปี แต่สุดท้ายก็ยังถูกพิณการเวกแว้งกัดเอา”

น้ำเสียงของชายชราแผ่วต่ำ น้ำเสียงเจือความไม่เต็มใจเล็กน้อย

สตรีทางขวากระซิบ “ถ้าศิษย์พี่หญิงเฟิ่งอี๋ไม่ลงเขา ก็คงไม่...”

ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนเป็นเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “อย่าพูดสิ่งที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้น ในโลกนี้ไม่มีคำว่าถ้า นางเสียชีวิตเพราะคลอดลูกของลิ่นเซียว นี่เป็นชะตากรรมของนาง ตอนนี้หวนเอ๋อร์เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถบรรเลงพิณการเวกได้ จะต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยนาง ข้าพาตัวเย่จิ่งอวี้มาแล้ว อยู่ในห้องปีกตะวันตก เจ้าสองคนไปเอาเลือดของเขาออกมาโดยด่วน อย่าลืมว่าต้องเอามาด้วยจำนวนที่พอเหมาะ อย่าทำให้ตายในคราวเดียว ข้าจะไปหาหมอเทวดาหนิง”

ร่างของชายชราหายวับไปจากที่เดิมทันที

สตรีทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนที่จะไปยังห้องปีกตะวันตก ทันทีที่เข้าไปในประตูก็เห็นเย่จิ่งอวี้นอนอยู่บนพื้น

“นี่คือลูกชายของศิษย์พี่หวนหรือ”

สตรีในชุดสีชมพูทางด้านซ้ายจ้องมองเย่จิ่งอวี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

สตรีในชุดสีเขียวทางขวาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ช่างเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาจริงๆ นี่คือฮ่องเต้น้อยคนปัจจุบันงั้นหรือ”

“คงจะใช่ คิดไม่ถึงว่าลูกชายของศิษย์พี่หวนจะเก่งกาจเพียงนี้ ได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ด้วย”

“ก็บิดาเขาเป็นฮ่องเต้ ลูกชายของศิษย์พี่หวนจะขึ้นครองบัลลังก์ต่อก็ไม่แปลก แต่...ถ้าศิษย์พี่หวนตื่นขึ้นมาจริงๆ รู้ว่าตัวเองใช้เลือดของลูกชาย นางจะเกลียดเจ้าสำนักหรือไม่”

สตรีในชุดสีเขียวถอนหายใจและพูดว่า “เรื่องนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ มีเพียงพิณการเวกจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ของเราเท่านั้นที่สามารถโจมตีพื้นที่เป็นวงกว้างได้ และกักขังผีแคระตงหลิวเหล่านั้นได้ หากศิษย์พี่หวนไม่ฟื้น เกรงว่าคงต้านเกาะเล็กทางนั้นไว้ได้ไม่นาน”

สตรีในชุดชมพูกล่าวว่า “เฮ้อ หวังว่าเจ้าสำนักจะไว้ชีวิตได้ คงน่าเสียดายถ้าเด็กหนุ่มรูปงามเช่นนี้ต้องมาตายแบบนี้”

สตรีในชุดสีเขียวมองออกไปข้างนอกแล้วกระซิบ “รีบเอาเลือดมาดีกว่า ถ้าศิษย์พี่หวนฟื้นเร็วหน่อย ต้องช่วยขอร้องแทนฮ่องเต้น้อยแน่ๆ เจ้าสำนักมีลูกสาวคือศิษย์พี่หวนคนเดียวเท่านั้น ย่อมตัดใจขัดเจตจำนงของนางไม่ได้แน่นอน”

สตรีในชุดสีชมพูพยักหน้า นั่งย่อตัวลง หยิบเข็มเงินที่มีร่องเลือดออกมา และแทงไปที่แขนของเย่จิ่งอวี้

เย่จิ่งอวี้แค่นเสียงหึอย่างเย็นชา

“ตายซะ”

เขาไม่สามารถทำอะไรกับเจ้าสำนักเซี่ยวได้ก็จริง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับศิษย์ทั้งสองคนนี้ กลับเหนือกว่าด้วยซ้ำ

รวบรวมกำลังภายในไว้ในฝ่ามือ ลมฝ่ามือผสานไปกับเสียงคำรามของมังกร ทั้งสองรู้สึกว่าพลังอันท่วมท้นที่ผลักภูเขาพลิกทะเลสองสายได้พุ่งออกมาจากร่างของเย่จิ่งอวี้ ปราณกระบี่หยุดนิ่ง โดยไม่คาดคิดว่าเย่จิ่งอวี้จะใช้อุบายหลอกตา แล้วตัวคนก็กระแทกประตูออกไป

การรับปากชายชราเป็นเพียงแผนการชั่วคราว ตอนนี้เสวียน‍เอ๋อร์และเสด็จอาปลอดภัยแล้ว เย่จิ่งอวี้ย่อมไม่อยู่รอความตายอยู่ที่นี่อยู่แล้ว

อย่างที่เรียกว่าศึกสงครามไม่หน่ายเล่ห์ เพราะเขาเป็นฮ่องเต้แห่งต้าโจว ยังมีงานให้ต้องสะสางอีกมากมาย ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถทิ้งชะตากรรมไว้ที่นี่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวได้

เขาใช้วิชาตัวเบา เหาะเหินขึ้นไปที่หอราวกับห่านป่า หลังจากกระโดดขึ้นลงหลายครั้ง เขากลืนหายไปในค่ำคืนอันมืดมิดไม่เห็น