สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 718

หลังจากนั้นไม่ถึงสิบวินาที ไป๋เสวี่ยก็เห่าออกมาหนึ่งครั้ง และวิ่งไปด้านนอกประตู

คนกลุ่มหนึ่งก็วิ่งตามไป

ไป๋เสวี่ยมาถึงโถงร่วมธรรมอย่างว่องไว จากนั้นเดินกลับออกมาตามเส้นทางอย่างช้าๆ พร้อมกับดมกลิ่น

ทุกคนเดินตามมันไปตลอดทาง เดินๆ หยุดๆ ทันใดนั้นไป๋เสวี่ยก็หยุดลงตรงทางแยกที่เซี่ยวอิ๋นหวนถูกพาตัวไป

จากนั้นก็เงยหน้าเห่าครั้งหนึ่ง

เย่จิ่งอวี้ถามทันทีว่า “ไป๋เสวี่ย เจ้าพบอะไรแล้วใช่หรือไม่?”

ไป๋เสวี่ยเห่าออกมาอีกสองครั้ง และเดินต่อไปด้านหน้า สุดท้ายก็หยุดลงที่หลังประตูของสำนักเซียวเหยา

“หรือว่าท่านแม่ของข้าอยู่ที่นี่?”

ลูกศิษย์ที่ลาดตระเวนของสำนักเซียวเหยาได้เห็นทุกคนแล้ว จึงพูดขึ้นทันทีว่า “พวกท่านมาจากสำนักใด มาที่นี่ด้วยเหตุผลใด?”

เจ้าสำนักเซี่ยวหรี่ตามองด้วยความเยือกเย็น เดินไปด้านหน้าแล้วพูดว่า “ข้าคือเจ้าสำนักหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ให้เจ้าสำนักฉุยของพวกเจ้าออกมาคุยกันหน่อยสิ”

อาซือหลานกำลังเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง ตอนนี้ถูกนังผู้หญิงชั้นต่ำอย่างจูอวี้เหยียนทำเสียเรื่อง จึงจำเป็นต้องเดินหน้าต่อไป

เขากำลังรอให้ถึงกลางดึก ส่งจดหมายหนึ่งฉบับให้เย่จิ่งอวี้ด้วยตัวเอง และล่อให้เขาออกมารับความตาย ค่อยเอากู่ลูกแห่งกู่เสน่หา...

ระหว่างครุ่นคิด ทันใดนั้นก็เห็นลูกศิษย์เข้ามารายงาน

“เจ้าสำนัก คนของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์มาขอพบ ยังมีเจ้าสำนักเฮ่อ รวมทั้งลูกศิษย์นับสิบคนและสุนัขสีขาวอีกหนึ่งตัว”

“พวกเขามาทำอะไรที่นี่?”

เมื่อได้ยินคำว่าสุนัขสีขาว หัวใจของอาซือหลานก็เต้นแรงขึ้นเล็กน้อย หรือว่าไอ้สัตว์ตัวนั้นที่อยู่ในวังก็มาด้วยงั้นหรือ?

“ลูกศิษย์ไม่ทราบ เจ้าสำนักเซี่ยวให้ท่านเจ้าสำนักออกไปเจรจา”

อาซือหลานเกิดความรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดี

“ไปเรียกผู้อาวุโสจูมาพบข้าเดี๋ยวนี้”

จากนั้นไม่นาน จูอวี้เหยียนเดินเข้ามาด้วยฝีเท้าที่พราวเสน่ห์