สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 723

เย่จิ่งอวี้ร้อนใจรีบตามหาหวนไท่เฟย จึงไม่ทันได้ระวังตัว เขาแค่รู้สึกจุกที่หัวใจ และระงับกลิ่นเลือดที่พลุ่งพล่านในลำคอเอาไว้

เพียงพริบตาเดียวอีกฝ่ามือหนึ่งก็พุ่งเข้ามา

อินชิงเสวียนกรีดร้องด้วยความตกใจ

“จูอวี้เหยียน!”

เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ด้านในห้อง อินชิงเสวียนก็ต้องตกใจอย่างอดไม่ได้

นางอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

อีกทั้งยังสามารถฟื้นฟูวิทยายุทธ์ได้ด้วยงั้นหรือ?

เย่จิ่งอวี้ยื่นมือไปโอบเอวบางของอินชิงเสวียนเอาไว้ รีบบินถอยหลังอยู่หลายก้าว และมองเห็นหน้าตาที่ชัดเจนของจูอวี้เหยียน

“เจ้าก็กล้ามาถึงเป่ยไห่เลยงั้นหรือ?”

จูอวี้เหยียนกระตุกยิ้มที่มุมปาก และพูดเยาะเย้ยว่า “เจ้ามาที่นี่ได้ เหตุใดข้าจะมาที่นี่ไม่ได้เล่า”

นางก้าวขึ้นมาด้านหน้าอย่างไม่เกรงกลัว และพูดด้วยใบหน้าที่หยิ่งยโสว่า “ข้าไม่เพียงมาที่นี่เฉยๆ แต่ยังนำของขวัญชิ้นใหญ่มาให้เจ้าด้วย”

เมื่อนางเบี่ยงตัว อินชิงเสวียนก็เห็นหวนไท่เฟยที่ผูกไว้กับเสาหินในทันที

เมื่อเห็นรอยเลือดเป็นริ้วๆ บนร่างกายของเซี่ยวอิ๋นหวน เย่จิ่งอวี้ก็โมโหเป็นอย่างมาก

“ท่านแม่!”

จูอวี้เหยียนมาขวางที่หน้าประตูอีกครั้ง และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “เจ้าเอาแม่ของเจ้าไปได้ แต่เจ้าและอินชิงเสวียนจะต้องคุกเข่าหมอบลงต่อหน้าข้าก่อน ข้าจึงจะเอาตัวนางให้แก่พวกเจ้า”

อินชิงเสวียนพูดด้วยความโกรธ “จูอวี้เหยียน เจ้าอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไป”

จูอวี้เหยียนหัวเราะโฮะๆ แล้วพูดว่า “พวกเราสองคนใครรังแกใครกันแน่ วิทยายุทธ์ของข้าถูกพวกเจ้าทำลาย ข้าควรได้รับค่าชดเชยบ้างไม่ใช่หรือ?”

อินชิงเสวียนพูดด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว “นั่นเป็นเพราะเจ้าหาเรื่องใส่ตัว”