สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 803

เย่จิ่งอวี้ตัวแข็งทื่อ

นี่คือเสียงของอาจารย์งั้นหรือ

เขารู้แล้วว่าอาจารย์ที่สอนวรยุทธ์ให้เขาในวังวันนั้นคือตู้เยี่ยน คุณชายขลุ่ยหยกของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ผู้มีชื่อเสียง

เย่จิ่งอวี้เคยถามเจ้าสำนักเซี่ยวหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะเอ่ยถึงมากกว่านี้ บอกแค่ว่าเขาตายแล้วเท่านั้น

ท่านแม่ข้าก็เก็บงำความลับเรื่องนี้เช่นกัน แต่ตอนนี้ได้ยินเสียงจริงๆ จึงอดไม่ได้ที่จะตกใจ

เสียงเหมือนยุงที่อยู่ใกล้หู ไม่ดัง แต่ชัดเจนมาก

“เจ้าไม่อยากรู้ว่าทำไมอาจารย์จึงออกจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์”

เย่จิ่งอวี้สะกดลมหายใจทันที รีบหันไปมองไปรอบๆ ตัว แต่ไม่รู้สึกถึงการมีตัวตนของคนแปลกหน้า

เสียงนั้นพูดอีกครั้ง “ถ้าต้องการพบอาจารย์ ให้มาที่ป่าไผ่ด้านเหนือของเมือง”

ในเวลานี้ ประตูก็เปิดออก

อินชิงเสวียนเดินออกจากห้อง เห็นเย่จิ่งอวี้ยืนอยู่ที่ประตู จึงพูดอย่างงอนๆ “หรือว่าที่ท่านดื่มมากเกินไป จนจำห้องของตัวเองไม่ได้แล้ว?”

เย่จิ่งอวี้ยิ้มแล้วพูดว่า “กำลังจะเข้าไป ทำไมเสวียนเอ๋อร์ยังไม่หลับอีกล่ะ หรือรอให้ข้าเล่านิทานให้ฟัง”

ใบหน้าของอินชิงเสวียนเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย และนางก็ถ่มน้ำลาย “ใครอยากฟังนิทานของท่าน ข้ามีบางอย่างจะให้ท่าน เข้ามากับข้าสิ”

อินชิงเสวียนคว้าข้อมือของเย่จิ่งอวี้ แล้วลากเขาเข้าไปในห้อง

เย่จิ่งอวี้หยุดครู่หนึ่ง เลิกคิ้วแล้วถามว่า “คืออะไรหรือ เหตุใดเสวียนเอ๋อร์จึงลับๆ ล่อๆ เช่นนี้”

อินชิงเสวียนแบมือออก มีวัตถุรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยววางอยู่บนฝ่ามือของนาง วัตถุนั้นใสมากจนมองเห็นได้ชัดเจนแม้กระทั่งลายมือของอินชิงเสวียน

มีเชือกหนังสีดำผูกอยู่ เป็นปมสวยงามที่ด้านล่าง

“นี่คือ...เครื่องเคลือบ?”

อินชิงเสวียนเขย่งปลายเท้า แล้วผูกเชือกหนังใส่รอบคอของเย่จิ่งอวี้ ความยาวกำลังพอดี และปมการผูกแบบจีนนั้นก็เข้ากับหยกโบราณได้เป็นอย่างดี

นางชื่นชมอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆ “ไม่ใช่ นี่คือหยกเย็นพันปี จริงๆ แล้วข้าอยากจะมอบให้กับท่านมานานแล้ว แต่กลัวว่าจะหล่นหาย จึงใช้เวลาเจาะรูที่ด้านบน เช่นนี้ก็จะสามารถสวมใส่บนคอได้”

หยกพระจันทร์เสี้ยวทาบทับบนผิวของเย่จิ่งอวี้ ความเย็นก็แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขา เย่จิ่งอวี้ที่เริ่มมึนเมาจากฤทธิ์สุรา แต่ในขณะนี้กลับตื่นขึ้นมาทันที ไม่หลงเหลือความเมาในดวงตาแม้แต่น้อย

“ของสิ่งนี้ไม่ใช่ของธรรมดา ของล้ำค่าเช่นนี้ ให้เสวียนเอ๋อร์เก็บไว้เองดีกว่า!”