สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 887

โมริตะคาวาสึบาเมะยืนอยู่หน้าปลาหยินหยางสีขาวที่บริเวณหัวใจค่ายกล มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างในได้ชัดเจน เมื่อเห็นอินชิงเสวียนหยิบพิณการเวกออกมา ทันใดนั้นก็มีรอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นที่มุมปาก

คราวนี้ ดูสิว่านางจะซ่อนตัวอย่างไร

“ป้องกันหัวใจค่ายกลไว้ อย่าขยับ”

เขาเหาะลงจากคอของคนตงหลิว ตรงไปหาอินชิงเสวียน

เป่ยไห่ เขาจะต้องได้ครอบครองแน่นอน

ตอนนี้เขาสามารถควบคุมร่างกายนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าไม่เช่นนั้น เขาคงไม่สามารถตั้งค่ายกลจักรวาลแปดทิศได้

ตอนนี้ฟ้าลิขิต ดินอำนวย คนสามัคคีล้วนอยู่ที่นี่แล้ว ไอ้พวกยโสโอหังในจงหยวน จะงัดอะไรออกมาต่อสู้กับเขาได้เล่า

เมื่อใดที่พิณการเวกถูกทำลาย ก็ไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งพวกเขาได้อีกแล้ว

โมริตะคาวาสึบาเมะร่างสมบูรณ์ เคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับดาวตกสายฟ้าแลบ เพียงพริบตาก็มาถึงตัวอินชิงเสวียน

อินชิงเสวียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สัมผัสได้ว่าการขับเคลื่อนของชี่มีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบปรับเปลี่ยนเสียงพิณทันที

ปราณกระบี่หลายเล่มพุ่งออกมาจากสายพิณ มุ่งตรงไปยังทิศทางที่โมริตะคาวาสึบาเมะยืนอยู่อย่างแม่นยำ

โมริตะคาวาสึบาเมะยิ้มอย่างเหยียดหยาม

“วันนี้ ข้าจะทำลายทั้งเจ้าและพิณให้สิ้นซาก”

แม้ว่าเขาจะรู้สึกไร้กำลังเป็นครั้งคราว แต่ก็เหลือกำลังมากพอที่จะจัดการกับอินชิงเสวียน

เมื่อได้ยินเสียงเด็ก อินชิงเสวียนก็ระวังตัวทันที การที่สามารถพูดคำพูดที่โหดร้ายเช่นนี้ได้ ย่อมไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน นิ้วของนางขยับอย่างรวดเร็ว ปราณกระบี่หลายเล่มพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

โมริตะคาวาสึบาเมะยิ้มเยาะ

“เจ้ามองไม่เห็นข้าด้วยซ้ำ จะโจมตีข้าได้อย่างไร สาวน้อย เอาพิณการเวกมาให้ข้าซะ”

มีมือยื่นออกมาจากอากาศ แล้วคว้าพิณการเวกอย่างรวดเร็ว