สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 890

“การฆ่าเจ้าไม่ใช่ปัญหายุ่งยากสักนิด”

อินชิงเสวียนเปิดใช้ทักษะห้าสิบห้าสิบอีกครั้ง ดวงตาเรืองแสงประหลาด

โมริตะคาวาสึบาเมะหลับตาลงทันที

“ท่านี้ของเขาใช้ไม่ได้ผลกับข้าหรอก ถ้าฉลาด จงนำพิณมาซะ”

เมื่อเห็นโมริตะคาวาสึบาเมะไม่ได้มองมาที่นาง อินชิงเสวียนก็อดดีใจเสียมิได้ สามารถใช้โอกาสนี้ฆ่าเขาก่อน

ทันใดนั้นเสียงพิณก็เปลี่ยนไป คลื่นเสียงขนาดใหญ่ที่ถูกแปลงเป็นเสียงสังหารได้ลอยออกมาจากพิณ กระแทกหน้าอกของโมริตะคาวาสึบาเมะโดยตรง

โมริตะคาวาสึบาเมะกระดิกหู แล้วร่างก็ลอยขึ้นไปในอากาศ แต่ยังคงถูกคลื่นเสียงกระทบ รู้สึกว่ากระแสเลือดลมปราณในใจพลุ่งพล่าน และกระอักเลือดออกมา

ในเวลาเดียวกัน อินชิงเสวียนก็ถูกกระบี่อีกเล่มแทงที่เอวจากข้างหลัง

รสชาติของความเจ็บปวดยั่วโทสะของอินชิงเสวียนทันที นางกัดฟันผรุสวาท “เจ้าพวกสารเลวชาติหมา กล้าคิดบุกโจมตีเป่ยไห่ ฝันไปเถอะ วันนี้ต่อให้ข้าต้องตายก็จะส่งเจ้าไปปรโลก”

หากเด็กนี่สร้างค่ายกลนี้ขึ้นมาจริงๆ ขอเพียงฆ่าเขา ค่ายกลต้องถูกทำลายแน่นอน ถึงตัวเองจะตายก็ตายไม่เสียเปล่า

นางไม่กังวลสิ่งอื่นใด บรรเลงเสียงสังหารทันที

เมื่อเผชิญหน้ากับทักษะห้าสิบห้าสิบ โมริตะคาวาสึบาเมะไม่อาจฉวยโอกาสได้

ความสามารถของอินชิงเสวียนนั้นแข็งแกร่งขึ้นมาก ไม่ต้องพูดถึงว่านางได้ช่วงชิงการโคจรลมปราณของเขามาด้วย เพียงสิบกระบวนท่า ร่างกายของเขาก็ถูกโจมตีด้วยปราณกระบี่นับไม่ถ้วน

เลือดกระอักออกมาเต็มปาก ทำให้โมริตะคาวาสึบาเมะเดือดดาลเป็นอย่างยิ่ง

“ไว้หน้าแล้วยังไม่ยอมรับ กระบี่หมื่นเล่มพุ่งออกไปพร้อมกัน!”

ด้วยเสียงตะโกน กระบี่ยาวทั้งหมดก็ส่งเสียงพกึกๆ ออกมา อินชิงเสวียนหลับตาลง อาศัยประสาทสัมผัสเพื่อหลบเลี่ยง

ตอนนี้มีเจตนาแน่วแน่ว่าต้องตาย ในใจกลับรู้สึกกลัวน้อยลง จิตใจสงบ ทำให้สัมผัสการรับรู้ของอินชิงเสวียนก้าวกระโดดอย่างมาก แม้ว่าจะถูกแทงหลายแห่ง แต่ก็หลีกเลี่ยงจุดตายได้