สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 892

ร่างอันหล่อเหลานั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้า เพียงพริบตาเดียวก็ตีแตกรูปแบบค่ายกลของตำแหน่งฟ้า

ดังคำกล่าวที่ว่าดึงจุดเดียวกันก็สั่นสะเทือนไปทั้งหมด การถูกตีพ่ายของตำแหน่งฟ้ามีผลกระทบไปยังตำแหน่งค่ายกลอื่นๆ การส่งผลกระทบกันเป็นทอดๆ ของค่ายกล ทำให้มันสูญหายไปในทันที

เจ้าสำนักเซี่ยวและคนอื่นๆ รู้สึกเห็นภาพตรงหน้าชัดเจนขึ้น ภาพมายาตรงหน้าก็หายไปด้วยเช่นกัน

ระหว่างที่ตกตะลึง ชายชุดดำที่ปิดบังหน้าตาก็เดินเข้ามาใกล้

“ตามข้ามา ข้าจะพาพวกท่านไปตามหาหัวใจค่ายกล”

เสียงของผู้พูดเบามาก และเป็นการยากที่จะบอกอายุของเขาได้เวลาอันสั้น แต่มั่นใจว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย

เจ้าสำนักเซี่ยวรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา ประสานมือคำนับแล้วพูดว่า “ขอบคุณท่านอัศวิน หากชนะสงครามในครั้งนี้ ข้าจะจัดงานเลี้ยงสุราที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ และดื่มกับท่านอัศวินให้สาแก่ใจเลย”

“ไม่ต้องพูดจาเกรงใจหรอกขอรับ รีบทำลายค่ายกลเถอะ”

ก้าวเดินของชายคนนั้นเป็นอิสระและสง่างาม และท่าทางของเขาแข็งแกร่งราวกับมังกรแหวกว่าย

เจ้าสำนักเซี่ยวนำคนตามไป ตรงไปยังสองแห่งของหัวใจค่ายกล

ภาพมายาทางด้านของเย่จิ่งอวี้ก็หายไปเช่นกัน ยังนึกว่าวิธีการทำลายค่ายกลของเฮ่ออวิ๋นทงเกิดผลแล้ว จึงผ่อนลมหายใจลงไปที่จุดตัวเถียนทันที และตะโกนขึ้นเสียงดัง

“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าอยู่ที่ใด?”

ชายชุดดำได้ยินดังนั้นก็ชะงักฝีเท้าลง สายตาเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย

“ผู้อาวุโสเซี่ยว เดินให้ไวหน่อย”

เมื่อเห็นค่ายกลตงหลิวถูกตีพ่ายในพริบตา ชาวตงหลิวที่ยืนริมหัวใจค่ายกลก็หุบยิ้มในทันที

“ทหาร ปกป้องหัวใจค่ายกล รีบไปตามหาท่านอ๋องน้อยเดี๋ยวนี้”

ทันทีที่พูดจบก็เห็นแสงสีขาวแวบหนึ่งต่อหน้าต่อตา และลมฝ่ามือที่แวบวับด้วยแสงสีขาวพราวร่วงลงมาจากท้องฟ้าและโจมตีตัวเองโดยตรง

ชายคนนั้นรีบหนีออกไป และชาวตงหลิวสองสามคนที่ปกป้องเขาถูกทุบตีเป็นชิ้นๆ โดยยังไม่ทันได้ตะโกนร้องแม้แต่น้อย

เมื่อได้เห็นวิชาฝ่ามือที่ดุร้ายเมื่อครู่ เจ้าสำนักเซี่ยวก็ตกใจเล็กน้อย วิชาฝ่ามือที่แข็งแกร่งมาก

พลังยุทธ์ของบุคคลผู้นี้ทัดเทียมกับเขาได้

เป่ยไห่มีบุคคลที่เก่งกาจขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใด?

ในระหว่างที่ครุ่นคิด ชายคนนั้นก็ฟาดฝ่ามืออีกครั้ง

ลมฝ่ามือที่มีพลังอำนาจน่าเกรงขามก็เพียงพอที่จะพัดพาจักรวาลออกไปได้ จู่ๆ เจ้าสำนักเซี่ยวก็นึกถึงคนที่เผชิญหน้ากับเขาในตรอกแคบๆ วันนั้น