สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 895

วินาทีที่ฝาขวดถูกเปิดออก เฮ่อฉางเฟิงรู้สึกได้ถึงความแตกต่าง จึงเหลือบมองเย่จิ่งหลานอย่างอดไม่ได้

หรือว่าพวกเขาสามารถดื่มน้ำชนิดนี้ได้หมดทุกคน?

ระหว่างที่ครุ่นคิด เย่จิ่งหลานได้จับใต้คางของอินชิงเสวียน และพยายามป้อนให้นางดื่มลงไป

ปากของพูดราวกับกำลังโกรธว่า “อินชิงเสวียน เจ้าจะกลับไปเช่นนี้งั้นหรือ ข้าจะเกลียดเจ้าไปทั้งชาติ ไม่สิ สิบชาติเลย!”

อินชิงเสวียนขบฟันไว้แน่น น้ำส่วนใหญ่รั่วไหลออกมา เย่จิ่งหลานจึงร้อนใจอย่างอดไม่ได้

“อินชิงเสวียน เจ้ายอมแพ้ไม่ได้นะ”

เขาใช้ความพยายามเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อยและในที่สุดก็ดื่มไปได้บางส่วน

จากนั้นก็เปิดอีกขวดหนึ่ง และป้อนให้เย่จิ่งอวี้ด้วยวิธีที่คล้ายกัน

ขณะเดียวกันนั้นเอง เสียงที่รีบร้อนก็ดังขึ้นด้านหลัง

“น้องใหญ่!”

อินสิงอวิ๋นรีบวิ่งเข้ามาแต่ไกล

เมื่อรู้ว่าชาวตงหลิวเหยียบเข้ามาบนเกาะ อินสิงอวิ๋นก็รีบรุดเข้าฝั่งเพื่อ

ให้ความช่วยเหลือ น่าเสียดายที่มีชาวตงหลิวมากเกินไปในสนามรบ จึงไม่ได้มารวมตัวกับอินชิงเสวียนตั้งแต่แรก

คิดในใจว่าทุกที่ล้วนเต็มไปด้วยศัตรู จึงอยู่ด้านนอกวงล้อมกับลูกศิษย์สำนักอื่นๆ

เมื่อชาวตงหลิวเหล่านั้นถูกฆ่าตายไปบางส่วนแล้ว อินสิงอวิ๋นถึงได้รู้ว่าพวกเขาตั้งค่ายกล จึงรีบพาคนอื่นๆ เข้ามาช่วยเป็นกองหนุน และยังพลาดช่วงเวลาที่อันตรายที่สุดอีกด้วย

ตอนนี้ค่ายกลเล็กๆ หลายพื้นที่ถูกบุกโจมตีแล้ว อินสิงอวิ๋นและคนจำนวนมากร่วมต่อสู้กันมาตลอดทาง แต่จู่ๆ กลับได้ยินเสียงของเย่จิ่งหลาน จึงรีบวิ่งเข้ามา

ในตอนนั้น เนื้อตัวของเขาก็อาบไปด้วยเลือด ไหล่ขวามีสีแดงทั้งแถบและมีเลือดไหลออกมาตามนิ้วของเขา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการต่อสู้ครั้งนี้ยากลำบากเพียงใด

“น้องใหญ่ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง น้องใหญ่!”

เมื่อเห็นอินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้ต่างหลับตาสนิททั้งคู่ อินสิงอวิ๋นก็มีเหงื่อเย็นผุดออกมาอย่างอดไม่ได้

เย่จิ่งหลานโยนขวดเปล่าในมือลงบนพื้น พูดด้วยสีหน้าที่ลำบากใจว่า “ข้าเองก็ไม่รู้ หากคุณชายอินยังมีพอกำลัง ก็นำพวกเขาทั้งสองกลับหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ก่อนเถอะ”