สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 897

เจ้าสำนักเซี่ยวเดินหน้าหนึ่งก้าว และจับชีพจรของเย่จิ่งอวี้

ชายชุดดำที่กลับมาก่อนหน้าบอกเขาว่า เย่จิ่งอวี้มีอารมณ์ที่ตื่นเต้นมากเกินไป ทำให้การฝังโลหิตกำเริบขึ้นมา เขาได้สะกดจุดฝังเข็มของเขาไว้ หากฟื้นขึ้นมาก็จะไม่เป็นอะไร

เด็กสาวอินกลับมีปัญหาเล็กน้อย

เจ้าสำนักเซี่ยวตรวจชีพจรของเย่จิ่งอวี้อีกครั้ง การเต้นของชีพจรยังมีพลัง ลมปราณในร่างกายยังคงหมุนเวียนดี ซึ่งไม่มีสิ่งใดน่าเป็นเป็นห่วงแล้ว

จากนั้นก็ยื่นมือไปตรวจอินชิงเสวียนทันที

กำลังภายในเข้าไปในร่างกายของอินชิงเสวียนตามปลายนิ้ว ราวกับก้อนหินที่จมลงในทะเลโดยไม่มีคลื่นใดๆ

นี่มันคืออะไรกัน?

อินชิงเสวียนได้ฝึกฝนกำลังภายในแล้ว ไม่ควรมีผลลัพธ์เช่นนี้

เจ้าสำนักเซี่ยวพยายามเคลื่อนกำลังภายใน เพื่อส่งเข้าไปในร่างกายของอินชิงเสวียน ผมของทั้งคู่ถูกปลุกเร้าด้วยพลังอันแข็งแกร่ง เพียงครู่หนึ่ง ก็กลับสู่สภาวะนิ่งเงียบไม่ตอบสนองโลกภายนอกอีกครั้ง

เจ้าสำนักเซี่ยวชักมือกลับ คิ้วขาวโพลนขมวดเข้าด้วยกัน

ผู้คุมตราเซี่ยวรีบถามว่า “ท่านพ่อ พวกเขาเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?”

เจ้าสำนักเซี่ยวพูดเสียงเข้มว่า “อาอวี้ไม่เป็นไร เสวียนเอ๋อร์กลับมีความยากเล็กน้อย ข้าแทบไม่มีวิธีในการใช้กำลังภายในรักษาบาดแผลให้นางได้เลย”

ผู้คุมตราเซี่ยวร้องตกใจ และน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง

“เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี หากเสวียนเอ๋อร์เป็นอะไรไป อาอวี้คงใช้ชีวิตคนเดียวอย่างลำบาก ท่านพ่อต้องคิดหาวิธีนะเจ้าคะ”

บนโลกนี้ไม่มีใครรู้จักลูกชายดีเท่ากับคนเป็นแม่ เย่จิ่งอวี้รู้สึกอย่างไรต่ออินชิงเสวียน ผู้คุมตราเซี่ยวจะดูไม่ออกได้อย่างไร

หากอินชิงเสวียนเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เย่จิ่งอวี้จะต้องได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง อาจจะเสียการควบคุมอีกครั้ง และถูกการฝังโลหิตครอบงำร่างกายโดยสิ้นเชิง

เจ้าสำนักเซี่ยวหยิบเครื่องดนตรีที่คล้ายปี่หรือขลุ่ยออกมา

“ลองใช้บทเพลงตั้งจิตให้สงบดูก่อน หากไม่ได้จริงๆ พวกเราลองคิดหาวิธีอื่น”

ผู้คุมตราเซี่ยวแสดงสีหน้าดีใจในทันที

“ขอบคุณท่านพ่อ”

แม้อินสิงอวิ๋นและเป่าเล่อเอ่อร์ก็ใจร้อนรุ่มดั่งไฟ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อาวุโสยอดฝีมือทั้งสองจึงไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงยืนอยู่ข้างๆ และคอยเฝ้าดูสองสามีภรรยาด้วยความกังวล