สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 901

“เป็นอะไรไหมชิงเสวียน?”

คุณย่าได้ยินเสียงกรีดร้อง จึงรีบวิ่งเข้ามา

สาวน้อยรีบปิดสมุดบันทึกในทันที

“ไม่มีอะไรค่ะคุณย่า จู่ๆ หนูก็เห็นว่าตัวเองอ้วนเกินไป เลยตกใจนิดหน่อยค่ะ”

คุณย่าพูดด้วยใบหน้าที่รักใคร่เอ็นดูว่า “อ้วนสิถึงจะดูดี ดูมีราศี ปากแหลมแก้มตอบเหมือนลิงไม่สวยหรอกนะ”

สาวน้อยพยักหน้าด้วยความน่ารัก

“ทราบแล้วค่ะคุณย่า หนูเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ”

“ได้สิ เดี๋ยวย่าไปเตรียมอาหารให้หลานก่อนนะ”

เมื่อคุณย่าออกไปแล้ว สาวน้อยก็รีบปิดประตูทันที

เธอหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาดูซ้ำอีกครั้ง ลายมือนี้ไม่เหมือนลายมือตัวเองจริงด้วย

เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็หยิบหนังสือบันทึกของเจ้าของร่างเดิมขึ้นมา หลังจากเทีบยดูแล้วก็ต้องตกใจอย่างอดไม่ได้!

ตัวเองเจอผีงั้นเหรอ?

จึงมองไปรอบๆ อย่างไม่อาจห้ามใจได้

อินชิงเสวียนก็ยืนมองอยู่ข้างๆ

จู่ๆ นางก็รู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้เฉลียวฉลาดมาก ท่าทางก็น่ารักมากด้วย

หากพูดในสิ่งที่นางทำผิด นั่นก็คือการตกหลุมรักผู้ชายสารเลวอย่างเย่จิ่งเย่า

หวังว่าการอยู่ในยุคปัจจุบันเธอจะได้พบกับคนที่รักเธอด้วยใจจริง และคนที่ปกป้องเธอ

ในระหว่างที่ครุ่นคิด ก็เห็นสาวน้อยหยิบปากกาขึ้นมา เมื่อลังเลอยู่ครู่หนึ่งก็ตัวอักษรที่ประณีตงดงามสองสามตัวบนกระดาษ

นี่คือท่าน... จริงหรือ?

อินชิงเสวียนรับปากกามา

ข้าเอง ข้าใช้ร่างของเจ้าและอาศัยอยู่ในยุคสมัยของเจ้า

อีกทั้ง...

อินชิงเสวียนลังเลครู่หนึ่งและเขียนต่อว่า ข้าและเย่จิ่งอวี้ได้เป็นคู่สามีภรรยากันแล้ว เจ้าจะไม่ถือโทษโกรธข้าใช่ไหม?

สาวน้อยแสดงสีหน้าตกใจในทันที

นางอ่านอยู่นานสองนานและถามว่า เขาดีต่อท่านหรือไม่?

อืม เขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบมากคนหนึ่ง และเป็นกษัตริย์ที่มีเมตตากรุณา

สาวน้อยแสดงท่าทีที่พึงพอใจออกมา