สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 990

เมื่อเห็นว่าเสี่ยวหนานเฟิงไม่มีอะไรผิดปกติ ใบหน้าของอินชิงเสวียนก็อ่อนโยนลงทันที

“จ้าวเอ๋อร์อย่ากลัว เสด็จแม่กับท่านปู่คนนี้จะพาเจ้าไปเที่ยวข้างนอกไม่กี่วัน แล้วเราค่อยกลับมาใหม่”

ทันใดนั้นเสี่ยวหนานเฟิงก็ลืมตาดำขลับคู่โต มือเล็กป้อมชี้ไปที่ผู้อาวุโสหัน แล้วพูดว่า “เขาไม่ใช่ท่านปู่ เขาเป็นคนเลว”

ผู้อาวุโสหันสุขุมเยือกเย็น ยังคงมีรอยยิ้มระบายอยู่ทั่วใบหน้า

“เด็กน้อย เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ต่อไปนี้เจ้าต้องไปกับอาฉางไป เขาจะเล่นกับเจ้าอย่างดี”

เสี่ยวหนานเฟิงไม่ติดกับดัก เตะฉางเฮิ่นเทียนทันที เสียงเล็กไร้เดียงสาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ไม่เอา ปล่อยข้านะ ข้าอยากไปหาเสด็จแม่”

อินชิงเสวียนมองลูกด้วยความทุกข์ใจ แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “จ้าวเอ๋อร์เด็กดี แม่มีธุระต้องทำ ช่วงนี้เจ้าก็เล่นกับอาคนนี้ไปก่อน แม่เสร็จธุระแล้วค่อยมาเล่นกับเจ้านะ”

ฉางเฮิ่นเทียนหยิบกลองป๋องแป๋งที่ซื้อจากตลาดออกมาอย่างทันที แล้วเขย่าต่อหน้าเสี่ยวหนานเฟิง

เสี่ยวหนานเฟิงไม่ชอบของสิ่งนี้เลย แต่เขาก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง เสด็จแม่ติดธุระ ไม่สามารถอยู่กับตัวเองได้จริงๆ

ไม่ว่าจะอยู่ในวังหรือในเป่ยไห่ เสด็จแม่กับเสด็จพ่อก็ยุ่งมาก ปกติเขามักจะอยู่กับอาหญิงอวิ๋นฉ่ายและจังอวี้จิ่น จึงรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง

เมื่อมองดูมืออ้วนป้อมที่เกี่ยวกันแน่น อินชิงเสวียนก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็ทำได้แค่ต้องตัดใจเท่านั้น

“จ้าวเอ๋อร์เด็กดี เสด็จแม่จะเอากล้องสลับลายให้เจ้าเล่นนะ”

อินชิงเสวียนล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อ เปิดร้านคะแนนสะสมในใจ แล้วแลกกล้องสลับลายออกมาอันหนึ่ง

“รีบเอาไปดูสิ แค่บิดมาตรงนี้ ก็จะเห็นของสนุกๆ อยู่ข้างใน”