So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 28

“อย่ามายุ่งกับแฟนกู” พี่วินดึงฉันมายืนใกล้ ๆ แล้วก็ตอบกลับผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงนิ่ง แต่ฉันรู้สึกเหมือนเขากำลังพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้

“กูไม่รับปากว่ะเพราะกูชักจะชอบแฟนมึงแล้ว”

“ไอ้เหี้ยคริช! หุบปากหมา ๆ ของมึงซะ แล้วจำไว้ว่าอย่าเสือกมายุ่งกับเมียกู!”

“ไอ้เหี้ยคริช!” พี่เควินตะโกนเรียกคุณคริชเสียงดังด้วยความโมโหพร้อมกับจะพุ่งเข้าใส่แต่โชคดีที่ฉันยืนอยู่ข้างเขาฉันเลยรีบกอดรั้งพี่เควินเอาไว้ แต่ในใจอีหนมตอนนี้โคตรตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า

“ขนมปล่อยพี่ พี่จะถีบปากไอ้เหี้ยนี่!”

“เฮ๊ย ๆ พวกมึงเป็นไรกันเนี่ย ไอ้วินใจเย็น” ในระหว่างที่ฉันกำลังกลัวว่าคุณคริชที่กำลังยืนยั่วอารมณ์พี่เควินจะเข้ามาสู้กับอีกคนที่กำลังจะหลุดจากการรั้งของฉันไว้ก็มีเสียงของพี่พอร์ชดังขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งมายืนคั่นกลางทั้งสองคนเอาไว้

“พี่วินใจเย็นก่อนนะคะขนมขอร้อง” ฉันพูดเสียงสั่นเพราะกำลังจะร้องไห้แล้วจริง ๆ สองคนนี้เคยมีเรื่องบ้าอะไรกันพี่เควินถึงได้เดือดขนาดนี้

“หนูไปนั่งรอพี่ในรถครับ” พี่เควินหันมามองฉันด้วยสีหน้าไม่สบายใจ คงเพราะเห็นฉันน้ำตาคลอเขาก็เลยใจเย็นลงบ้าง

“ไอ้คริช มึงไปหาเรื่องอะไรไอ้วิน” พี่พอร์ชหันไปหาคุณคริชที่ยืนยิ้มสะใจ เป็นรอยยิ้มที่โคตรร้ายเลยบอกตรง ๆ ตอนอยู่ในห้องประชุมถึงจะดูดุไปบ้างแต่ก็ยังมีความสุภาพ แต่ที่เจอตอนนี้มันไม่ใช่เลยค่ะ ถ้าเข้าไปต่อยแทนหวานใจได้อีหนมจะต่อยเลยนะ

“หาเรื่องเชี่ยไรวะ ก็ไอ้เด็กนี่มันอยากเจอกู ใช่ไหม...น้องชาย” คุณคริชบอกพี่พอร์ชแล้วก็หันมายักคิ้วข้างซ้ายแบบเท่ห์แต่วอนตีนให้พี่เควิน

“ไอ้เหี้ยคริช” พี่เควินดูจะสงบลงไปบ้างหลังจากที่ฉันเอ่ยขอร้องพร้อมน้ำตาคลอเต็มเบ้า ถึงได้เรียกคุณคริชออกมาด้วยน้ำเสียงเข้มแต่ไม่ได้ตะโกนเหมือนเมื่อกี้แล้ว

“ไอ้คริชมึงพอเลย วินมึงกลับไปก่อนกูขอ สงสารขนมบ้างน้องจะร้องไห้แล้ว” พี่พอร์ชหันมาบอกพี่เควินทำให้พี่เควินหันมามองหน้าฉันที่กำลังจะร้องไห้เพราะตกใจเขาถึงยอมอ่อนลงมาก

“อย่ามายุ่งกับแฟนกูไม่งั้นกูซัดมึงแน่ ผมไปแล้วเฮีย” พี่เควินหันไปชี้หน้าคุณคริชก่อนที่จะหันมาบอกพี่พอร์ชแล้วดึงฉันขึ้นรถทันที

ปัง!

พอพี่เควินปิดประตูรถเขาก็สตาร์ทแล้วก็ออกรถด้วยความเร็วจากนั้นเขาก็หันมามองฉันแล้วเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้

“ขนมตกใจใช่ไหม พี่ขอโทษนะครับ” พี่เควินดูเหมือนจะอารมณ์เย็นลงมากแล้วล่ะค่ะ โหมดนักเลงอันธพาลเมื่อกี้ฉันไม่เคยเห็นเลยจริง ๆ

“ค่ะ พี่วินเคยมีเรื่องกับคุณคริชเหรอคะ” ฉันหันไปถามเขาทันทีที่แน่ใจว่าเขาสงบลงแล้ว

“ไอ้เหี้ยนั่นมันเลว” พอพูดถึงคุณคริชพี่เควินก็ทำเสียงแข็งพร้อมกับมีสีหน้าโกรธขึ้นมา ยิ่งเห็นเขาเป็นแบบนี้ฉันก็ยิ่งอยากรู้เพราะปกติพี่เควินไม่ค่อยมีเรื่องกับใคร เขาเฟรนลี่จะตาย แถมเพื่อนเยอะมาก ๆ ด้วย เพื่อนเยอะจนฉันคิดภาพเขามีศัตรูไม่ออก

“บอกขนมได้ไหมว่ามีเรื่องอะไรกัน ขนมไม่สบายใจเลยนะคะที่เห็นพี่วินเป็นแบบเมื่อกี้”

“ช่างมันเถอะครับ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ” พี่วินชะงักไปตอนที่ฉันถามแล้วถึงได้บอกกับฉัน แต่ฉันว่ามันไม่ใช่หรอกแค่เห็นท่าทีทั้งหมดของเขาเมื่อกี้ก็มั่นใจเกิน 80% แล้วว่าต้องเคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน แล้วก็คงไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แน่นอน

...แต่ทำไมเขาถึงไม่บอกฉันกันนะ

“หนูหิวอะไรคะ” อยู่ดี ๆ พี่เควินก็หันมายิ้มแล้วก็ถามฉัน ไม่เป็นไรไม่บอกก็ไม่บอก ฉันเหนื่อยกับงานแล้วก็รู้ว่าเฮียของฉันก็เหนื่อยกับงานมากเหมือนกัน เลิกเซ้าซี้ดีกว่า

“ทานอะไรง่าย ๆ แถวคอนโดก็ได้ค่ะจะได้รีบกลับไปนอนคิดถึงเตียงจะแย่แล้ว” ฉันบอกแล้วก็ยิ้มอ้อนออเซาะคุณพี่วินเพราะอยากให้เวลาที่เฮียอยู่กับหนมแล้วอารมณ์ดี มีความสุข สนุกสนาน จะได้รักหนมไปนาน ๆ รักกูหลงกู รักกูหลงกู อิอิ

“แล้วคิดถึงกิจกรรมบนเตียงไหมคะ” เฮ้อ! บักเควินก็คือบักเควินค่ะ อารมณ์ไม่ดีมาจากไหนก็เข้าเรื่องบนเตียงได้ตลอด มีเอื้อยคนไหนจะมาสลับร่างกับหนมสัก 7 วันไหมคะ!

-หนึ่งอาทิตย์ต่อมา-

แอด~

เสียงเปิดประตูห้องน้องเองค่ะ เช้าวันนี้ต้องไปทำงานเองเพราะหวานใจตื่นไปฮ่องกงตั้งแต่ตี 4 เฮียเควินขาของอีหนมต้องไปเข้าประชุมที่ฮ่องกงในช่วงสายของวันนี้

ความจริงเฮียเขาต้องไปล่วงหน้าตั้งแต่เมื่อวานเพื่อจะได้ไม่ต้องเหนื่อยกับการเดินทาง แต่คนดีของหนมไม่อยากปล่อยให้หนมนอนคนเดียวเลยยอมตื่นตั้งแต่ไอ้โต้งยังไม่ขันเพื่อไปขึ้นเครื่องบินด่วนไปฮ่องกง อิอิ

“อ้าวน้องขนม จะไปทำงานเหรอจ้ะ” พอออกมานอกห้องเพื่อนบ้านข้างห้องก็เอ่ยทัก ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะพี่เกลเพื่อนพี่เควินเอง ตั้งแต่มาอยู่ก็เจอพี่เขาบ้างแต่ไม่ได้บ่อยอะไร

“ค่ะ พี่เกลล่ะคะ” ฉันหันไปยิ้มให้พี่เกล พี่เขาสวยดีนะ แต่ถ้าลองมองดูดี ๆ หน้าพี่เขาดูเหมือนคนอมทุกข์ยังไงก็ไม่รู้ ดูไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่

“พี่จะไปทำงานเหมือนกัน วินไม่อยู่ขนมไปทำงานยังไงอ่ะ”

“อ๋อ พี่วินให้คนขับรถที่บริษัทมารับส่งให้น่ะค่ะ เอ่อขนมขอตัวไปก่อนนะคะลืมเลยว่าเขามารอนานแล้ว” ฉันรีบขอตัวเพราะเพิ่งนึกได้ว่าคนของพี่เควินโทรมาบอกว่ามาถึงได้สักพักแล้ว ถึงจะแค่โทรรายงานไม่ได้เร่งให้รีบลงไปแต่ฉันก็เกรงใจอยู่ดี

“จ้า แล้วเจอกันนะ” พี่เกลยิ้มให้พร้อมกับโบกมือฉันเลยยิ้มกลับแล้วก็วิ่งใส่เกียร์หมาไปที่ลิฟต์ ไม่ได้รอพี่เกลด้วยนะคะเพราะดูท่าทางพี่เขาไม่ได้รีบ

-เวลาต่อมา-

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด

“ฮัลโหลขนมคนสวยกำลังพูดสายอยู่ค่า” ฉันรีบกดรับสายแล้วก็กรอกเสียงดัดจริตแอ๊บเสียงสวยใส่คนปลายสายที่ไม่ได้เจอหน้าตอนตื่นเหมือนทุกวัน รู้แล้วใช่ไหมคะว่าใครโทรเข้า หลัวหนูเองค่ะเอื้อย อิอิ

“คิดถึง” งู้ย~ พอเสียงสวยพูดจบเสียงหล่อ ๆ ก็ดังขึ้นมาช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันตั้งแต่หน้าตายันเสียงจริง ๆ อิอิ ได้ฟังแล้วก็ใจบางค่ะ หัวใจกระดาษอ่ะบอกตรง ๆ แค่เสียงเบา ๆ ของพี่เขาที่ลอยมาเหมือนลมบางเบา ใจน้องก็พร้อมปลิวไปหาเฮียที่ฮ่องกงแล้ว

...เธอหัวใจกระดาษ เบาเบาก็ขาด แค่ลมบางเบาก็ปลิว~ อีหนมอีผีบ้า! ฮ่า ๆๆ ความหมายของเพลงกับสิ่งที่มึงพรรณาต่างกันสิ้นดี

“คิดถึงเหมือนกันค่ะ เมื่อเช้าไม่ปลุกขนมเลย คนอุตส่าห์อยากตื่นมาส่ง” ฉันบ่นเบา ๆ เพราะตอนกลางคืนบอกพี่วินแล้วว่าถ้าตื่นให้ปลุกฉันด้วยจะได้ช่วยเขาแต่งตัวแล้วก็ส่งเขาแต่เฮียดันไม่ยอมปลุก

“เห็นหนูนอนน้ำลายยืดท่าทางจะฝันดีพี่ก็ไม่อยากกวนนี่ครับ” เสียงพูดอย่างอารมณ์ดีดังขึ้นมา แต่...กรี๊ด!!!