So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 9

ก๊อก ๆๆ

“มีอะไร”

“ไปช่วยอะไรหน่อยดิ”

“ช่วย?”

“อืม ในห้องอ่ะ” ผมบอกคนตรงหน้า ผู้หญิงข้างห้องที่ผมรู้จักแล้วก็สนิทมานาน ยัยนี่เป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นแล้วครับนานพอไหมล่ะ เธอชื่อเกล พอผมบอกเสร็จก็เดินนำเข้ามาในห้องทันที ส่วนยัยนั่นก็เดินตามมาโดยที่ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไร

“เดี๋ยวนี้ถึงกับต้องมอมเหล้าเลยเหรอ” พอเกลเข้ามาในห้องนอนผมแล้วเห็นขนมนอนเมาหลับอยู่บนเตียงก็หันมาถามผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะเชื่อสายตาเท่าไหร่

“มอมบ้าไรวะไม่ได้มอมน้องเขาดื่มจนเมาหลับเอง ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องเขาทีดิ”

“ทำไมนายไม่เปลี่ยนเองล่ะ ผู้หญิงของนายนี่”

“เออน่าเรื่องนั้นช่างเหอะ แต่ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้องเขาทีเดี๋ยวไปรอข้างนอก เสื้อผ้าอยู่บนเตียงนะ” ผมขี้เกียจอธิบายอะไรมากมายเลยออกมาข้างนอก ยัยเกลแม่งก็ทำหน้าเหลือเชื่อที่ผมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ขนมเอง คือเห็นกูหื่นกูก็ไม่ได้หื่นเข้าขั้นลักหลับหรือทำมิดีมิร้ายคนเมานะเว้ย กูแค่หื่นมากแต่กูไม่ได้เลว

“เรียบร้อยแล้ว” เกลเดินออกมาบอกผมหลังจากที่ปล่อยให้ผมนั่งรอเกือบ 10 นาที

“อื้ม ขอบใจมากนะ”

“นี่ตัวจริงเหรอหน้าตาสวยน่ารักจัง ท่าทางนายจะทะนุถนอมน่าดู”

“หึ ๆๆ ฉันเคยคิดจริงจังกับใครเหรอ” ผมแค่นยิ้มบอกเธอไป ไม่มีความชั่วอะไรต้องปิดบังกันหรอกครับเพราะเราเป็นเพื่อนกันมานาน

“แล้วทำไมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเองล่ะจ้ะเควิน” ยัยเกลแม่งจะจับผิดผมทำไมวะกับอีแค่เรื่องนี้

“ยังไม่ได้กิน เห็นก่อนถึงเวลาจริงก็ไม่ตื่นเต้นสิวะ” ผมตอบเธอไปด้วยรอยยิ้มกวนประสาท อยากถามมากอยากรู้มากกูก็จะบอกตรงๆ ไปนี่แหละ

“Fuck~” แทนคำตอบที่ผมได้คือคำสั้น ๆ กับนิ้วกลางจากเธอแล้วเพื่อนคนสวยตรงหน้าผมก็เดินออกจากห้องไป หึ ๆ กูไม่สะท้านสะเทือนหรอกครับกับด่าแค่นี้

#KEVIN END

#KANOM TALK

“ฮ้าว~” อรุณเบิกฟ้านกกาโบยบิน ออกหากินร่าเริงแจ่มใส~

อื้อ~ ทำไมเช้านี้มันสะบ๊ายสบาย เตียงนอนก็นุ่มอากาศก็เย็นสบายมาก ตั้งแต่อยู่กรุงเทพมหานครอมรรัตนโกสินทร์มาไม่เคยหลับสบายในเท่าครั้งนี้มาก่อนเลยค่ะ

“ตื่นแล้วเหรอครับ”

“ค่ะ ฮ้าว~ แต่ยังอยากนอนต่ออยู่...” ฉันได้ยินเสียงใครบางคนถามด้วยความที่กำลังสะลึมสะลืออยู่ก็เลยตอบไป เชี่ย! เสียงใครคะเมื่อกี้เสียงผู้ชายใช่ไหม แต่ห้องฉันฉันอยู่คนเดียวนะแล้วเสียงที่ถามฉันเมื่อกี้เป็นใคร!

พรึ่บ!

ไม่ใช่ห้องฉัน! พอเด้งตัวลุกขึ้นมองรอบ ๆ ถึงได้รู้ว่าที่ตรงนี้ไม่ใช้ห้องของฉัน! แล้วพอมองไปที่ประตูห้องก็เจอผู้ชายคนหนึ่งที่ใช่ชุดนอนยืนมองฉันอยู่

“พะ พี่เควิน...” ฉันพูดออกมาแค่นั้น แค่นั้นจริง ๆ แล้วเสียงก็เบาซะจนแทบจะไม่ได้ยินเสียงตัวเอง อารมณ์มันเหมือนฉันกำลังช็อกค่ะ จะกรี๊ดจะโวยวายจะร้องไห้หรือทำอะไรมันก็ทำไม่ถูกสักอย่าง ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี

อีตาเควิน ไอ้บ้านั่นมองเห็นท่าทีของฉันก็รีบเดินเข้ามาทางฉันทันที

“ขนม เฮ้! อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ มัน... / กรี๊ด!!!” ฉันหายช็อกแล้วค่ะ ตอนนี้หายแล้วยิ่งพอเห็นไอ้บ้าเควินเดินเข้ามาใกล้สติยิ่งกลับมาอย่างรวดเร็ว เลยกรี๊ดออกมาดัง ๆ แล้วปาหมอนใส่เขาเต็มแรง

ตุบ!

“เฮ้ย! ขนมฟังพี่ก่อน” ไอ้บ้านั่นหลบหมอนที่ฉันปาใส่แล้วก็รีบมารวบมือฉันเอาไว้

“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!” ฉันพยายามบิดข้อมือออกแต่มันก็ไม่หลุด ไอ้ชั่วนี่จะมาแก้ตัวอะไร ฉันเมาจนสลบมีเหรอคนหื่นบ้ากามแบบเขาจะปล่อยให้รอด

"ขนมอย่าเพิ่งเข้าใจผิด"

"เข้าใจผิดบ้าอะไร เมาไม่ได้สติแล้วตื่นมาในสภาพใส่ชุดนอนผู้ชายขนาดนี้เนี่ยนะ! นายมันเลว! WVHG];! ไอ้ชะ... / ขนมฟัง!” ฉันสะดุ้งทันทีตอนที่ได้ยินเสียงเขาตะโกนดัง ๆ ไอ้เควินไอ้สารเลว ข่มขืนฉันแล้วยังมีหน้ามาตะคอกฉันอีก กูจะฟ้องมูลนิธิไหนดี! ฮื่อ ๆๆ