ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1000

ในมือของเขาคีบบุหรี่ สะพายกระเป๋าเป้ด้านหลัง ไม่ได้พกสิ่งของอย่างอื่น หลังจากรอสักครู่ ท่านซินแสกุ่ยและไป๋เสี่ยวเฟยก็เข้ามาทีละคน

"ไปเถอะ"เฉินเกอมองดูคฤหาสน์แวบหนึ่ง และเดินออกไปข้างนอก

ทั้งสามคนขึ้นรถออฟโรดคันหนึ่ง แต่ว่ายังไม่ทันได้สตาร์ตรถ ร่างหนึ่งก็เคลื่อนไหวมาถึงที่ข้างรถอย่างรวดเร็ว และเคาะกระจกข้างเฉินเกอ

เมื่อลดหน้าต่างลง เฉินเกอเห็นทาตายุยืนอยู่ตรงหน้า

"คุณหนูทาตายุ มีอะไรจะสั่งเสียหรือเปล่า?"เฉินเกอกดขยี้ก้นบุหรี่ และถามด้วยรอยยิ้ม

"ฉันจะไปกับนายด้วย"ทาตายุสบตาของเฉินเกอ น้ำเสียงชัดเจน มีความหมายแฝงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

"คุณเป็นราชินีทหารหญิงของโวกั๋ว ครั้งนี้ผมจะไปประเทศหนานเยว่ ยิ่งไปกว่านั้นการเดินทางครั้งนี้น่าจะอันตรายมาก พาคุณไปด้วย ไม่สะดวก"เฉินเกอนิ่งอึ้ง และตามด้วยปฏิเสธ

"นายก็รู้ว่าฉันเป็นราชินีทหารหญิงของโวกั๋ว งั้นก็ต้องช่วยนายได้อย่างแน่นอน"หลังจากที่คำพูดนี้ของทาตายุพูดจบ ก็ตรงอ้อมไปที่ข้างคนขับรถ และเคาะประตู

"คุณหนูทาตายุ"ไป๋เสี่ยวเฟยเปิดประตู

"นายไปนั่งข้างหลัง"ทาตายุดึงไป๋เสี่ยวเฟยลงมา ไม่ปล่อยให้ได้เถียง ก็นั่งลงไปที่ข้างคนขับโดยตรง ต่อจากนั้นโยนกระเป๋าในมือลงไปที่ใต้ฝ่าเท้า"ฉันคิดมาทั้งคืน ช่วงนี้นายช่วยเหลือพวกเรามาไม่น้อย ถ้าฉันให้นายจากไปแบบนี้ ก็กลายเป็นคนไม่มีเมตตาไม่ชอบธรรมไม่ใช่หรอกเหรอ"

"คุณหนูทาตายุ ทำไมคุณถึงได้อารมณ์ร้อนกับผมขนาดนี้!"ไป๋เสี่ยวเฟยนวดขมับ ทำได้เพียงนั่งอยู่ข้างหลัง แถวเดียวกันกับท่านซินแสกุ่ย

"ออกรถเถอะ"ทาตายุชี้ไปด้านหน้า และพูด

"คุณแน่ใจว่าจะไปกับพวกเราเหรอ?"เฉินเกอปฏิเสธเจตนาดีของเธอไม่ค่อยได้

"แน่นอน ฉันทาตายุ ฟุตาบะพูดได้ทำได้ ไม่มีเปลี่ยนใจ"ทาตายุพยักหน้าอย่างหนักแน่น

"งั้นก็ไปกันเถอะ แต่ว่าผมขอเตือนคุณหน่อยว่า ครั้งนี้อันตรายเป็นอย่างมาก อย่าคิดว่าคุณเป็นราชินีทหารหญิงของโวกั๋ว แต่สิ่งที่เผชิญไม่ใช่คนธรรมดาอะไร ขนาดไป๋เสี่ยวเฟยก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา"เฉินเกอหายใจเข้าลึกๆ และพูดเตือนทาตายุ

"วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางเป็นตัวถ่วงของนายแน่ มีตรงไหนที่ต้องการก็แค่บอกมา ฉันจะต้องช่วยเหลือนายอย่างแน่นอน"ทาตายุไม่มีความคิดต่อสิ่งเหล่านี้โดยสิ้นเชิง

"ทำไมฉันคุ้นเคยกับคำพูดนี้?"ไป๋เสี่ยวเฟยยื่นหน้าไป

"ตอนนั้นที่นายตามฉัน ก็พูดแบบนี้"เฉินเกอยิ้มอย่างราบเรียบ และพูด

"แฮะๆ คุณหนูทาตายุ นี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้เหล่านั้นที่พวกเราเจอตอนเราไปปฏิบัติภารกิจ บางครั้งผมก็อาจจะช่วยอะไรไม่ได้ ยังจะเป็นตัวถ่วงด้วย"ไป๋เสี่ยวเฟยหัวเราะแฮะๆ นึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นที่เกิดขึ้นในประเทศหนานเยว่ เขาก็เอ่ยปากพูด

"ฉันรู้"ทาตายุรู้ดีแก่ใจเล็กน้อย แต่ก็จำกัดรู้แค่ความแข็งแกร่งของเฉินเกอ แต่ไม่รู้ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ในครั้งนี้ ไม่รู้แม้แต่น้อย

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไรอีก แต่สนใจขับรถ

ใกล้เที่ยง มาถึงที่ตระกูลยามาชิตะ

ยังเป็นคนในตระกูลคนนั้นออกมาต้อนรับเฉินเกอ แต่ข้างๆของเขา กลับมีท่านผู้อาวุโสคนนั้นยืนอยู่

"คุณท่าน คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"เมื่อเห็นเขา เฉินเกอก็รีบดับเครื่องรถ และรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วถาม

ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่น เพียงเพื่อท่านผู้อาวุโสคนนี้เป็นเพื่อนเก่าของเฉินเตี๋ยนชาง ถือว่าเป็นผู้อาวุโสของรุ่นปู่ เอาใจใส่เรื่องของตัวเองขนาดนั้น ช่วยเหลือหลายครั้ง จึงควรค่าแก่การที่จะเคารพเขาขนาดนี้